คนตัวเล็กทิ้งกายลงบนเตียงกว้างหลังจากกลับมาถึงห้อง ลมหายใจถูกระบายออกมาหลายครั้งเพื่อลดทอนความกลัดกลุ้มภายใน ลุกนั่งครุ่นคิดเรื่องราวมากมายจนหัวแทบระเบิด เธอตัดสินใจแล้วแต่ทำไมภาพพี่ทิวาถึงวนเวียนไม่จางหาย อยากลบเลือนมันออกไปจะทำอย่างไรได้บ้าง
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเจ้าของห้องหันมอง ร่างบางลุกยืนสาวเท้าจับลูกบิดเปิด เธอรู้คงไม่มีใครหรอกนอกจากมารดาคนเดียว
“มีอะไรหรือเปล่าคะแม่”หญิงสาวเอ่ยถามเมื่อเห็นมารดายืนอยู่
“เรน... ทิวามาขอพบลูกน่ะ”
คนฟังชะงักเมื่อได้ยินชื่อ ทำไมมาเอาป่านนี้
“บอกเขาว่าเรนไม่ว่างค่ะแม่ หรือบอกว่านอนหลับไปแล้วก็ได้ เรนไม่อยากพบเขาค่ะ”คนตัวเล็กบ่ายเบี่ยงทันที
“อย่าทำแบบนี้เลยเรน ให้โอกาสพี่เขาเถอะ ให้เขาได้ขอโทษนะลูก”
หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น แม่คงไม่เข้าใจหรอกว่าเธอเจ็บปวดมากขนาดไหน ผู้ชายไร้ความรับผิดชอบหนีปัญหาเธอไม่อยากข้องเกี่ยวด้วยอีกแล้ว แม้แต่คำข
