“มันแปลกๆใช่ไหม เพราะเมื่อก่อนพี่กับริวชอบทะเลาะกัน แต่พี่ไม่เคยเกลียดริวเลยนะ”
พูดถึงตรงนี้ก็รู้สึกเหมือนขอบตาร้อนขึ้น จนต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
“อืม”
ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วตอนนี้ เดาอารมณ์พี่พราวไม่ถูก อยู่ดีๆก็เป็นแบบนี้ เขาไม่รู้จริงๆว่าต้องพูดยังไง รู้ดีว่าการเริ่มต้นของเขากับเธอนั้นมันแปลก ปกติต้องคบก่อนค่อยเอา แต่นี่เอาก่อนแล้วค่อยคบ มันคงทำให้พี่พราวสับสนไม่น้อย
“เป็นพี่ดีแล้วเหรอ บางทีริวไม่ต้องรับผิดชอบอะไรพี่ก็ได้นะ วันนั้นพี่กินยาคุมไปแล้ว คงไม่ท้องหรอก”
พูดถึงตรงนี้เธอไม่สามารถกั้นน้ำตาไว้ได้อีก มันรู้สึกแย่มากๆ ที่ปล่อยให้แอลกอฮอล์ชักนำจนขาดความยับยั้งชั่งใจ ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล แม้เขาจะสมยอมเธอก็ควรคิดไตร่ตรองให้มันมากกว่านี้
“พล่ามจบยัง!”
ดวงตาฉ่ำน้ำ หันกลับมามองคนที่พูดขึ้นห้วนๆ ใบหน้าหล่อเหลามีแววโกรธเคืองฉายชัด แต่ไม่โกรธสิแปลก คำพูดของเธอไม่ต่างจากบอก
