ตอนที่ 5 ปู่ให้ผ่าน
1595 Words
วันนี้เป็นการแข่งขันรถจักรยานยนต์ทางเรียบ ซึ่งใช้เวลาแข่งขันทั้งหมดสามวัน วันนี้เป็นวันแรก Practice Day คือการซ้อมขับขี่ โดยจะขับขี่ทั้งหมดสองครั้ง
แทนไท พรพระพาย อาชิ ชะเอม ปุณณ์ ปัณณ์ และบัว ต่างมาดูการซ้อมในวันนี้ แต่จริงๆ แล้วเหตุผลที่ทุกคนมาในวันนี้ก็เพื่อจะดูตัวของธาม ผู้ชายที่บัวอยากได้
หลังจากที่แทนไทตอบตกลงหลานสาวในวันนั้น แทนไทก็ดำเนินการช่วยหลานสาวทันที โดยการเสนอตัวเป็นสปอนเซอร์ให้กับการแข่งขันครั้งนี้มูลค่าถึงยี่สิบล้านบาทในนามของแทนไท คอร์ปอเรชั่น ซึ่งก็ไม่มีใครกล้าขัดการตัดสินใจของแทนไท
"ไอ้ธาม คุณแทนไทที่ทำหนังสือขอเป็นสปอนเซอร์หลักมาเมื่อวันจันทร์เขาขอพบมึงว่ะ" โซนเดินเข้ามาบอกธามขณะที่เขากับเรนกำลังตรวจเอกสารอยู่ในห้องทำงานก่อนถึงเวลาที่จะออกไปซ้อม
"แล้วทำไมมึงต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยวะ หรือรถมีปัญหา" เรนถามเมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของเพื่อน ต่างจากธามที่ยังคงสีหน้าเรียบเฉย สายตาจับจ้องอยู่ที่เอกสารตรงหน้า
"ก็คุณแทนไทมากับบัวอะดิ"
"บัว? คนที่แข่งรถชนะไอ้ธามเมื่ออาทิตย์ที่แล้วอ่ะนะ" เรนเริ่มมีสีหน้าเช่นเดียวกับโซนเมื่อได้ยินชื่อของบัว
"บัวคนเดียวกันเลย มึงสองคนว่ามันแปลกๆ เปล่าวะ"
"เขาจะมาด้วยกันก็ไม่แปลก ก็เขาเป็นปู่หลานกัน" ธามพูดเสียงเรียบ ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไป
"ปู่กับหลาน แล้วมันรู้ได้ไงวะ" โซนหันไปถามเรน
"มึงมาถามกู แล้วกูจะรู้ไหมล่ะ ไว้มันกลับมามึงก็รอถามมันแล้วกัน"
"รอเชี้ยไรล่ะ กูต้องไปเช็ครถต่อเดี๋ยวไม่ทันซ้อมรอบแรก แล้วไอ้ธามมันจะมีสมาธิไหมวะเนี่ย"
"ไอ้ธามมันแยกแยะได้ มึงไปตรวจเช็ครถให้ดีเหอะ อย่าให้มีปัญหา กูจะรีบตรวจเอกสารต่อด้วย"
"เออๆ กูไปละ" โซนตอบก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ แต่ระหว่างทางก็อดชำเรืองมองธามที่ยืนคุยกับแทนไทแล้วก็บัวไม่ได้
"สวัสดีครับคุณแทนไท ผมธาม ธีธัช เป็นเจ้าของสนามแข่งนี้ เชิญคุณแทนไทเข้าไปนั่งพักในห้องรับรองก่อนนะครับ" ธามที่อยู่ในชุดนักแข่งยกมือไหว้ทักทายแทนไทที่กำลังเดินดูการจัดการของทีมงานที่กำลังช่วยกันเช็ครถ เช็คความพร้อมด้านต่างๆ
ธามปรายตามองบัวเพียงนิด แต่ก็ไม่ได้ทักทาย ทำให้บัวไม่พอใจชักสีหน้าใส่เขาทันที
"ไม่ต้องหรอก ฉันแค่มาทักทาย แล้วก็อยากดูการทำงานของที่นี่ก็เท่านั้น ทุกคนดูเป็นมืออาชีพดีนะ" แทนไทพูดด้วยความสุขุมดูเป็นผู้ใหญ่ที่น่าเกรงขาม
"ครับ ทีมงานทุกคนจะได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดี ผมต้องขอบคุณคุณแทนไทมากนะครับสำหรับการมาเป็นสปอนเซอร์หลักในการแข่งขันครั้งนี้"
"ฉันก็เห็นว่าเป็นการแข่งขันที่น่าสนใจ แล้วยิ่งได้ยินมาว่าเจ้าของสนามแข่งเป็นถึงนักแข่งระดับแชมป์โลกฉันก็ยิ่งอยากจะสนับสนุน คนหนุ่มมากฝีมือก็ต้องได้รับการสนับสนุน จริงไหม?"
