คู่(ขา)ข้างใจ

Chapter 6

หลังจากที่โรสได้นอนพักผ่อนหลายชั่วโมง เธอเริ่มดีขึ้นหลังจากตื่นขึ้นมา จากัวร์เห็นว่าเธออาการดีขึ้นดูเหมือนว่าการได้พักผ่อนจะทำให้สดชื่นขึ้น ก็เลยว่าจะพาหญิงสาวไปเดินห้าง

"ไปเดินห้างมั้ยไหวรึเปล่า"

"ไหวค่ะ ไปกันเถอะโรสเบื่อจะนอนแล้ว"

หญิงสาวเอ่ยออกมาพร้อมกับลุกขึ้นไปหยิบชุดสวยมาสวม ชายหนุ่มไม่ขัดตามใจทุกอย่างเพราะไม่อย่างนั้นแม่คุณจะเหวี่ยงทุกสิ่งซึ่งเขาคิดว่าลำบากแน่

"ครับ ผมรูดซิบให้นะ"

เขาช่วยเธอแต่งตัวจนเรียบร้อย โรสไม่มีอารมณ์จะแต่งหน้าก็เลยออกมาทั้งๆที่หน้ายังสดอยู่ ชายหนุ่มแปลกใจแต่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไร จริงๆโรสไม่แต่งหน้าสวยมากอยู่แล้ว เธอเป็นคนดูแลตัวเองแม้กระทั่งผิวพรรณที่ไม่มีรอยตำหนิเลย

"คุณว่าโรสควรจะแต่งหน้ามั้ยคะ"

เธอเริ่มรู้สึกว่าไม่มีความมั่นใจเมื่อเดินผ่านกระจก ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเอาใจไม่อยากให้หญิงสาวเป็นกังวลในเรื่องไม่เป็นเรื่อง

"คุณสวยอยู่แล้วไม่ต้องแต่งครับ"

"จริงเหรอ"

"ครับ ไปเถอะไปหาของอร่อยทานกันดีกว่าคุณจะได้มีเวลาช็อปปิ้งไง ไหนบอกว่าจะซื้อจนผมหมดตัวไม่ใช่เหรอ"

โรสมองหน้าเขาก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ เธอกุมมือชายหนุ่มเดินออกไปจากห้อง จากัวร์สั่งให้ผู้ช่วยเอารถรีสอร์ตมาให้พร้อมคนขับเพราะเขาจะได้ดูแลเธอเต็มที่ในระหว่างเดินทาง

"นอนมั้ย"

เขาดึงตัวเธอมาซบลงตรงอกกว้าง หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่ายเพราะยังเพลียๆจากเมื่อตอนกลางวันอยู่ เธอหลับตาลงช้าไปเผลอหลับไปอีกครั้งจนมาถึงที่ห้างชายหนุ่มค่อยๆเรียกเธอให้ตื่น

"โรสครับถึงแล้วนะ"

โรสลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นบิดขี้เกียจหลายทีแล้วหันมายิ้มให้ชายหนุ่ม

"พร้อมค่ะ"

เขาเดินลงมาจากรถก่อนจะส่งมือให้หญิงสาวเดินตามลงมา ทั้งสองคนพากันเดินเข้าห้างอากาศภายในห้างเย็นสบายทำให้โรสหายใจหายคอได้โล่งขึ้นเยอะ

"ฮ้าาาา สดชื่น ไปไหนกันก่อนดีคะ"

"แล้วแต่คุณเลย อยากช็อปปิ้งก่อนหรืออยากจะทานข้าวก่อนก็ได้ผมตามใจคุณ"

โรสเดินผ่านร้านจิวเวลรี่เธอชี้นิ้วไปตรงนั้นก่อนจะลากชายหนุ่มให้เข้าไปด้วย

เมื่อมาถึงเธอพุ่งตรงไปยังนาฬิกาผู้ชายแบรนด์ดัง เธอหยิบมาสองเรือนโดยใช้แขนของชายหนุ่มทดลอง

"คุณชอบแบบไหน"

"ผมเหรอ... ซ้ายก็สวยดีครับ แบบขวามันลวดลายมากไปผมไม่ค่อยชิน"

โรสถอดออกให้เขาก่อนจะส่งไปให้พนักงานชำระเงิน จากัวร์งงว่าเธอจะซื้อนาฬิกาผู้ชายไปให้ใคร แต่ก่อนจะถามเขาก็ส่งบัตรไปให้โรสแต่เธอไม่รับเพราะจะจ่ายเอง

"เอาของผมจ่ายสิ"

โรสรับบัตรคืนจากพนักงานก่อนจะได้ของแล้วเปิดออกนำนาฬิกาเรือนที่เพิ่งซื้อมาสวมให้เขาตามเดิม

"โรสให้คุณค่ะ คุณซื้อให้โรสตั้งหลายอย่างแล้วนี่นา"

เขามองนาฬิกาบนข้อมือก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอเลยและที่ซื้อให้ทุกอย่างก็เพราะเต็มใจให้เอง

"ผมไม่ได้อยากได้อะไรจากคุณเลย"

"เถอะน่ารับไว้นะ"

เขายิ้มออกมายักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ จะรับไว้แล้วกันมันเป็นความตั้งใจของเธอนี่นา

"ช่วยไม่ได้แหะ งั้นไปซื้อของคุณบ้างดีมั้ย"

เขากุมมือโรสเดินไปยังโซนเครื่องประดับ สร้อยคอทองคำขาวประดับเพชรหายากมีให้เลือกมากมายหลายราคา เขาโอบรอบเอวเธอมาใกล้ก่อนจะปล่อยให้เธอเลือกเอง

"ชอบเส้นไหนคะ"

"ถ้าคุณจะซื้อให้ก็ต้องเลือกเองค่ะ ทีโรสยังเลือกให้คุณเลย เห้อ! ไม่โรแมนติคเลย ปกติเขาต้องเซอร์ไพรส์กันด้วยซ้ำ"

ชายหนุ่มอ้าปากค้างตามอารมณ์หญิงสาวไม่ทัน เธอกอดอกหน้างอเอาแต่ใจเหมือนเด็ก เขาหันไปชี้ยังสร้อยหงส์เข้าชุดกับตุ้มหูมันสวยเหมาะกับโรสมาก และเขาเล็งไว้ตั้งแต่แรกที่เดินมาแล้ว

"งั้นผมเลือกเส้นนี้ให้คุณนะ มีตุ้มหูด้วย"

"เท่าไหร่คะ"

โรสมองหาราคา ถ้าแพงมากเธอก็ไม่อยากได้เท่าไหร่ เขาซื้อให้เธอรวมหลายๆชิ้นก็หลักล้านแล้วนะ ใครมาเห็นจะมองว่าเธอจะเกาะเขากินนะสิ

"ชุดนี้ทำมาจากทองคำขาว ตัวหงส์ฝังเพชรน้ำงามหายาก ราคาตกอยู่ชุดละ 85,000บาทค่ะ"

โรสตาโตก่อนจะรีบส่ายหน้าทันที แพงขนาดนี้เธอไม่เอาหรอก เขาส่งบัตรไปให้พนักงานก่อนจะหยิบสร้อยมาสวมให้เธอ

"เอาเส้นนี้แหละไม่แพงหรอก หันหลังให้ผมเร็วๆครับ จะใส่ให้"

"แต่ว่า..."

"ไม่ขัดใจกันสิครับ คุณซื้อนาฬิกาให้ผมยังรับไว้เลย"

"แต่มันไม่แพงขนาดนี้นี่นา"

โรสเอ่ยเสียงอู้อี้ก่อนจะปล่อยให้เขาใส่ให้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ใส่พร้อมกับตุ้มหูเข้าคู่กันดูมีราคาเหมาะสมกับหญิงสาวตรงหน้ามากจริงๆ

"คุณใส่แล้วสวยมากเลย ไปครับไปช็อปปิ้งอย่างอื่นกัน"

"ไม่เอาแล้วค่ะแค่นี้ก็มากไปแล้ว งั้นไปทานข้าวกันดีกว่า โรสอยากทานซาชิมิเซตใหญ่ๆเลย"

ปลาดิบเป็นอีกอย่างที่เธอชอบทานมาก ถ้าได้ทานแล้วเธอจะอารมณ์ดีขึ้นอย่างที่เคย จากัวร์ยิ้มหวานรีบพาเธอไปร้านดังของห้าง คงเป็นเพราะอยากเอาอกเอาใจเธอแหละถึงได้รีบร้อนขนาดนี้

"ถึงแล้วค่ะ นั่งนะเดี๋ยวผมสั่งเอง"

เขาหยิบเมนูมาสั่งซาชิมิเซ็ตใหญ่ อะไรที่ว่าแพงเขาสั่งมาเต็มโต๊ะเพื่อเอาใจหญิงสาว ทุกอย่างเริ่มทยอยมา หญิงสาวเห็นปลาดิบถาดใหญ่ก็หยิบตะเกียบมาคีบจิ้มโชยุวาซาบิแล้วอ้าปากพร้อมรอยยิ้มกว้าง

"อุ๊บ!!!"

โรสเอามือปิดปากตัวเองแน่นก่อนจะปิดจมูกหันไปอีกทาง ทำไมถึงเหม็นคาวปลาขนาดนี้ ร้านหรูแบบนี้ไม่น่าจะเอาของเสียมาทำให้นะ

"ปลาเสียรึเปล่าคะทำไมถึงเหม็นขนาดนี้"

โรสเอามือปิดจมูกตัวเองแน่น จากัวร์มองปลาในถาดก่อนจะใช้ตะเกียบคีบมาชิม รสชาติอร่อยมากแถมสดอีกต่างหากไม่มีคาวเลยสักนิดเดียว

"ไม่เหม็นนะโรส ปลาสดมาก"

"แต่โรสเหม็นอ่ะ ไม่กินแล้วเอาอย่างอื่นมาให้โรสที"

เขาหยิบหลายอย่างมาให้เธอ หญิงสาวทำท่าพะอืดพะอมทานไม่ได้จนเขาไม่รู้จะทำยังไง

"ไหวมั้ยโรส ไปทานที่อื่นดีกว่าวันนี้คุณไม่ค่อยสบายคงไม่อยากทานของดิบ"

โรสพยักหน้าอย่างเห็นด้วย หญิงสาวรีบวิ่งออกไปข้างนอกแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เขาหยิบบัตรส่งให้พนักงานไม่ลืมให้เขาใส่กล่องให้ด้วยเพราะบางอย่างยังไม่ได้แตะเลยสักนิดเดียว

เมื่อได้ของแล้วเขาโทรศัพท์เรียกคนขับรถของรีสอร์ตมาเอาของไปไว้ก่อน เขากุมมือหญิงสาวพาไปอีกหลายร้านแต่ดูเหมือนว่าเธอจะเหม็นมันทุกอย่าง

"ไปทานของหวานมั้ยคะจะได้สดชื่น"

และสุดท้ายก็จบลงที่ร้านไอศกรีม โรสสั่งไอศกรีมมะม่วงเปรี้ยวจนเขาทานไม่ไหว แต่หญิงสาวกลับยิ้มอารมณ์ดีทานจนหมด

"เอาอีกค่ะ เอาสตรอเบอร์รี่"

"อีกชามเหรอ.."

"ค่ะ เร็วๆรีบสั่งเลยมะม่วงจะหมดแล้วอย่าทำให้โมโหนะ!!"

เขารีบเรียกพนักงานมาสั่งตามที่เธอต้องการก่อนจะเท้าคางมองหญิงสาวที่ยิ้มแย้มดีใจที่ได้ทานของอร่อยจนเขาเผลอยิ้มตาม เข้าไปสั่งอาหารมาสองสามร้านไม่ถูกใจแม่คุณเลยสักร้าน แล้วของที่ห่อกลับคงได้ให้ผู้ช่วยและพนักงานไปแบ่งกันทานซะแล้ว

"อร่อยมั้ย"

"อร่อยมากเลยค่ะ"

โรสยิ้มอย่างกับเด็กก่อนจะหยิบน้ำเย็นขึ้นดื่มแล้วตักไอศกรีมทานต่อ จากัวร์ดึงทิชชู่ไปเช็ดมุมปากให้เธอก่อนจะมองหญิงสาวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

"ทานเยอะๆนะ ถ้าจะทานอีกก็บอกผมจะสั่งให้"