ขวัญข้าวตื่นขึ้นมาเพราะเสียงอะไรบางอย่างที่ได้ยินแว่วๆ แม้ไม่ใช่เสียงดังขนาดต้องตกใจสะดุ้งตื่น แต่มันเป็นเสียงน่ารำคาญที่ได้ยินวนเวียนย้ำๆ ซ้ำๆ จนเธอต้องตื่นขึ้นมาโดยปริยาย นาทีแรกที่ลืมตาตื่นจากการนอนที่ยังรู้สึกไม่อิ่มพอนั้น เธอรู้สึกหงุดหงิดคนทำให้เกิดเสียงจนบ่นพำพึมออกมา
“โอย ใครมาทำเสียงหนวกหูนี่ ข้าวจะนอน”
“อืม หนวกหูน่ารำคาญ”
ร่างบางผมเผ้ายุ่งเหยิงลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจแล้วหันไปมองที่มาของเสียง ดวงตากลมโตของเธอเบิกขึ้นอย่างตกใจ อาติณณ์นอนอยู่ข้างกายเธออีกแล้ว หญิงสาวรีบก้มลงมองสำรวจตนเองก่อนถอนหายใจเมื่อไม่ได้อยู่ในสภาพเปล่าเปลือยเช่นวันนั้น แล้วเหลียวไปมองชายหนุ่ม เขากำลังซอนซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มเหมือนคนกำลังง่วงจัดแล้วยังไม่อยากตื่น และไม่อยากให้แสงแห่งวันรบกวน เพราะเขากำลังดึงชายผ้าขึ้นคลุมโปง ขวัญข้าวดึงผ้าห่มเขาลงมาถึงอกเพื่อให้แน่ใจ ก่อนถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาก็ยังมีเสื้อต
