มาโปรดเดินกลับเข้ามาในบ้าน ควงพวงกุญแจรถในมือพร้อมผิวปากอย่างอารมณ์ดี หมออนันต์ถึงกับเงยหน้าขึ้นจากอาหารมื้อเย็นทำกำลังตั้งหน้าตั้งตากินอยู่ ฝีมือป้าอิ่มกินกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่เคยตก หมอหนุ่มกวาดตามองเพื่อนสนิทตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วกลับมาที่ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มนั้นอีก เขาถึงกับส่ายหน้าไปมาด้วยความละเหี่ยใจ
“เป็นเอามากนะเนี่ยไอ้โคแก่”
“ชัดขนาดนั้นเลยเหรอวะ” พ่อเลี้ยงหนุ่มยักคิ้วไม่ปิดบังความรู้สึกตัวเองแล้วเดินมานั่งข้างเพื่อน นึกสงสัยว่าขนาดคนรอบตัวสังเกตเห็นขนาดนี้ แล้วเจ้าตัวจะรู้สึกอะไรกับเขาหรือมองออกบ้างรึเปล่า
“ไม่เคยเห็นนายเป็นแบบนี้เลยว่ะ” อาการแบบนี้จะเรียกว่าคลั่งรักได้รึเปล่านะ อนันต์หันมาสนใจปลาทับทิมราดพริกแสนอร่อย “กับข้าวรสมือป้าอิ่มนี่อร่อยระดับโรงแรมห้าดาวเลยนะเนี้ย”
“ห้ามแย่งป้าอิ่มไปเป็นแม่ครัวบ้านนายเด็ดขาด!” มาโปรดแยกเขี้ยวใส่ “คราวที่แล้วก็เพิ่งมาเอาตัวคนทำสวนไป”
