บทที่ 1 ตกลง

1050 Words

บทที่ 1 ตกลง บนแพลอยน้ำ… “ แก ” มือของเพื่อนสาวที่นั่งข้างๆ สะกิดให้หันไปมองผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ ใบหน้านิ่งราวกับว่ามีเรื่องทุกข์ใจอยู่ตลอดเวลา ทั้งที่ควรจะมีความสุข เพราะทุกคนที่อยู่บนแพกำลังโยกย้ายสะโพกไปมา ปากก็พากันร้องเพลงอย่างสนุกสนาน นานๆทีกว่าจะได้เจอกันต่อครั้ง พากันเมาหัวราน้ำไปเลย สนุกกันให้เต็มที่ “ ไปสิ ไปนั่งคุยเลย ” เพื่อนสาวก็ชงเก่งเพราะนางรู้ว่าผู้ชายคนนั้นก็คือคนที่ฉันแอบชอบมาตั้งแต่ม.4แล้ว อยู่คนละห้องไม่เป็นอุปสรรคเลย เพราะฉันชอบไปส่องเขาในตอนขออนุญาตคุณครูไปเข้าห้องน้ำ 555+ “ ไม่เอา ไม่กล้าหรอก ” พูดไปสายตาก็จับจ้องร่างสูงนั้นไปด้วย ในยามที่เป็นปกติก็จะชอบปฏิเสธทุกอย่าง เพราะส่วนตัวยังมีความอายอยู่ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เหล้าเข้าปากไปแล้ว จนทำให้เริ่มกรึ่มๆ เมื่อนั้นจะกลายเป็นคนละคนเลย กล้าได้กล้าเสียแถมพูดมากอีกต่างหาก “ งั้นไปเต้นดีกว่า ไปไหม ” “ ไม่เอา ” “ ทำเหมือนว่าพรุ่งนี้โลกจะแตกแล้วแกจะไม่ได้ดูเขาอีกนั้นแหละ ทุกวันคืนก็ส่องเขาทั้งในเฟซบุ๊ก ไอจี ติกต๊อก ยังไม่เบื่อเหรอ? ” นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทจะไม่รู้รายละเอียดแบบนี้หรอกนะ “ ก็คนมันชอบไง ” “ ชอบแฝดน้องน่าจะดึกว่านะ เปลี่ยนใจเถอะ หน้าก็เหมือนกันนะ ” เพื่อนสาวบุ้ยปากไปทางชายหนุ่มอีกคนที่เต้นเอวพริ้วตามจังหวะเสียงเพลงกลางแพอย่างสนุกสนานเฮฮาอยู่ในตอนนี้ “ ไม่เอา เจ้าชู้จะตาย ” ใครๆ ที่เห็นฝาแฝดคู่นี้ มักจะชอบคนน้อง เพราะเขาเฟรนลี่กับทุกคน เข้าได้กับคนทั่วไป ใบหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลา แต่ฉันไม่ชอบแบบนั้น กลับชอบคนพี่ที่ใบหน้าขรึมตลอดเวลา พูดน้อย ไม่ค่อยจะสุงสิงกับใคร มันดูแล้วกร้าวใจดี ก็คนมันชอบแบบนี้อะ “ งั้นฉันไปก่อนนะ จะไปเต้นสักหน่อย ” เพื่อนสาวก็พาตัวเองไปยืนเต้นใกล้หนุ่มๆ ดูท่าจะมีแค่ฉันกับเขาที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ แต่นั่งห่างกันมาก สมัยตอนเรียน ปะทะหน้ากันบ่อยครั้ง แต่ไม่มีเลยสักครั้งที่เขาจะพูดด้วย จนถึงบัดนี้ฉันก็ยังไม่เคยได้พูดกับเขาเลย… ทางโปร่ง เอาวะ กล้าๆ หน่อย ถ้ามัวแต่อายเมื่อไหร่จะมีผัว นี่อายุไม่นานจะสามสิบแล้วนะ ยังไม่เคยผ่านมือชายเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่ว่าหน้าตาไม่ดี แล้วไม่มีใครเอานะ จริงๆน่าตาดีมาก มีหนุ่มๆมาจีบเยอะ แต่ฉันเลือกที่ปฎิเสธทุกคนไปเพราะคนคนเดียวที่นั่งอยู่หัวโต๊ะนั้นแหละ ฉันเป็นประเภทที่มุ่งมั่นและตั้งใจ ในเมื่อจะเอาเขาแค่คนเดียวที่เป็นสามีในอนาคต ชีวิตก็จะรอแค่เขา คนอื่นอย่าหวังว่าจะได้ใจฉันไป ภายในใจก็คิดไปเรื่อยเปื่อย มือก็จับแก้วเหล้ายกซดแก้วแล้วแก้วเล่าจนรู้สึกว่าจะทรงตัวไม่อยู่ ความกล้าในใจมันก็หึมเหิก ยืนขึ้นอย่างเซๆ เดินนวยนาดไปหาเขาแต่…เหมือนจะรู้ เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงไปทางหลังแพ จะช้าทำไม ก็ตามไปสิ เหมือนโลกจะหมุน แต่ก็ยังครองสติได้อยู่ เดินโซซัดโซเซไปจนถึฝหลังแพ เป็นที่ลับตาคนมันก็ดี “ นาย ” เขายืนหันหลังอยู่ “ ว่าไง ” หันกลับมาแล้วเลิกคิ้วสูง มองหน้าฉัน “ ฉันชอบนาย ” เชิดหน้าเล็กน้อยเพื่อดูว่าเขาจะตอบกลับมาว่าไง “ ถ้ายอมเป็นของฉัน จะตอบตกลงเป็นแฟนกับเธอทันที ” เขาโน้มเข้ามากระซิบที่หูฉันเบาๆ ลมหายใจร้อนรดต้นคอ ทำเอาวูบวาม มองหน้าเขานิ่งๆ อย่างสำรวจ และพยายามเพ่งมองด้วย ว่าใช่คนนี้หรือเปล่า ใช่เขาแน่ๆนะ เพราะมันดูแปลกๆ แต่ตอนนั้นที่เพื่อนสาวชี้ให้ดู แฝดคนน้องกำลังเต้นอยู่นะ นี่น่าจะใช่คนพี่แหละ แต่การพูดดูจะหื่นๆ นะ “ ตกลงไหม ” เขาถามย้ำ “ คือว่า…ฉันยังไม่เคย…” “ จริงเหรอ? ไม่อยากจะเชื่อ ทุกครั้งที่เห็นเธอมา ก็มักจะแต่งตัวแซ่บตลอด ” “ ฉันก็แต่งตามยุคสมัยไง จะให้แต่งตัวเฉยๆหรือไง แล้วใส่ชุดแบบนี้มันบ่งบอกว่าผ่านมาเยอะเหรอ? ” “ ก็ใช่! ” เขาตอบพร้อมสำรวจเรือนร่างของฉัน “ … ” พูดไม่ออก เลยนิ่งไป “ ตกลงไหม? ” เขาเหมือนจะหมกมุ่น “ ที่ตรงนี้เหรอ ” ไม่เห็นคนพลุกพล่านก็จริงแต่ถ้าเกิดเพื่อนๆ มาเห็นคงต้องอายแทบแทรกแผ่นดินแน่ ถ้ามามีอะไรกันตรงนี้ “ หมายความว่าตกลงสินะ ” เขายกยิ้มที่มุมปากทันที “ ยัง ขอถามก่อนว่านายคือ จอมทัพใช่ไหม…หรือจอมพล... ” เพื่อความแน่ใจก่อนจะได้ไม่ผิดตัว “ แล้วเธอคิดว่าเป็นใครล่ะ ” “ ไม่รู้ มองไม่ออก ” “ สรุปว่าชอบฉันจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย ” มันสองจิตสองใจ เพราะได้คุยกันครั้งแรก ไม่ว่าจะแฝดพี่หรือแฝดน้อง ฉันไม่เคยไปคุยกับพวกเขาเลยสักครั้ง “ อืม ชอบมากๆ ” แต่สุดท้ายก็ยอมพูดความในใจออกไป เพราะมั่นใจ80%ว่าคนนี้คือคนที่แอบชอบมานาน และคิดว่าที่เขาพูดมากผิดวิสัยก็อาจจะเกิดจากน้ำเหล้า ก็เหมือนฉันไง ถ้าไม่เมาจะพูดน้อย ไม่กล้าจะทำอะไรแบบนี้ เพราะความอาย แต่ถ้าเมาก็จะเป็นแบบนี้ มีความกล้า จะทำอะไรก็กล้าทำไปหมด “ งั้นตกลงสิ ” เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ก็อยากรู้แหละ ว่ามันจะเป็นเหมือนคำที่ร่ำลือหรือเปล่า ถ้าปล่อยให้นานกว่านี้หยักใยคงได้ทำรังกันบ้าง ❤️_________❤️ นามปากกาธัญญวรินทร์

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more