ตอนที่ 3
1049 Words
ชายหนุ่มแสยะยิ้มกับให้กับท่าทางตื่นกลัวแสนเสแสร้งของหญิงสาวตรงหน้า ไม่มีทางที่เจ้าหล่อนจะตื่นกลัวไปได้ หล่อนกำลังดีใจต่างหาก ดีใจจนเก็บไม่มิดเชียวแหละที่แผนการชั่วร้าย แผนการต่ำช้าของหล่อนกำลังจะเป็นความจริง
แมทธิวขบกรามแน่นจนขึ้นสัน พยายามยกทุกความชั่วช้าของสตรีขึ้นมาผลักไสความน่าปรารถนาของแม่ดอกมะลิอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ทำได้อยากยิ่ง เพราะถึงแม้จะเกลียดแทบตายแบบนี้ แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าเจ้าหล่อนไม่น่าสนิทสิเน่หา
เรือนร่างบอบบางที่สั่นเทาเบื้องหน้านั้นซ่อนความอวบอิ่มและน่าอัศจรรย์เอาไว้มากมาย เขาพิสูจน์มันมาแล้ว พิสูจน์มันมาด้วยปาก ด้วยฝ่ามือ และด้วยร่างกายของตัวเอง หวานฉ่ำ นุ่มเนียน และน่าหลงใหล แม้จะยังไม่ถึงขั้นได้เสียกันแต่ร่างกายสดสวยของแม่ดอกมะลิก็ไม่ได้เป็นความลับใดๆ กับสายตาของเขาอีกต่อไปแล้ว
เขายังจำความรู้สึกตอนได้สัมผัสกับเต้างามอวบใหญ่เกินตัวของหล่อนได้เป็นอย่างดี เขาตกตะลึงที่ได้เห็นเจ้าก้อนเนื้อนวลที่มีอัญมณีสีชมพูระเรื่อเม็ดเล็กแต้มอยู่ปลายยอด เขาขยำ บีบเคล้น ฟอนเฟ้นเต้างามนั้นอย่างเมามัน ก่อนจะดูดกลืนปลายถันด้วยปากร้อนรุ่มของตัวเอง เสียงร้องครางหวานกังวานของเจ้าหล่อนผลักดันให้เขาถอยหลังไปจนสุดขอบเหว เขาเกือบตกลงไปในเหวลึกหากไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเสียก่อน
คุณแม่ทำให้เขารอดพ้นจากการตกลงไปในเหวสวาทของแม่ดอกมะลิ เขาดีใจ ใช่ ควรจะดีใจ โล่งใจที่ไม่ต้องเกลือกกลั้วกับเจ้าหล่อน แต่ไหง... แต่ทำไมถึงได้รู้สึกเสียดายมาจนถึงบัดนี้นะ ทำไมจะต้องอยาก... อยากจะฝากฝังตัวเองลงไปในความเป็นหญิงคับแน่นของเจ้าหล่อนมากมายถึงเพียงนี้ ทำไมจะต้องหิวกระหาย ทำไมจะต้องอยากกินเจ้าหล่อนเข้าไปทั้งเนื้อทั้งตัวด้วย
ไม่มีคำตอบที่ดีเลย แม้จะตะโกนก้องร้องถามตัวเองมากมายแค่ไหนก็ตาม แมทธิวคิดอย่างขมขื่น เขาจะต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ยังอยากจะต่อยอดความสัมพันธ์ที่ถูกหยุดเอาไว้กลางคันเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนอีกครั้งแบบนี้ ความสัมพันธ์ที่ทำให้เขาทุรนทุราย แสนทรมานในทุกๆ เสี้ยววินาทีที่เคลื่อนผ่าน
เขาพยายามทำเป็นไม่สนใจหล่อน พยายามร้ายกาจใส่หล่อน แต่แม่เจ้าประคุณก็ขยันเข้าใกล้เขาเสียเหลือเกิน โดยเฉพาะตอนนี้... เขากับหล่อนอยู่กันตามลำพังในห้องรโหฐาน ไม่ยากเย็นเลยหากเขาจะจับร่างบางนั้นให้ชนกับผนังห้อง หรือนอนกับพื้นพรม และก็ตลบกระโปรงยาวกรอมเท้านั้นขึ้นไปที่เอว รูดกางเกงชั้นในลูกไม้ลงมาที่ข้อเท้า หรือไม่ก็แค่รวบให้มันไปรวมกันด้านใดด้านหนึ่งเท่านั้น จากนั้นก็... กดกระแทกความหิวกระหายที่อัดแน่นอยู่ในอกลงไปเต็มแรง กระหน่ำบดเคล้า โยกคลึงให้หายอยาก ก่อนจะเขี่ยหล่อนให้ตกลงจากสวรรค์เมื่อความอึดอัดถูกทำให้ผ่อนคลายลงแล้วแต่เขาก็ไม่ได้ทำ... ศักดิ์ศรี ความโอหังและทระนงทำให้เขาเลือกที่จะอึดอัดต่อไป
แมทธิวก้มลงมองหลักฐานความปรารถนาที่ตื่นเร้าอยู่กลางลำตัวด้วยความเดือดดาล ไม่เคยมีผู้หญิงหน้าไหนทำให้ร่างกายของเขาเป็นแบบนี้ได้แค่เพียงจ้องมองมาก่อน แต่แม่ดอกมะลิ ผู้หญิงที่เขาแสนจะขยะแขยงกลับทำให้เขาไม่สามารถควบคุมเจ้าความกระหายอยากของเพศชายเอาไว้ได้เป็นครั้งแรกในชีวิต
มะลิเป็นเด็กสาวที่ยิ่งมองก็ยิ่งมีเสน่ห์ ภาพลักษณ์ภายนอกของหล่อนสะอาด บริสุทธิ์ และหอมหวานเหมือนชื่อของหล่อนนั่นแหละ หากเพียงเขาไม่ถูกหล่อนใช้วิธีสกปรกจับแบบนี้ล่ะก็ บางที... แค่บางทีนะ เขาอาจจะเป็นฝ่ายเดินเข้าหาหล่อนเองก็ได้
ระยำ!
