ล่วงเวลาดึกมามากแล้ว บ้านทั้งหลังตกอยู่ในความมืดสลัวของช่วงเวลากลางคืน ภายนอกบนเวิ้งฟ้าพระจันทร์สีนวลแอบซ่อนอยู่ในเงาสลัวของหมู่เมฆ เผยแสงสีเงินยวงอยู่เพียงเศษเสี้ยว แต่ยังมีมนต์ขลังยามได้ยล
ประตูห้องนอนค่อยๆ เปิดแง้มออก พร้อมร่างตะคุ่มเดินออกมาด้วยฝีเท้าเบากริบ ด้วยกลัวจะเกิดเสียงดังรบกวนคนที่นอนคุดคู้อยู่ด้านนอก ผ้าในมือของร่างที่เดินออกมาจากในห้อง ค่อยๆ คลี่ออกแล้วคลุมลงบนร่างนั้นอย่างแผ่วเบา แต่มันก็ยังปลุกให้คนที่นอนหลับแบบไม่สนิทเพราะผิดแผกที่นอน สะดุ้งตื่นลุกขึ้นนั่งดุจติดสปริงเสียทันที จากที่คิดจะมาห่มผ้าให้เฉยๆ แล้วรีบกลับเข้าไปในห้องนอน เวลานี้สองคนจึงจำเป็นต้องเผชิญหน้ากันอย่างหลบเลี่ยงไม่ได้
“ฉันเผลอหลับ” ธารธารีอ้อมแอ้มบอกหลังตกอยู่ในความเงียบด้วยกัน ทั้งตัวเธอและชายหนุ่มที่นำผ้าห่มมาคลุมให้ ทีแรกตั้งใจจะรอจนเขาออกมาจากห้อง เมื่อหายเข้าไปหลังวางสายโทรศัพท์จากหญิงสาวคนนั้น ผ
