บทที่ 2 ทำไมดูง่ายจัง
823 Words
บทที่ 2 ทำไมดูง่ายจัง
ครืดด ครืดด
ยังไม่ทันที่เขาจะได้ทำอะไรฉัน ก็มีเสียงสั่นของโทรศัพท์ดังขึ้นเสียก่อน เขาล้วงมันออกมาจากกระเป๋ากางเกง
ใบหน้าของเขาขรึมทันทีเมื่อก้มลงอ่านอะไรบางอย่างในโทรศัพท์ ก่อนจะเงยหน้ามองฉัน
“ เจอกันตอนไหนก็ค่อยเอาตอนนั้นล่ะกัน ” เขาพูดจบเดินออกไปทันที
อ้าว!! เฮ้อ… ได้แต่มองตามแผงหลังนั้นไปด้วยความรู้สึกเสียดาย พลาดจนได้ หึก!
ยืนอารมณ์เสียอยู่ที่เดิม หมดอารมณ์ที่จะไปเฮฮาปาตี้กับเพื่อนๆแล้ว ได้แต่ยืนทำหน้าเซ็ง มองน้ำในแม่น้ำอย่างคนเหม่อลอย
แต่หางตากลับเห็นว่ามีคนเดินมาใกล้ ไม่ได้ใส่ใจหนัก เพราะคิดว่ามาเข้าห้องน้ำแน่ๆ แต่ก็ไม่ใช่ คนที่เดินมาเขามาดูดบุหรี่เฉยๆ ที่ไม่ได้ทักทายกัน อาจจะไม่สนิท เพราะฉันก็ไม่ได้สนิทกับทุกคนที่มาในวันนี้หรอกนะ
พอยืนนานๆ รู้สึกเมื่อยขา ก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ ก็มิวายหันไปมองคนที่มายืนข้างๆที่แทบจะไม่มีเสียงออกมาจากปากเลย เพียงหันไปสบตาต้องหยุดชะงัก เพราะเป็นเขานี่เอง
“ อ้าว มาตั้งนานไม่คิดจะทักกันเหรอ? ”
ถามผู้ชายตรงหน้าที่กำลังใช้มือคีบบุหรี่ไปจ่อที่ปาก เขาชะงักหันมามองฉันด้วยสายตาที่เรียบเฉย อะไรเนี่ย! เมื่อกี้ยังทำตัวเหมือนต้องการจะมีอะไรกันอยู่เลยนะ
“ ว่าแต่ธุระนายเสร็จแล้วเหรอ ” เห็นเขาไม่ตอบแต่กลับดูดบุหรี่ ก็เลยถามคำถามต่อไปเลย
“ … ” ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“ นายจำที่พูดเมื่อกี้ได้ไหม ไหนๆ ก็เจอกันแล้ว เอ่อ…จะเริ่มเลยไหม พอดีฉันว่างและขี้เกียจไปนั่งเบื่อๆที่โต๊ะนะ ”
สิ้นเสียงฉัน เขามองหน้าอย่างสงสัย แต่ไม่ถาม กลับทิ้งก้นบุหรี่แล้วทำท่าเตรียมจะเดินจากไป
“ เดี๋ยวๆ ฉันชอบนายนะ ไหนนายบอกว่าถ้าฉันยอมมีอะไรด้วย นายจะเป็นแฟนฉันไง ” ใครจะยอมให้เขาผ่านไปง่ายๆ ล่ะ ก็เลยจับแขนเขาไว้
“ หึ ” เขาหันมามองและตอบเพียงแค่เสียงในลำคอพร้อมแกะมือบางออกแต่ใครจะยอมปล่อยไปง่ายๆกัน
“ ปล่อย ” กว่าจะพูดออกมาได้เนอะคนตรงหน้า
“ ไม่ ”
“ ปล่อย ฉันไม่อยากทำร้ายผู้หญิง ”
“ ไม่ปล่อย ก็บอกแล้วไงว่าชอบนาย ”
“ แต่ฉันมีคนที่ชอบแล้ว และคนคนนั้นก็ไม่ใช่เธอด้วย ”
“ แต่นายบอกว่าถ้ามีอะไรกัน จะยอมเป็นแฟนฉันไง ” ไม่ยอมปล่อยแขนเขา แต่กลับใช้หน้าไปถูๆ ไถๆ อย่างออดอ้อน
“ คอเสื้ออะดึงขึ้นอีก นมจะทะลักออกมาแล้วนะ ” พูดราวกับว่าเป็นห่วงฉันเลยเนอะ
“ อยากเห็นไหมล่ะ ”
“ เป็นผู้หญิงประสาอะไรเนี่ย ปล่อย ”
“ ไม่ ”
“ อยากโดนมากหรือไง ”
“ ก็นายต้องการไม่ใช่เหรอ? ” เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม ทำหน้าอย่างครุ่นคิด
“ ไปสิ ฉันพร้อมแล้ว ” เห็นเขาใช้ความคิดนาน ก็เลยพูดเองเลย
“ อย่ามาเสียใจทีหลังนะ ฉันจะไม่รับผิดชอบใดๆ ” เขาพูดจบก็กระชากแขนเรียวพาเข้าไปในห้องน้ำทันที
“ เอ่อ…แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง…เหรอ? ” ถามออกไปด้วยใบหน้าที่เริ่มร้อนผ่าว
พอเข้ามาในห้องน้ำที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไรนักฉันกับเขาเลยยืนใกล้กันไม่ห่างมากนัก
“ ถอดชุดสิ ”
“ เอ่อ....มันเจ็บไหมอะ ” สายตาเลื่อนลงไปมองที่เป้ากางเก่งของเขาทันที ด้วยที่ไม่มีความอาย
“ ถามเหมือนไม่เคย ” เขาใช้สายตาเรียบนิ่งจ้องมองเรือนร่างของคนตรงหน้า
“ สรุป นายไม่เชื่อที่ฉันบอกไปเมื่อกี้เหรอ? ” เขาส่งเพียงใบหน้าที่ดูฉงนและสงสัยกลับมา
“ ก็บอกแล้วไงว่าไม่เคยมีแฟนและไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน ที่ฉันยอมให้นายเพราะฉันชอบนายไง ”
“ ทำไมดูง่ายจัง ”
“ อ้าว จริงๆ มันไม่ง่ายหรอก แต่ฉันชอบนายมาตั้งแต่ม.4แล้วนะ ตอนนี้ก็เรียนจบทำงานล่ะ มันนานมากแล้วที่รอ ”
“ เธอจะมาเสียใจที่หลังไม่ได้นะ ”
“ ไม่หรอก ถ้าต้องแลกด้วยไอ้นี่แล้วนายยอมเป็นแฟนฉัน ฉันก็ยอม ”
“ ยอมเป็นแฟนทั้งที่ฉันไม่ได้รักเธอเนี่ยนะ ”
“ ใช่ ว่าแต่จะคุยกันอีกนานไหม เหม็นจะตายอยู่แล้ว ”
“ เหม็นอะถูกแล้ว อยู่ในส้วมนะไม่ใช่กลางทุ่งดอกลาเวนเดอร์ ”
“ ทำเหอะ เดี๋ยวคนอื่นจะมาขัดเสียก่อน ”
❤️_______❤️
นามปากกาธัญญวรินทร์
- Writer