ชายหนุ่มสบถในลำคอด้วยความเกรี้ยวกราด แม่ดอกมะลิคือนักขุดทอง หล่อนเป็นผู้หญิงละโมบ โลภมาก และไม่เคยรักใครจริง หล่อนยอมทอดกายให้ชายที่มีเงิน ต่อให้แก่คราวพ่อ หรืออัปลักษณ์ยิ่งกว่ายาจกหล่อนก็ไม่เคยปฏิเสธ ดังนั้นเขาจะต้องชิงชังหล่อน ขยะแขยงหล่อน ไม่ใช่มาปลาบปลื้ม หลงใหลผู้หญิงสารเลวอย่างหล่อนแบบนี้ ท่องเอาไว้แมทธิว ท่องเอาไว้! แมทธิว บราวน์ร้องสั่งตัวเองอย่างดุเดือดอยู่ภายในอก ก่อนจะผลักดันความหิวกระหายให้จมลึกลงไปในก้นบึ้งของความรู้สึกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เริ่มต้นทำสงครามอำมหิตกับมะลิอีกครั้ง
“ฉันพูดถูกต้องทุกอย่างใช่ไหมล่ะ”
ความเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่อย่างอำมหิต มะลิซ่อนน้ำตาแห่งความร้าวรานเอาไว้ภายในอก ขณะก้มหน้าแก้คำกล่าวหาไร้หัวใจของผู้ชายหล่อระเบิดตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเทาจนคนฟังอย่างแมทธิวอดยิ้มเยาะไม่ได้
น่าเวทนาหรือ... ไม่เลย ผู้หญิงคนนี้ไม่มีความน่าเวทนาแม้แต่น้อย หล่อนก็แค่บีบน้ำตาเก่ง แสดงบทบาทนางเอกผู้น่าสงสารได้ยอดเยี่ยมเท่านั้นเอง หล่อนเสแสร้ง แมทธิวคิดอย่างรู้ทัน และแม้จะพยายามขุดค้นหาความเลวของมะลิมากแค่ไหน แต่ไอ้ความหิวกระหายก็ยังก่อกวนกายหนุ่มไม่หยุดหย่อนอยู่ดี เขาต้องการแม่ดอกมะลิ ต้องการจนแทบบ้า...!
“มะลิ... ไม่เคยมีความคิด... แบบนั้นค่ะ”
“อมพระมาทั้งโบสถ์ฉันก็เชื่อคำพูดของผู้หญิงจอมละโมบอย่างเธอไม่ลงหรอกแม่ดอกมะลิ ผู้หญิงอย่างเธอมันมีดีก็แค่ดิ้นๆ ส่ายๆ ให้ผู้ชายโยกใส่เท่านั้นแหละ และป่านนี้...”
สายตาคมกริบกวาดมองร่างของหล่อนอย่างหยาบคายก่อนจะพูดต่อด้วยคำพูดหยาบคายยิ่งกว่าสายตาที่ทอดมองมาเสียอีก
“เครื่องเคราของเธอก็คงจะหย่อนคล้อย... ไม่สิ คงไม่ถึงกับหย่อนคล้อย เพราะเงินจำนวนมากที่เธอได้จากการยอมอ้าขาให้ผู้ชายจำนวนนับไม่ถ้วนเข้าไปดำผุดดำว่ายน่ะคงจะช่วยให้เธอมีเงินไปพึ่งแพทย์ฝีมือดีเพื่อยกเครื่องให้ใหม่ใช่ไหมล่ะ”
- Writer