"ผมต้องขอบคุณอีกครั้งนะครับ ไม่ทราบว่าคุณแทนไทมีอะไรจะคุยกับผมอีกหรือเปล่าครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวไปเช็ครถก่อน อีกครึ่งชั่วโมงผมต้องลงสนามรอบแรกแล้ว"
"เธอรู้ใช่ไหมว่าบัวคือหลานสาวของฉัน" แทนไทเข้าเรื่องทันที
"ผมก็พอจะเดาออกตอนที่เห็นคุณแทนไทกับครอบครัวเดินเข้าสนามมากับบัวครับ" ดวงตาคู่คมปรายตามองเจ้าของใบหน้าสวยเพียงเสี่ยววินาทีด้วยสายตาเรียบเฉยไม่บ่งบอกความรู้สึกใดๆ
ในความเป็นจริงธามรู้ตั้งแต่ที่มีหนังสือขอเป็นสปอนเซอร์แล้วว่าแทนไทคือคุณปู่ของบัว เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนระดับผู้ก่อตั้งอาณาจักรแทนไท คอร์ปอเรชั่น ที่ยิ่งใหญ่ จะใช้อำนาจบีบบังคับเขาให้ไปเป็นผู้ชายของหลายสาวหรือเปล่า เพราะถ้าแทนไทจะใช้อำนาจนั้นจริงๆ เขาก็คงไม่มีทางยอมเป็นแน่ และถ้าเขาทำให้คนอย่างแทนไทไม่พอใจ ชีวิตของเขาอาจจะไม่เหลืออะไรเลยแม้แต่ชีวิตตัวเอง ถ้าแทนไทคิดจะลงมือทำ
"คุณปู่บอกเขาไปเลยสิคะว่าเขาต้องทำตามข้อตกลง เขาต้องมาเป็นผู้ชายของบัว เพราะเขาแข่งรถแพ้บัว" บัวพูดออดอ้อนแต่ก็แฝงไปด้วยความเอาแต่ใจ
"บัว ใจเย็นๆ สิลูก...ฉันต้องขอโทษแทนหลานสาวของฉันด้วยนะ แต่ฉันก็อยากจะรู้เหตุผลว่าทำไมนายถึงปฏิเสธหลานสาวของฉัน ก็ในเมื่อมันเป็นข้อตกลงในการแข่งขันครั้งนั้น" แทนไทเอ่ยปรามหลานสาว ก่อนจะถามธามด้วยน้ำเสียงและท่าทางเรียบนิ่ง
"ผมไม่รู้ว่าการที่หลานสาวของคุณแทนไทอยากได้ผมไปเป็นผู้ชายของเธอ เป็นเพราะเธอชอบผมจริงๆ หรือเธอแค่เห็นผมเป็นของเล่นชิ้นหนึ่ง หรือกระเป๋าใบหนึ่ง หรือรถคันหนึ่งที่เธอมาเห็นแล้วถูกตาต้องใจ ก็เลยอยากจะได้ไว้ในครอบครอง แต่ถ้าเป็นเหตุผลอย่างหลังผมต้องขอโทษด้วยที่ผมคงไปเป็นผู้ชายของหลานสาวคุณแทนไทไม่ได้" ธามตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันชอบนายล่ะ"
"มันก็ยังเป็นเหตุผลที่ไม่เพียงพออยู่ดี เพราะเราพึ่งเคยเจอกัน" ธามตอบ แต่สายตาของเขาไม่ได้มองที่บัวเลย สายตาของเขาเหมือนกำลังตอบแทนไท
"นายแน่ใจเหรอว่าเราพึ่งเคยเจอกัน" บัวถาม
"จำได้แล้วหรือไง" ธามมองหน้าบัวทันที ใบหน้าของเขาฉายแววดีใจออกมา แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้นเมื่อได้ฟังคำตอบของเธอ แต่ก็ทันที่แทนไทจะจับสังเกตได้ทัน
"ก็ที่มหาลัยไง ฉันเคยเจอนายที่มหาลัย ฉันก็ชอบนายตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น มีเหตุผลพอหรือยัง"
