วิมานหวาม ชุด วิมานซาตาน ลำดับที่ 3

ตอนที่ 8

“เก็บไปขอร้องยมบาลเถอะ...”

คนตัวโตฟังที่ไหน เขาใช้ฝ่ามือใหญ่แสนกระด้างสอดไปใต้ท้ายทอยของหล่อน กระตุกเส้นผมหนานุ่มของหล่อนเพียงเบาๆ ก็สามารถทำให้ใบหน้างามหงายเงยขึ้นรับจุมพิตป่าเถื่อนของเขาได้อย่างถนัดถนี่ มะลิพยายามเบี่ยงหน้าหนีแต่ก็ไม่สามารถรอดพ้นจากทัณฑ์เถื่อนที่แมทธิวหยิบยื่นให้ได้

“ยะ... อย่า...”

ไม่มีอะไรหยุดแมทธิวได้ แม้แต่ฟ้าถล่มก็ตาม ตอนนี้ปากของผู้หญิงในอ้อมแขนช่างหวานฉ่ำเหลือเกิน แม้เขาจะขยี้มันด้วยความดุดัน รุนแรง และไม่คิดจะปรานีแต่สิ่งที่ได้รับกลับมานั้นคือความหอมหวานที่น่าหลงใหล ยิ่งจูบ ยิ่งขยี้บดเคล้ามากเท่าไหร่ หัวใจหนุ่มของเขาก็ยิ่งหวั่นไหว ไม่เคยเลยที่จะทำอะไรประเจิดประเจ้อแบบนี้ แต่ความหวงแหนที่ไม่เคยคิดว่าจะมีอยู่ในกายมาก่อนก็บงการให้เขาทำทุกอย่างเพื่อประกาศว่าเขาเป็นเจ้าของหล่อน ผู้หญิงคนนี้แม่ดอกมะลิแสนหวาน แม้ว่าเขาจะบอกว่าเกลียดหล่อนมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธความงดงามของหล่อนได้ โดยเฉพาะตอนนี้ เสียงครางของหล่อนที่ดังเล็ดลอดออกมาจากกลีบปากอิ่มสีเชอรี่สุกนั้นช่างไพเราะเหลือเกิน หล่อนกอดเขาแน่น แถมยังพยายามที่จะจูบตอบเขาเสียอีก

ตอนนี้สมองของเขาหยุดทำงานเสียแล้ว มีแต่สัญชาตญาณเท่านั้นที่นำทางให้เขาเดินต่อไป เดินต่อไปยังดินแดนที่เต็มไปด้วยความงดงาม โดยมีสาวน้อยที่ตัวอ่อนระทวยเคียงข้าง แมทธิวพยายามบอกให้ตัวเองหยุด บอกว่าที่นี่ไม่ปลอดภัยหากเขาจะร่วมรักกับแม่ดอกมะลิ แต่เขาก็หยุดไม่ได้ ก็แม่คุณช่างงดงามเต็มไม้เต็มมือเสียเหลือเกิน แถมยังไม่ยอมขัดขืนอีกต่างหาก

“คุณแมทธิว...”

สาวน้อยพึมพำเมื่อปากร้อนผ่าวของผู้ชายที่ตัวเองหลงรักดูดเล็มต่ำลงมายังเนื้อนุ่มที่ซอกคอ เต้างามของหล่อนบดเบียดกับแผงอกกว้างแน่นหนั่นจนแทบจะกลายเป็นเนื้อเดียวกัน ฝ่ามือของเขาลูบไล้ไปทั่วตามเรือนกายสาว ก่อนจะวกขึ้นมาประคองปทุมถันอวบสล้างเอาไว้เต็มมือ

ติ๊ง!

เสียงสัญญาณเตือนว่าลิฟท์กำลังจะเปิดออกทำให้แมทธิวได้สติ เขาผลักร่างอรชรที่กำลังดำดิ่งลงสู่เหวสวาทออกห่างจากตัวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเรียกการควบคุมร่างกายที่เหือดหายไปตั้งแต่ได้แนบชิดกับแม่ดอกมะลิแสนหวานให้กลับมาอย่างเร่งด่วน

“อย่าบังอาจคิดเชียวนะว่าที่ฉันจูบเธอ เพราะพิศวาสน่ะ”

“เอ่อ...”

