Chapter 8

1463 Words
หลายวันผ่านไปทั้งสองคนกลับมาจากทะเลของฝากลูกน้องเต็มไม้เต็มมือ โรสไปไหนไม่ค่อยได้เท่าไหร่เพราะเธอพะอืดพะอมตลอดเหม็นไปหมดทุกอย่าง เมื่อมาถึงที่สตูดิโอโรสหิ้วของฝากมาวางที่โต๊ะแทบจะล้นโต๊ะ "อร๊ายยย คุณแม่อะไรเยอะแยะคะ" "ของฝากจากกระบี่จ๊ะ พี่จีน่ามีอีกนะในรถนะเอามาให้หมดเลย แบ่งๆกันนะทุกคน" "ค่ะคุณโรส" เธอนั่งลงตรงโซฟาหยิบยาดมมาสูดเข้าเต็มปอดเพื่อที่จะได้รู้สึกดีขึ้นบ้าง "ไหวมั้ยคะเนี้ยคุณโรส หน้าซีดหมดเลย" "ไหวสิ อยากกินอะไรเปรี้ยวๆอ่ะมะม่วงมีมั้ย" "มีในตู้ค่ะ เดี๋ยวจีน่าเอามาให้" โรสทำมือโอเคก่อนจะลุกขึ้นไปห้องทำงานของตัวเอง เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นโรสหยิบมาดูหน้าจอก่อนจะกดรับสาย "ว่าไงคะ" (คุณถึงที่ทำงานหรือยัง) "ค่ะ แต่ว่าเวียนหัวนิดหน่อย" เสียงถอนหายใจดังมาจากปลายสาย เขาจะพาเธอไปโรงพยาบาลตั้งแต่กลับมาจากกระบี่แล้วแต่ว่าหญิงสาวไม่ยอมเอาแต่ห่วงงาน (พรุ่งนี้ไปผมจะเป็นคนไปส่งคุณทำงานเอง) "ไม่ต้องค่ะ โรสมาเองได้" (มาเองได้อะไรล่ะ ถ้าคุณวูบขึ้นมาผมจะทำยังไง ที่คุณเป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะผม) โรสไม่อยากโต้เถียงกับชายหนุ่ม เพราะดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมแน่ๆ "ตามใจค่ะแต่คืนนี้ไม่ต้องมาหานะ โรสน่าจะค้างที่สตูดิโอเพราะลูกค้าว่างถ่ายงานตอนดึก" (ผมไปรับก็ได้) "ไม่เป็นอะไรค่ะคุณพักผ่อนเถอะ แล้ววันนี้นอนที่ไหนคะ" (ถ้าคุณไม่มาผมก็จะค้างที่รีสอร์ต พรุ่งนี้มีประชุมเช้านะจะได้ไม่เสียเวลาเดินทาง) "งั้นก็ตกลงตามนี้นะ โรสจะงีบหน่อย ง่วง" (โอเคครับ เป็นอะไรมากโทรศัพท์มาหาทันทีเลยนะ ผมจะพาไปหาหมอ) "ค่ะ งั้นโรสวางนะคุณก็ทำงานได้แล้ว" (ครับ) โรสกดวางสายก่อนจะพิงเก้าอี้แล้วหลังตาลงด้วยความเหนื่อย ถ้ายังเป็นแบบนี้ท่าทางจะต้องได้ไปนอนโรงพยาบาลแน่ๆ ทางด้านของจากัวร์หลังจากวางสายเขาก็กลับไปทำงานต่อ ในใจยังเป็นห่วงหญิงสาวอยู่ไม่น้อยแต่ไม่กล้าพูดอะไรมากนักกลัวไปทำให้เธอหงุดหงิดใจอีก เขาตั้งใจทำงานจนเวลาล่วงเลยเกือบเย็น บิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปเดินเล่นสูดอากาศบริสุทธิ์ตรงสวนของรีสอร์ต "คุณจี๊ด" จากัวร์ยิ้มออกมาทันทีที่ได้เจอหญิงสาวอีกครั้งหนึ่ง ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันอีก "อ่าว คุณจากัวร์..." "มาทำอะไรที่นี่ครับ หรือว่าคิดถึงผมเลยมาหา" เขาเอ่ยแซวขำๆ ตัวจี๊ด "ล้อเล่นนะครับ ผมเสียเซลฟ์เลยนะเงียบแบบนี้" "ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คือจี๊ดมาพักที่นี่คืนหนึ่ง แล้วพรุ่งนี้ต้องไปรายงานตัวที่จังหวัดเขาเรียกรายงานตัวแล้วน่ะค่ะ" "อ่อ สอบบรรจุได้เหรอครับ" "ใช่ค่ะ" ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยแววตาชื่นชม ท่าทางจะเก่งไม่เบาเลยแต่งงว่าทำไมตอนนั้นถึงมาคุยกับเขาเรื่องไร่นทีธร "แล้วที่ไร่นทีธร..." "คือจริงๆจี๊ดไปช่วยงานระหว่างที่ว่างรอบรรจุน่ะค่ะ ตอนนี้คงต้องไปทำหน้าที่ของตัวเองแล้วแต่ยังไงจี๊ดยังยืนยันว่าที่นั้นผลไม้ดีมากๆเลยค่ะ" "ผมทราบครับว่าดีจริง ว่าแต่ไหนๆก็มาพักที่นี่แล้วให้เกียรติทานอาหารเย็นกับผมสักมื้อได้มั้ยครับ" ตัวจี๊ดตาโตรีบเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ "ให้เกียรติอะไรกันคะ เป็นเกียรติมากกว่าที่ชวนจี๊ดทานข้าวด้วย" "งั้นไปตรงห้องอาหารของรีสอร์ตดีกว่า" "ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่ชวนเหงาอยู่พอดีเลย แหะๆ" ทั้งสองคนเดินตรงไปยังห้องอาหารของรีสอร์ต ถ้าไม่ติดว่ามีโรสอยู่เชื่อมั้ยว่าเขาจีบตัวจี๊ดไปแล้ว ถึงจะบอกว่าเป็นแค่คู่ขากันแต่เขาแคร์ความรู้สึกของเธอมากไม่รู้ทำไมเหมือนกัน "ทานอะไรดีครับ" "จี๊ดทานอะไรก็ได้ค่ะเอางี้ดีกว่า คุณจากัวร์เลือกเลยค่ะว่าอันไหนอร่อยจี๊ดทานง่าย" "ได้ครับ งั้นเอาเมนูแนะนำมาสองเซ็ตแล้วกัน" เขาส่งยิ้มให้หญิงสาว ทั้งสองคนชวนกันคุยเพลินอย่างคนถูกคอกันมาแต่ไหนแต่ไร ทางด้านของโรสตอนนี้เธอกำลังเตรียมตัวลงไปดูการถ่ายพรีของลูกค้าที่จะมารอบเย็น "คุณโรสคะ ลูกค้าเกิดอุบัติเหตุลื่นล้มค่ะ งานวันนี้น่าจะได้เลื่อนไปก่อน" "อะไรนะ! แล้วลูกค้าเป็นยังไงบ้างไม่เป็นอะไรมาใช่มั้ย" เธอเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เรื่องงานมันเลื่อนได้เธอไม่ซีเรียสอะไรเลย ถ้าจะต้องเป็นกังวลก็คงห่วงทั้งสองคนเพราะใกล้วันงานแล้ว "ไม่ได้เป็นอะไรแล้วค่ะ ลูกค้าฝากมาขอโทษคุณโรสที่ไม่ได้มา" "บอกเขาว่าไม่เป็นอะไรเลย งั้นแยกย้ายกันกลับเถอะไปบอกทีมงานที่เตรียมของว่าเลื่อนไปก่อน" "รับทราบค่ะ แล้วคุณโรสจะไปไหนต่อคะ" จีน่าเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง สภาพเจ้านายของเธออาการหนักมากวันนี้ทานอะไรไปก็อาเจียนออกมาหมด อยู่ได้เพราะผลไม้และน้ำส้ม "กลับคอนโด งั้นไปนะ" โรสโบกมือให้ลูกน้องก่อนจะถือกระเป๋าเดินไปขึ้นรถ เธอตัดสินใจกดโทรศัพท์ไปหาคุณจากัวร์ ไหนๆวันนี้งานเลื่อนไปแล้วงั้นเธอไปค้างกับเขาที่รีสอร์ตดีกว่า ตู้ด ตู้ด ตู้ด "ทำไมไม่รับโทรศัพท์เนี้ย! หงุดหงิดแล้วนะ" โรสปาโทรศัพท์ทิ้งตรงข้างเบาะ ก่อนจะเหยียบคันเร่งตรงไปยังรีสอร์ตของจากัวร์ทันที ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าจะนอนที่นั้น แสดงว่าคงอยู่นั้นแหละ ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการเดินทางมาถึงที่รีสอร์ต หญิงสาวจอดรถเดินลงไปยังล็อบบี้หน้าทางเข้า แวะไปหาพนักงานต้อนรับเพื่อถามหาเขา "ยินดีต้อนรับค่ะคุณลูกค้า" "มาหาคุณจากัวร์ค่ะเขาอยู่มั้ย" "งั้นรอสักครู่นะคะ" พนักงานกดโทรศัพท์ขึ้นไปหาเลขาของเขาเพื่อเอ่ยถาม แต่ก่อนที่จะโทรติดผู้ช่วยของเขาที่ชื่อปวินเดินมาเจอเธอซะก่อน "อ่าว คุณโรส สวัสดีครับมาหาคุณจากัวร์เหรอครับ" "ค่ะ เขาบอกโรสว่าจะค้างที่นี่" "อ่อ ใช่ครับเห็นว่าอย่างนั้น ตอนนี้กำลังทานมื้อเย็นที่ห้องอาหารของรีสอร์ต คุณโรสเดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายจะเจอเลยครับ" "อ่อ ขอบคุณนะคะ" โรสกล่าวขอบคุณพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง สงสัยทานข้าวอยู่เลยไม่รับโทรศัพท์ของเธอละมั่ง หญิงสาวยิ้มหวานเดินตรงไปตามทางที่ปวินบอก เปิดประตูเข้าไปมองหาเขาแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อภาพที่เธอเห็นคือ คุณจากัวร์กำลังนั่งทานข้าวอยู่กับผู้หญิงคนอื่นแถมใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขมาก มากกว่าอยู่กับเธออีก เธอตัดสินใจเดินกลับออกมาไม่ไปหาเขาแล้ว บางทีเธอควรจะรู้ได้แล้วว่าไม่มีประโยชน์ที่เราสองคนจะสานสัมพันธ์กันต่อไปอีก "โรสควรจะปล่อยคุณไปสินะ" หญิงสาวเดินออกไปขึ้นรถแล้วขับออกไปจากรีสอร์ต ส่วนจากัวร์ยังคงนั่งทานอาหารกับตัวจี๊ดไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย "อิ่มหรือยังครับ ออกไปดื่มน้ำผลไม้ตรงล็อบบี้มั้ย" "ไปสิคะ" ทั้งสองคนเดินออกมาจากห้องอาหารด้วยกัน ปวินเดินกลับเข้ามาเจอเจ้านายก่อนจะยิ้มกว้างทักทาย "คุณจากัวร์เจอคุณโรสมั้ยครับ" เขานิ่วหน้าอย่างมึนงง โรสทำงานอยู่ที่สตูดิโอในตัวเมืองนี่... หมายความว่ายังไง "หมายความว่ายังไงที่บอกว่าเจอโรสมั้ย" "อ่าว ก็เมื่อกี้คุณโรสมาที่นี่ ยังถามหาคุณจากัวร์อยู่เลย ผมบอกว่าคุณอยู่ที่ห้องอาหารเธอยังเดินไปอยู่เลย" เขาเริ่มรู้สึกว่าหายนะมาเยือนอีกครั้งหนึ่ง เธอออกไปแบบนี้แสดงว่าเข้าใจผิดว่าเขาทานข้าวกับผู้หญิงอื่นแน่เลย ยิ่งอารมณ์แปรปรวนอยู่ด้วย ท่าทางจะอธิบายยาก "ฉิบหายแล้วไง"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD