ดวงใจของมาโปรด / ดวงใจอนันต์

ไพลินหรือเพลินมาหาคู่หมั้นหนุ่มที่คอนโดของเขา เธอมักจะมาหาเขาเป็นประจำ ทั้งชายหนุ่มเองยังให้คีย์การ์ดสำรองไว้กับเธอเพื่อที่จะได้เข้าออกสะดวก มันแสดงถึงความรักและความเชื่อใจ แต่ครั้งนี้กลับต่างออกไป ภายในห้องว่างเปล่าไร้ร่องรอยเจ้าของห้อง ที่ปกติจะนั่งดูทีวีหรือเล่นเกมอยู่ที่มุมรับแขก หรือไม่ก็นั่งทำงานตรงโต๊ะข้าง ๆ กัน เธอนึกแปลกใจ แต่ก็ได้ยินเสียงดังมาจากทางห้องนอนจึงเดินไปดู ใจยังนึกเป็นห่วงว่าเขาเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมเข้านอนเร็ว ทว่าเมื่อเมื่อเธอเปิดประตูห้องนอน กลับพบภาพที่ทำให้หัวใจของเธอแทบหยุดเต้น “นี่มันอะไรกัน!” บนเตียงนอนปรากฏร่างเปลือยเปล่าของชายหญิงที่รีบผละออกจากกันแทบไม่ทันหลังจากที่ได้ยินเสียงตวาดดังลั่น ชายหนุ่มหน้าเสีย ในขณะที่ฝ่ายหญิงทำทีเป็นยกผ้าห่มขึ้นปิดบังร่างกายตนเอง แต่ใบหน้าดูระรื่นเกินกว่าจะสำนึกผิด ที่แย่ไปกว่านั้น หล่อนคือ แก้วกัลยา ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเธอเอง “เมธ...ทำไม?” เสียงหวานที่เปล่งออกไปสั่นเครือจวนเจียนจะร้องไห้อยู่รอมร่อม “เพลิน มันไม่ใช่อย่างที่เพลินคิดนะ” เมธารีบลุกขึ้นจากเตียง คว้าผ้าขนหนูที่ตกอยู่บนพื้นมาปกปิดร่างกายลวก ๆ ณ วินาทีนั้นหัวหูของไพลินรู้สึกอื้ออึงไปหมด ไม่สามารถที่จะเปล่งคำพูดออกมาได้ รู้สึกว่าทุกคำพูดของเขาเป็นแค่คำโกหก เพราะหลักฐานเห็นกันอยู่คาตา “เพลิน เมธขอโทษ” เมธาคว้ามือหญิงสาวไปกุม หน้าตาสำนึกผิด แต่ว่าคำขอโทษนั้นไม่ได้ทำให้ความเจ็บปวดของไพลินลดลงไปเลย ในที่สุดน้ำตาที่ฝืนกลั้นไว้ก็พลังทลายลงราวกับว่าโลกทั้งใบได้ถล่มลงตรงหน้า เธอหันหลังและวิ่งออกจากห้องของเขาด้วยความเจ็บปวดและเสียใจอย่างถึงที่สุดที่ถูกคนรักกับเพื่อนที่สนิทที่สุดหักหลัง เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป แต่สิ่งหนึ่งที่รู้แน่นอนคือ เธอไม่สามารถกลับไปเชื่อใจเมธาได้อีกต่อไป