คู่(ขา)ข้างใจ

Chapter 8

หลายวันผ่านไปทั้งสองคนกลับมาจากทะเลของฝากลูกน้องเต็มไม้เต็มมือ โรสไปไหนไม่ค่อยได้เท่าไหร่เพราะเธอพะอืดพะอมตลอดเหม็นไปหมดทุกอย่าง เมื่อมาถึงที่สตูดิโอโรสหิ้วของฝากมาวางที่โต๊ะแทบจะล้นโต๊ะ

"อร๊ายยย คุณแม่อะไรเยอะแยะคะ"

"ของฝากจากกระบี่จ๊ะ พี่จีน่ามีอีกนะในรถนะเอามาให้หมดเลย แบ่งๆกันนะทุกคน"

"ค่ะคุณโรส"

เธอนั่งลงตรงโซฟาหยิบยาดมมาสูดเข้าเต็มปอดเพื่อที่จะได้รู้สึกดีขึ้นบ้าง

"ไหวมั้ยคะเนี้ยคุณโรส หน้าซีดหมดเลย"

"ไหวสิ อยากกินอะไรเปรี้ยวๆอ่ะมะม่วงมีมั้ย"

"มีในตู้ค่ะ เดี๋ยวจีน่าเอามาให้"

โรสทำมือโอเคก่อนจะลุกขึ้นไปห้องทำงานของตัวเอง เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นโรสหยิบมาดูหน้าจอก่อนจะกดรับสาย

"ว่าไงคะ"

(คุณถึงที่ทำงานหรือยัง)

"ค่ะ แต่ว่าเวียนหัวนิดหน่อย"

เสียงถอนหายใจดังมาจากปลายสาย เขาจะพาเธอไปโรงพยาบาลตั้งแต่กลับมาจากกระบี่แล้วแต่ว่าหญิงสาวไม่ยอมเอาแต่ห่วงงาน

(พรุ่งนี้ไปผมจะเป็นคนไปส่งคุณทำงานเอง)

"ไม่ต้องค่ะ โรสมาเองได้"

(มาเองได้อะไรล่ะ ถ้าคุณวูบขึ้นมาผมจะทำยังไง ที่คุณเป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะผม)

โรสไม่อยากโต้เถียงกับชายหนุ่ม เพราะดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมแน่ๆ

"ตามใจค่ะแต่คืนนี้ไม่ต้องมาหานะ โรสน่าจะค้างที่สตูดิโอเพราะลูกค้าว่างถ่ายงานตอนดึก"

(ผมไปรับก็ได้)

"ไม่เป็นอะไรค่ะคุณพักผ่อนเถอะ แล้ววันนี้นอนที่ไหนคะ"

(ถ้าคุณไม่มาผมก็จะค้างที่รีสอร์ต พรุ่งนี้มีประชุมเช้านะจะได้ไม่เสียเวลาเดินทาง)

"งั้นก็ตกลงตามนี้นะ โรสจะงีบหน่อย ง่วง"

(โอเคครับ เป็นอะไรมากโทรศัพท์มาหาทันทีเลยนะ ผมจะพาไปหาหมอ)

"ค่ะ งั้นโรสวางนะคุณก็ทำงานได้แล้ว"

(ครับ)

โรสกดวางสายก่อนจะพิงเก้าอี้แล้วหลังตาลงด้วยความเหนื่อย ถ้ายังเป็นแบบนี้ท่าทางจะต้องได้ไปนอนโรงพยาบาลแน่ๆ

ทางด้านของจากัวร์หลังจากวางสายเขาก็กลับไปทำงานต่อ ในใจยังเป็นห่วงหญิงสาวอยู่ไม่น้อยแต่ไม่กล้าพูดอะไรมากนักกลัวไปทำให้เธอหงุดหงิดใจอีก

เขาตั้งใจทำงานจนเวลาล่วงเลยเกือบเย็น บิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปเดินเล่นสูดอากาศบริสุทธิ์ตรงสวนของรีสอร์ต

"คุณจี๊ด"

จากัวร์ยิ้มออกมาทันทีที่ได้เจอหญิงสาวอีกครั้งหนึ่ง ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันอีก

"อ่าว คุณจากัวร์..."