ความรู้สึกของมะลิในตอนนี้คล้ายกับถูกถีบตกจากสวรรค์ก็ไม่ปาน หล่อนช้อนตามองคนตัวโตที่พึ่งจะจูบหล่อนอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยความอับอาย ดวงหน้างามแดงก่ำ

“เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นเพียงการลงโทษเท่านั้น”

แล้วเขาก็ก้าวเข้าไปในลิฟท์ที่เปิดออกด้วยท่าทางสง่างาม บ่งบอกให้หล่อนรู้ว่าแมทธิวนั้นควบคุมตัวเองได้ยอดเยี่ยมขนาดไหน เขาไม่มีทีท่าหลุดหลงใดๆ ออกมาเลย ในขณะที่หล่อนแทบจะขาดใจตายเพราะสัมผัสสนิทสนมนั้น

สำหรับหล่อนแล้วเขามีค่าที่สุด ไม่ว่าเขาจะทำอะไร จะร้ายจะดีแค่ไหนเขาก็คือที่สุดของหล่อน ในขณะที่หล่อนเป็นเพียงแค่คนที่เขาไม่คิดจะชายตาแลเท่านั้น ที่เขาจูบหล่อนเมื่อครู่นี้แล้วเหมือนจะเลยเถิดก็คงเป็นเพราะว่าเขาอยากจะลงโทษหล่อน ใช่... นั่นแหละคือเหตุผลที่แท้จริงของแมทธิว บราวน์ล่ะ ความขมขื่นวิ่งพล่านอยู่ภายในอก มะลิกัดปากแน่นด้วยความขมขื่น

“อย่าให้ฉันต้องลากเธอเข้ามาเชียวนะ” คำขู่ของเขาทำให้หญิงสาวได้สติว่าตัวเองยังไม่ได้ก้าวเข้าไปในลิฟท์

“มะลิ... ขอโทษค่ะ...”

ประตูลิฟท์ปิดลงทันทีเมื่อหล่อนก้าวเข้ามายืนอยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยมกับเขาตามลำพัง ทุกอย่างรอบตัวเงียบกริบราวกับมีเพียงหล่อนคนเดียวเท่านั้นอยู่ภายในลิฟท์ตัวนี้ หล่อนแอบชำเลืองมองเขาผ่านกระจกข้างตัว ก็เห็นเขายืนนิ่งดวงตาสีเข้มนั้นจ้องไปที่ประตูตาไม่กระพริบ

ไม่ว่าจะอยู่ใกล้แค่ไหน ไม่ว่าจะอยู่ด้วยกันยังไง หล่อนก็ไม่เคยมีตัวตนสำหรับผู้ชายคนนี้เลย แมทธิว บราวน์คือเทพบุตรชั้นฟ้า ในขณะที่หล่อนเป็นเฉกเช่นก้อนกรวดไร้ค่า ไม่ว่าจะพยายามยังไง จะใช้ตัวช่วยเท่าไหร่ แต่ก็ไม่มีทางคว้าหัวใจของเขามาครอบครองได้ ความเจ็บปวดที่กัดกินหัวใจอยู่อย่างอำมหิตทำให้มะลิเลือกที่จะก้มหน้ามองปลายเท้าของตัวเองนิ่ง ซ่อนน้ำตาแห่งความขมขื่นเอาไว้กับตัวเองอย่างสุดความสามารถ

แมทธิวหรี่ตามองสาวน้อยข้างกายด้วยความรู้สึกเดือดดาลไม่จางหาย ภาพที่หล่อนอยู่ในอ้อมแขนของอันโตนิโอ และภาพที่หล่อนถูกลวนลามจากไอ้ผู้ชายกักขฬะนั้นสร้างกองไฟขนาดย่อมๆ ในหัวใจของเขาได้อย่างยอดเยี่ยมนัก ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องรู้สึกหึงหวง หวงแหนผู้หญิงต่ำต้อยคนนี้ด้วย ผู้หญิงที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองสบาย ผู้หญิงที่ไม่มีอะไรดีเลยนอกจากความสวย

ชายหนุ่มละสายตาจากร่างอรชร ถอนใจออกมาเบาๆ กับชะตากรรมของตัวเอง หายนะลูกใหญ่กำลังวิ่งเข้ามาใกล้ทุกขณะ ผู้หญิงนี้คือสิ่งที่เขาต้องหลีกเลี่ยง ต้องหลีกหนีให้ไกลก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป เพราะไอ้เจ้าความไร้เดียงสาที่ผสมผสานกันอย่างลงตัวกับความร้อนแรงของเจ้าหล่อนนั้นกำลังจะทำให้เขาเป็นบ้า

บ้า... เพราะต้องการฝังตัวลงไปในความคับแน่นของหล่อน

ระยำ! ทำไมจะต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยนะ ทำไมจะต้องปล่อยให้ผู้หญิงที่ไม่มีอะไรน่ายกย่องมาทำให้หัวใจหวั่นไหวด้วย เขาเคยควบคุมทุกอย่างเอาไว้ได้ด้วยฝ่ามือไม่ใช่หรือ ถูกใจก็ซื้อหาด้วยเงิน จากนั้นก็เขี่ยทิ้งหลังจากเบื่อหน่าย และด้วยอำนาจทางการเงินและรูปลักษณ์ที่หล่อลากไส้ทำให้เขาสามารถจัดการกับปัญหาเหล่านี้ได้อย่างสะอาดสะอ้าน

