Mabilis na idinilat ni Dameil ang kanyang mga mata, hindi pa rin siya makapaniwala sa kanyang narinig na sinabi ni Grezia. Umangat ang gilid ng kanyang labi, nakikinita na niyang hindi siya nito kayang tiisin kahit pa gaano kasama rin ng kanyang pag-uugali. Bagay na mas lalo pang nagpakabog ng kanyang dibdib ngayon, hindi na naman niya maintindihan ang kanyang sarili nang mga sandaling iyon. Kahit na napipikon na siya kanina sa pag-uugali nito ay naroon pa rin ang humanga siya sa pag-uugali nito ngayon. At kahit na gaano pa iyon kasama alam niyang ang kagaya ni Grezia ay mayroon pa ‘ring puso para sa mga kagaya niya. Hindi talaga magaspang ang taglay na pag-uugali nito. Sadya lang na marahas ang kanyang pagsasabi ng mga salitang iyon ngayon sa kanya.
“Anong sinabi mo?” tanong ni Dameil