"มาทำอะไรที่นี่ครับ หรือว่าคิดถึงผมเลยมาหา"

เขาเอ่ยแซวขำๆ ตัวจี๊ด

"ล้อเล่นนะครับ ผมเสียเซลฟ์เลยนะเงียบแบบนี้"

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คือจี๊ดมาพักที่นี่คืนหนึ่ง แล้วพรุ่งนี้ต้องไปรายงานตัวที่จังหวัดเขาเรียกรายงานตัวแล้วน่ะค่ะ"

"อ่อ สอบบรรจุได้เหรอครับ"

"ใช่ค่ะ"

ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยแววตาชื่นชม ท่าทางจะเก่งไม่เบาเลยแต่งงว่าทำไมตอนนั้นถึงมาคุยกับเขาเรื่องไร่นทีธร

"แล้วที่ไร่นทีธร..."

"คือจริงๆจี๊ดไปช่วยงานระหว่างที่ว่างรอบรรจุน่ะค่ะ ตอนนี้คงต้องไปทำหน้าที่ของตัวเองแล้วแต่ยังไงจี๊ดยังยืนยันว่าที่นั้นผลไม้ดีมากๆเลยค่ะ"

"ผมทราบครับว่าดีจริง ว่าแต่ไหนๆก็มาพักที่นี่แล้วให้เกียรติทานอาหารเย็นกับผมสักมื้อได้มั้ยครับ"

ตัวจี๊ดตาโตรีบเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ

"ให้เกียรติอะไรกันคะ เป็นเกียรติมากกว่าที่ชวนจี๊ดทานข้าวด้วย"

"งั้นไปตรงห้องอาหารของรีสอร์ตดีกว่า"

"ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่ชวนเหงาอยู่พอดีเลย แหะๆ"

ทั้งสองคนเดินตรงไปยังห้องอาหารของรีสอร์ต ถ้าไม่ติดว่ามีโรสอยู่เชื่อมั้ยว่าเขาจีบตัวจี๊ดไปแล้ว ถึงจะบอกว่าเป็นแค่คู่ขากันแต่เขาแคร์ความรู้สึกของเธอมากไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

"ทานอะไรดีครับ"

"จี๊ดทานอะไรก็ได้ค่ะเอางี้ดีกว่า คุณจากัวร์เลือกเลยค่ะว่าอันไหนอร่อยจี๊ดทานง่าย"

"ได้ครับ งั้นเอาเมนูแนะนำมาสองเซ็ตแล้วกัน"

เขาส่งยิ้มให้หญิงสาว ทั้งสองคนชวนกันคุยเพลินอย่างคนถูกคอกันมาแต่ไหนแต่ไร

ทางด้านของโรสตอนนี้เธอกำลังเตรียมตัวลงไปดูการถ่ายพรีของลูกค้าที่จะมารอบเย็น

"คุณโรสคะ ลูกค้าเกิดอุบัติเหตุลื่นล้มค่ะ งานวันนี้น่าจะได้เลื่อนไปก่อน"

"อะไรนะ! แล้วลูกค้าเป็นยังไงบ้างไม่เป็นอะไรมาใช่มั้ย"

เธอเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เรื่องงานมันเลื่อนได้เธอไม่ซีเรียสอะไรเลย ถ้าจะต้องเป็นกังวลก็คงห่วงทั้งสองคนเพราะใกล้วันงานแล้ว

"ไม่ได้เป็นอะไรแล้วค่ะ ลูกค้าฝากมาขอโทษคุณโรสที่ไม่ได้มา"

"บอกเขาว่าไม่เป็นอะไรเลย งั้นแยกย้ายกันกลับเถอะไปบอกทีมงานที่เตรียมของว่าเลื่อนไปก่อน"

"รับทราบค่ะ แล้วคุณโรสจะไปไหนต่อคะ"

จีน่าเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง สภาพเจ้านายของเธออาการหนักมากวันนี้ทานอะไรไปก็อาเจียนออกมาหมด อยู่ได้เพราะผลไม้และน้ำส้ม

"กลับคอนโด งั้นไปนะ"

โรสโบกมือให้ลูกน้องก่อนจะถือกระเป๋าเดินไปขึ้นรถ เธอตัดสินใจกดโทรศัพท์ไปหาคุณจากัวร์ ไหนๆวันนี้งานเลื่อนไปแล้วงั้นเธอไปค้างกับเขาที่รีสอร์ตดีกว่า

ตู้ด ตู้ด ตู้ด

"ทำไมไม่รับโทรศัพท์เนี้ย! หงุดหงิดแล้วนะ"

โรสปาโทรศัพท์ทิ้งตรงข้างเบาะ ก่อนจะเหยียบคันเร่งตรงไปยังรีสอร์ตของจากัวร์ทันที ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าจะนอนที่นั้น แสดงว่าคงอยู่นั้นแหละ

ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการเดินทางมาถึงที่รีสอร์ต หญิงสาวจอดรถเดินลงไปยังล็อบบี้หน้าทางเข้า แวะไปหาพนักงานต้อนรับเพื่อถามหาเขา

"ยินดีต้อนรับค่ะคุณลูกค้า"

"มาหาคุณจากัวร์ค่ะเขาอยู่มั้ย"

"งั้นรอสักครู่นะคะ"

พนักงานกดโทรศัพท์ขึ้นไปหาเลขาของเขาเพื่อเอ่ยถาม แต่ก่อนที่จะโทรติดผู้ช่วยของเขาที่ชื่อปวินเดินมาเจอเธอซะก่อน

"อ่าว คุณโรส สวัสดีครับมาหาคุณจากัวร์เหรอครับ"

"ค่ะ เขาบอกโรสว่าจะค้างที่นี่"

"อ่อ ใช่ครับเห็นว่าอย่างนั้น ตอนนี้กำลังทานมื้อเย็นที่ห้องอาหารของรีสอร์ต คุณโรสเดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายจะเจอเลยครับ"

"อ่อ ขอบคุณนะคะ"

โรสกล่าวขอบคุณพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง สงสัยทานข้าวอยู่เลยไม่รับโทรศัพท์ของเธอละมั่ง หญิงสาวยิ้มหวานเดินตรงไปตามทางที่ปวินบอก เปิดประตูเข้าไปมองหาเขาแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อภาพที่เธอเห็นคือ คุณจากัวร์กำลังนั่งทานข้าวอยู่กับผู้หญิงคนอื่นแถมใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขมาก มากกว่าอยู่กับเธออีก

เธอตัดสินใจเดินกลับออกมาไม่ไปหาเขาแล้ว บางทีเธอควรจะรู้ได้แล้วว่าไม่มีประโยชน์ที่เราสองคนจะสานสัมพันธ์กันต่อไปอีก

"โรสควรจะปล่อยคุณไปสินะ"

หญิงสาวเดินออกไปขึ้นรถแล้วขับออกไปจากรีสอร์ต ส่วนจากัวร์ยังคงนั่งทานอาหารกับตัวจี๊ดไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย

"อิ่มหรือยังครับ ออกไปดื่มน้ำผลไม้ตรงล็อบบี้มั้ย"

"ไปสิคะ"

ทั้งสองคนเดินออกมาจากห้องอาหารด้วยกัน ปวินเดินกลับเข้ามาเจอเจ้านายก่อนจะยิ้มกว้างทักทาย

"คุณจากัวร์เจอคุณโรสมั้ยครับ"

เขานิ่วหน้าอย่างมึนงง โรสทำงานอยู่ที่สตูดิโอในตัวเมืองนี่... หมายความว่ายังไง

"หมายความว่ายังไงที่บอกว่าเจอโรสมั้ย"

"อ่าว ก็เมื่อกี้คุณโรสมาที่นี่ ยังถามหาคุณจากัวร์อยู่เลย ผมบอกว่าคุณอยู่ที่ห้องอาหารเธอยังเดินไปอยู่เลย"

เขาเริ่มรู้สึกว่าหายนะมาเยือนอีกครั้งหนึ่ง เธอออกไปแบบนี้แสดงว่าเข้าใจผิดว่าเขาทานข้าวกับผู้หญิงอื่นแน่เลย ยิ่งอารมณ์แปรปรวนอยู่ด้วย ท่าทางจะอธิบายยาก

"ฉิบหายแล้วไง"