แต่กับแม่ดอกมะลิ แม่ดอกไม้งามที่เขาไม่เคยคิดที่จะเกลือกกลั้วด้วย กลับทำให้เขาคิดถึงทุกลมหายใจ หล่อนเข้ามาวิ่งเล่นในหัวของเขาในทุกๆ วินาที เขาเคยคิดว่าเพราะเขาเกลียดหล่อนถึงได้คิดถึงหล่อนแบบนี้ แต่มันไม่ใช่... ตอนนี้เขารู้แล้วล่ะว่ามันไม่ใช่ เขาต้องการหล่อนมากกว่าที่เคยต้องการหญิงใดมาก่อน

ปากของหล่อน หน้าอกของหล่อน และทุกสัดส่วนของหล่อนกำลังจะทำให้เขาเป็นบ้า... ไม่สิ ไม่ใช่ ตอนนี้เขาเป็นบ้าไปแล้วต่างหาก เป็นบ้าเพราะอยากมีเซ็กซ์กับแม่ดอกมะลิ โธ่เว๊ย! ทำไมถึงต้องมาตกม้าตายเอากับผู้หญิงที่ไม่คู่ควรแบบนี้นะ

เกลียดหล่อน ท่องเอาไว้สิ ท่องเอาไว้แมทธิว ท่องเอาไว้สิโว๊ย!

ชายหนุ่มร้องสั่งตัวเองลั่นคับอก ก่อนจะรีบก้าวออกไปจากลิฟท์ทันทีเมื่อประตูมันเปิดออก มะลิรีบเดินตามไปติดๆ ร่างสูงใหญ่สมบูรณ์แบบของเขาทำให้หัวใจของหล่อนโหยหาคลั่งไคล้ แต่เขาไม่ต้องการหล่อน และนี่คือเรื่องจริง

มะลิคิดอย่างเจ็บปวด หล่อนเดินคอตกตามแมทธิวเข้ามาในเพ้นต์เฮ้าส์ของเขาอย่างเศร้าสร้อย หล่อนเห็นคนตัวโตโทรศัพท์อยู่ไม่ถึงนาทีก็พรวดพราดออกไปจากห้อง ทิ้งให้หล่อนจมปลักอยู่กับความเดียวดายตามลำพัง

เขาทำเหมือนว่าหล่อนไม่มีตัวตน... ใช่สินะ หล่อนมันไร้ตัวตนสำหรับเขานี่ มะลิเม้มปากจนเป็นเส้นตรง กดฟันขาวสะอาดของตัวเองลงบนกลีบปากเต็มแรง เลือดไหลออกมาแต้มปลายลิ้น แต่ความเจ็บปวดที่ได้รับนั้นมันหาได้เทียบเท่ากับความชอกช้ำที่เกิดจากการกระทำของแมทธิว บราวน์ไม่ เขาทำร้ายหัวใจของหล่อนเสียจนยับเยิน

หญิงสาวทรุดตัวลงกองกับพื้นห้องด้วยความอ่อนล้า น้ำตาแห่งความขมขื่นทะลักทลายออกมาอาบแก้ม แม้จะยกมือขึ้นเช็ดขึ้นป้ายมันทิ้งยังไงก็ไม่สามารถทำให้มันแห้งเหือดไปได้ ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วสินะกับสิ่งที่เดซี่ต้องการ

“การไปเที่ยวในครั้งนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ของหนูกับแมทธิวดีขึ้น เชื่อป้านะ” คำพูดที่เต็มไปด้วยความหวังของเดซี่ย้อนกลับเข้ามาในสมอง

“แต่มะลิคิดว่า...”

“เชื่อป้าเถอะว่าทุกอย่างจะดีขึ้น ธรรมชาติสวยๆ กับผู้หญิงน่ารักอย่างหนูมะลิจะทำให้พ่อแมทธิวเลิกโกหกตัวเองเสียที...”

มันก็เป็นแค่ความหวังลมๆ แล้งๆ ของเดซี่กับหล่อนเท่านั้น ไม่มีทางเป็นจริงไปได้ หล่อนรู้ตั้งแต่ตอนที่แมทธิวพาหล่อนมาที่ตึกสูงนี้แทนจะเป็นบ้านพักตากอากาศในชนบทของเดซี่แล้วล่ะ รู้แล้วล่ะว่าทุกอย่างที่หวังจะพังทลาย แต่ไม่คิดว่ามันจะพังทลายลงเร็วถึงเพียงนี้

มะลิกัดฟันพยุงกายลุกขึ้นยืน หล่อนตัดสินใจแล้วว่าจะกลับไปหาเดซี่ เพราะไม่ว่าหล่อนจะอยู่ที่นี่หรือไม่อยู่ มันก็ไม่ได้มีผลกระทบใดๆ เลยต่อสมองของผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่ตอนนี้คงกำลังมีความสุขอยู่กับผู้หญิงโชคดีคนหนึ่งอยู่บนเตียง

ผู้หญิงโชคดีคนนั้นที่หล่อนไม่มีวันได้เป็น...