Chapter 6

1472 Words
หลังจากที่โรสได้นอนพักผ่อนหลายชั่วโมง เธอเริ่มดีขึ้นหลังจากตื่นขึ้นมา จากัวร์เห็นว่าเธออาการดีขึ้นดูเหมือนว่าการได้พักผ่อนจะทำให้สดชื่นขึ้น ก็เลยว่าจะพาหญิงสาวไปเดินห้าง "ไปเดินห้างมั้ยไหวรึเปล่า" "ไหวค่ะ ไปกันเถอะโรสเบื่อจะนอนแล้ว" หญิงสาวเอ่ยออกมาพร้อมกับลุกขึ้นไปหยิบชุดสวยมาสวม ชายหนุ่มไม่ขัดตามใจทุกอย่างเพราะไม่อย่างนั้นแม่คุณจะเหวี่ยงทุกสิ่งซึ่งเขาคิดว่าลำบากแน่ "ครับ ผมรูดซิบให้นะ" เขาช่วยเธอแต่งตัวจนเรียบร้อย โรสไม่มีอารมณ์จะแต่งหน้าก็เลยออกมาทั้งๆที่หน้ายังสดอยู่ ชายหนุ่มแปลกใจแต่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไร จริงๆโรสไม่แต่งหน้าสวยมากอยู่แล้ว เธอเป็นคนดูแลตัวเองแม้กระทั่งผิวพรรณที่ไม่มีรอยตำหนิเลย "คุณว่าโรสควรจะแต่งหน้ามั้ยคะ" เธอเริ่มรู้สึกว่าไม่มีความมั่นใจเมื่อเดินผ่านกระจก ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเอาใจไม่อยากให้หญิงสาวเป็นกังวลในเรื่องไม่เป็นเรื่อง "คุณสวยอยู่แล้วไม่ต้องแต่งครับ" "จริงเหรอ" "ครับ ไปเถอะไปหาของอร่อยทานกันดีกว่าคุณจะได้มีเวลาช็อปปิ้งไง ไหนบอกว่าจะซื้อจนผมหมดตัวไม่ใช่เหรอ" โรสมองหน้าเขาก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ เธอกุมมือชายหนุ่มเดินออกไปจากห้อง จากัวร์สั่งให้ผู้ช่วยเอารถรีสอร์ตมาให้พร้อมคนขับเพราะเขาจะได้ดูแลเธอเต็มที่ในระหว่างเดินทาง "นอนมั้ย" เขาดึงตัวเธอมาซบลงตรงอกกว้าง หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่ายเพราะยังเพลียๆจากเมื่อตอนกลางวันอยู่ เธอหลับตาลงช้าไปเผลอหลับไปอีกครั้งจนมาถึงที่ห้างชายหนุ่มค่อยๆเรียกเธอให้ตื่น "โรสครับถึงแล้วนะ" โรสลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นบิดขี้เกียจหลายทีแล้วหันมายิ้มให้ชายหนุ่ม "พร้อมค่ะ" เขาเดินลงมาจากรถก่อนจะส่งมือให้หญิงสาวเดินตามลงมา ทั้งสองคนพากันเดินเข้าห้างอากาศภายในห้างเย็นสบายทำให้โรสหายใจหายคอได้โล่งขึ้นเยอะ "ฮ้าาาา สดชื่น ไปไหนกันก่อนดีคะ" "แล้วแต่คุณเลย อยากช็อปปิ้งก่อนหรืออยากจะทานข้าวก่อนก็ได้ผมตามใจคุณ" โรสเดินผ่านร้านจิวเวลรี่เธอชี้นิ้วไปตรงนั้นก่อนจะลากชายหนุ่มให้เข้าไปด้วย เมื่อมาถึงเธอพุ่งตรงไปยังนาฬิกาผู้ชายแบรนด์ดัง เธอหยิบมาสองเรือนโดยใช้แขนของชายหนุ่มทดลอง "คุณชอบแบบไหน" "ผมเหรอ... ซ้ายก็สวยดีครับ แบบขวามันลวดลายมากไปผมไม่ค่อยชิน" โรสถอดออกให้เขาก่อนจะส่งไปให้พนักงานชำระเงิน จากัวร์งงว่าเธอจะซื้อนาฬิกาผู้ชายไปให้ใคร แต่ก่อนจะถามเขาก็ส่งบัตรไปให้โรสแต่เธอไม่รับเพราะจะจ่ายเอง "เอาของผมจ่ายสิ" โรสรับบัตรคืนจากพนักงานก่อนจะได้ของแล้วเปิดออกนำนาฬิกาเรือนที่เพิ่งซื้อมาสวมให้เขาตามเดิม "โรสให้คุณค่ะ คุณซื้อให้โรสตั้งหลายอย่างแล้วนี่นา" เขามองนาฬิกาบนข้อมือก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอเลยและที่ซื้อให้ทุกอย่างก็เพราะเต็มใจให้เอง "ผมไม่ได้อยากได้อะไรจากคุณเลย" "เถอะน่ารับไว้นะ" เขายิ้มออกมายักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ จะรับไว้แล้วกันมันเป็นความตั้งใจของเธอนี่นา "ช่วยไม่ได้แหะ งั้นไปซื้อของคุณบ้างดีมั้ย" เขากุมมือโรสเดินไปยังโซนเครื่องประดับ สร้อยคอทองคำขาวประดับเพชรหายากมีให้เลือกมากมายหลายราคา เขาโอบรอบเอวเธอมาใกล้ก่อนจะปล่อยให้เธอเลือกเอง "ชอบเส้นไหนคะ" "ถ้าคุณจะซื้อให้ก็ต้องเลือกเองค่ะ ทีโรสยังเลือกให้คุณเลย เห้อ! ไม่โรแมนติคเลย ปกติเขาต้องเซอร์ไพรส์กันด้วยซ้ำ" ชายหนุ่มอ้าปากค้างตามอารมณ์หญิงสาวไม่ทัน เธอกอดอกหน้างอเอาแต่ใจเหมือนเด็ก เขาหันไปชี้ยังสร้อยหงส์เข้าชุดกับตุ้มหูมันสวยเหมาะกับโรสมาก และเขาเล็งไว้ตั้งแต่แรกที่เดินมาแล้ว "งั้นผมเลือกเส้นนี้ให้คุณนะ มีตุ้มหูด้วย" "เท่าไหร่คะ" โรสมองหาราคา ถ้าแพงมากเธอก็ไม่อยากได้เท่าไหร่ เขาซื้อให้เธอรวมหลายๆชิ้นก็หลักล้านแล้วนะ ใครมาเห็นจะมองว่าเธอจะเกาะเขากินนะสิ "ชุดนี้ทำมาจากทองคำขาว ตัวหงส์ฝังเพชรน้ำงามหายาก ราคาตกอยู่ชุดละ 85,000บาทค่ะ" โรสตาโตก่อนจะรีบส่ายหน้าทันที แพงขนาดนี้เธอไม่เอาหรอก เขาส่งบัตรไปให้พนักงานก่อนจะหยิบสร้อยมาสวมให้เธอ "เอาเส้นนี้แหละไม่แพงหรอก หันหลังให้ผมเร็วๆครับ จะใส่ให้" "แต่ว่า..." "ไม่ขัดใจกันสิครับ คุณซื้อนาฬิกาให้ผมยังรับไว้เลย" "แต่มันไม่แพงขนาดนี้นี่นา" โรสเอ่ยเสียงอู้อี้ก่อนจะปล่อยให้เขาใส่ให้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ใส่พร้อมกับตุ้มหูเข้าคู่กันดูมีราคาเหมาะสมกับหญิงสาวตรงหน้ามากจริงๆ "คุณใส่แล้วสวยมากเลย ไปครับไปช็อปปิ้งอย่างอื่นกัน" "ไม่เอาแล้วค่ะแค่นี้ก็มากไปแล้ว งั้นไปทานข้าวกันดีกว่า โรสอยากทานซาชิมิเซตใหญ่ๆเลย" ปลาดิบเป็นอีกอย่างที่เธอชอบทานมาก