“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรนะ”
เขาดึงพี่พราวที่กำลังนั่งน้ำตารินเข้ามากอดไว้เบาๆ เธอโดนกดดันเรื่องครอบครัว ถึงแม้พี่พราวจะไม่ค่อยชอบใจพ่อตัวเอง แต่เธอรักท่านมากเขารู้ดี และไม่อยากทำให้พ่อเดือดร้อน
“พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ”
พราวนภายิ้มนิดๆ ผละออกจากอ้อมกอดอบอุ่นเบาๆ เดินคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้คนตัวโตยืนมองด้วยสายตาห่วงใย อยากจะทำทุกอย่างตามใจ แต่ไม่กล้าสอดมือเข้าไปยุ่ง แม้จะอยากทำแบบนั้นมาก แต่ถ้าทำแล้วพี่พราวรู้ทีหลัง เขาจะถูกพี่พราวเกลียด
“โอ้ย แม่ง!”
คิริวเดินกลับไปทำแซนด์วิชอย่างหัวเสีย แต่ถึงอย่างนั้นก็บรรจงจัดเรียงหมูหยองกับแฮมลงบนขนมปังอย่างประณีตบรรจง ยิ้มนิดๆเมื่อคิดถึงใบหน้าของคนกิน เขาทำตัวดีขนาดนี้ ต้องรักเขาแล้วแหละ ว่าไหม!
พราวนภาเดินออกมาหาเสื้อผ้าในตู้ เธอลืมหยิบมันเข้าไปในห้องน้ำด้วย จึงต้องออกมาด้วยสภาพที่ค่อนข้างหน้าอาย ผ้าเช็ดตัวพันกายผืนเดียว
ผ้าเช็ดตัวห้องค