"ยัง ยังไม่พอ" น้ำเสียงของเขาดูผิดหวังอยู่ในที
"แล้วต้องมีเหตุผลมากมายแค่ไหน นายถึงจะชอบฉัน" บัวเริ่มถามเสียงดังอย่างเอาแต่ใจ
"การที่เราจะชอบใครสักคน มันไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลอะไรมากมายหรอก ถ้าอยากให้ฉันเป็นผู้ชายของเธอ เธอก็ทำให้ฉันชอบเธอสิ แต่ฉันว่าเธออย่ามาเสียเวลาเปล่าเลย"
"แล้วทำไมตอนนี้นายถึงไม่ชอบฉัน ฉันไม่สวยเหรอ แต่ฉันว่าฉันสวยนะ ฉันเรียนเก่งด้วย ครอบครัวของฉันก็มีพร้อมทุกอย่าง ทุกคนรักฉัน นายรู้ไหมมีผู้ชายตั้งเยอะแยะมาชอบฉัน แล้วทำไมนายจะชอบฉันไม่ได้" คำพูดของบัวทำเอาแทนไทอยากจะกุมขมับ อยากจะร้องหายาดม เมื่อได้ฟังเหตุผลของหลานสาว
"แล้วถ้าผู้ชายพวกนั้นเดินมาพูดกับเธอแบบนี้ เธอจะยอมไปเป็นผู้หญิงของเขาไหม" ธามย้อนถาม
"ไม่ ก็ฉันไม่ได้ชอบเขานี่ นี่นาย!!" บัวตอบ แต่เมื่อรู้ตัวว่าเขากำลังย้อนเธออยู่ ดวงตาคู่สวยจ้องมองใบหน้าของเขาด้วยสายตาหวั่นไหว จนเป็นตัวเขาเองที่ต้องเบนหน้าหนี เพราะกลัวว่าจะพ่ายแพ้ต่อสายตาของเธอ
"มันก็คือเหตุผลเดียวกัน ผมขอตัวก่อนนะครับ แล้ววันแข่งขันผมขอเรียนเชิญคุณแทนไทกับครอบครัวมาเป็นเกียรติด้วยนะครับ" ธามยกมือไหว้แทนไท ก่อนจะเดินเข้าไปร่วมเช็ครถกับทีมงาน
"คุณปู่ขา" บัวหันมาหาแทนไท ดวงตาคู่สวยมีน้ำตาเอ่อคลอ
"เขาก็พูดถูก ถ้าบัวชอบเขาจริงๆ บัวก็ต้องทำให้เขาชอบบัว" แทนไทพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น กอดปลอบหลานสาวไว้
"แล้วบัวต้องทำยังไง จับเขาปล้ำเลยดีไหมคะคุณปู่"
"ถ้าทำแบบนั้นบัวก็ได้แค่ตัวเขา เขาก็จะเดินหนีบัวแบบนี้อยู่ร่ำไป"
"แล้วทำไมคุณปู่ไม่บังคับเขาเลยล่ะคะ คุณปู่อุตส่าห์เป็นสปอนเซอร์ให้กับการแข่งขันครั้งนี้ตั้งยี่สิบล้านเลยนะ"
"ถ้าเขายอมมาเป็นผู้ชายของบัวเพราะปู่ทุ่มเงินยี่สิบล้าน ปู่ก็คงไม่อยากให้ผู้ชายคนนี้มาเป็นหลานเขย"
"คุณปู่พูดแบบนี้ แสดงว่าคุณปู่ก็ชอบนายธามใช่ไหมคะ"
"ปู่ชอบ คนนี้ปู่ให้ผ่าน เอาเขามาเป็นหลานเขยปู่ให้ได้แล้วกัน"
"ค่ะคุณปู่ บัวรักคุณปู่ที่สุดเลยค่ะ" บัวเขย่งปลายเท้าหอมแก้มคนเป็นปู่ ก่อนจะโอบกอดรอบเอวสอบซบหน้ากับอกอุ่นๆ อย่างออดอ้อน
"งั้นเรากลับไปหาทุกคนกันดีกว่า"
"ค่ะคุณปู่" บัวเดินกอดประคองไปกับคนเป็นปู่ เพื่อไปยังจุดนัดพบ ทุกการกระทำของเธออยู่ในสายตาของดวงตาคู่คมที่ยืนมองเธอผ่านแว่นตาสีดำอยู่ในจุดเช็ครถของทีมแข่งขัน
- Writer