ถ้าได้ทานแล้วเธอจะอารมณ์ดีขึ้นอย่างที่เคย จากัวร์ยิ้มหวานรีบพาเธอไปร้านดังของห้าง คงเป็นเพราะอยากเอาอกเอาใจเธอแหละถึงได้รีบร้อนขนาดนี้ "ถึงแล้วค่ะ นั่งนะเดี๋ยวผมสั่งเอง" เขาหยิบเมนูมาสั่งซาชิมิเซ็ตใหญ่ อะไรที่ว่าแพงเขาสั่งมาเต็มโต๊ะเพื่อเอาใจหญิงสาว ทุกอย่างเริ่มทยอยมา หญิงสาวเห็นปลาดิบถาดใหญ่ก็หยิบตะเกียบมาคีบจิ้มโชยุวาซาบิแล้วอ้าปากพร้อมรอยยิ้มกว้าง "อุ๊บ!!!" โรสเอามือปิดปากตัวเองแน่นก่อนจะปิดจมูกหันไปอีกทาง ทำไมถึงเหม็นคาวปลาขนาดนี้ ร้านหรูแบบนี้ไม่น่าจะเอาของเสียมาทำให้นะ "ปลาเสียรึเปล่าคะทำไมถึงเหม็นขนาดนี้" โรสเอามือปิดจมูกตัวเองแน่น จากัวร์มองปลาในถาดก่อนจะใช้ตะเกียบคีบมาชิม รสชาติอร่อยมากแถมสดอีกต่างหากไม่มีคาวเลยสักนิดเดียว "ไม่เหม็นนะโรส ปลาสดมาก" "แต่โรสเหม็นอ่ะ ไม่กินแล้วเอาอย่างอื่นมาให้โรสที" เขาหยิบหลายอย่างมาให้เธอ หญิงสาวทำท่าพะอืดพะอมทานไม่ได้จนเขาไม่รู้จะทำยังไง "ไหวมั้ยโรส ไปทานที่อื่นดีกว่าวันนี้คุณไม่ค่อยสบายคงไม่อยากทานของดิบ" โรสพยักหน้าอย่างเห็นด้วย หญิงสาวรีบวิ่งออกไปข้างนอกแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เขาหยิบบัตรส่งให้พนักงานไม่ลืมให้เขาใส่กล่องให้ด้วยเพราะบางอย่างยังไม่ได้แตะเลยสักนิดเดียว เมื่อได้ของแล้วเขาโทรศัพท์เรียกคนขับรถของรีสอร์ตมาเอาของไปไว้ก่อน เขากุมมือหญิงสาวพาไปอีกหลายร้านแต่ดูเหมือนว่าเธอจะเหม็นมันทุกอย่าง "ไปทานของหวานมั้ยคะจะได้สดชื่น" และสุดท้ายก็จบลงที่ร้านไอศกรีม โรสสั่งไอศกรีมมะม่วงเปรี้ยวจนเขาทานไม่ไหว แต่หญิงสาวกลับยิ้มอารมณ์ดีทานจนหมด "เอาอีกค่ะ เอาสตรอเบอร์รี่" "อีกชามเหรอ.." "ค่ะ เร็วๆรีบสั่งเลยมะม่วงจะหมดแล้วอย่าทำให้โมโหนะ!!" เขารีบเรียกพนักงานมาสั่งตามที่เธอต้องการก่อนจะเท้าคางมองหญิงสาวที่ยิ้มแย้มดีใจที่ได้ทานของอร่อยจนเขาเผลอยิ้มตาม เข้าไปสั่งอาหารมาสองสามร้านไม่ถูกใจแม่คุณเลยสักร้าน แล้วของที่ห่อกลับคงได้ให้ผู้ช่วยและพนักงานไปแบ่งกันทานซะแล้ว "อร่อยมั้ย" "อร่อยมากเลยค่ะ" โรสยิ้มอย่างกับเด็กก่อนจะหยิบน้ำเย็นขึ้นดื่มแล้วตักไอศกรีมทานต่อ จากัวร์ดึงทิชชู่ไปเช็ดมุมปากให้เธอก่อนจะมองหญิงสาวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน "ทานเยอะๆนะ ถ้าจะทานอีกก็บอกผมจะสั่งให้"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD