บทที่10 ช่วยชีวิต
1067 Words
บทที่10
ช่วยชีวิต
ผมขับรถตามไอ้รถที่จับลูกของเธอไปผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นใครแต่เท่าที่ไอ้กรณ์รายงานมาผมว่ามันน่าจะมีอำนาจไม่ใช่น้อย เมื่อรถของผมตีคู่ขึ้นมาพวกมันก็เบี่ยงหลบไปอีกเลนผมจึงตามมันไปติดๆ รถของลูกน้องผมก็เริ่มขับขึ้นมาประกบรถของมันแล้ว
ไอ้มิคกับไอ้กรณ์มันรู้ดีว่าสถานการณ์แบบนี้มันต้องบีบให้มันใช้เส้นทางเลี่ยงเมืองเพื่อปิดประตูตีแมว และก็เป็นไปตามนั้นครับ มันขับลงเส้นทางเลี่ยงเมืองตอนนี้คนของผมปิดล้อมไว้หมดแล้ว
เมื่อรถเป้าหมายเบรกกะทันหันผมจึงจอดรถก่อนจะรับปืนกลจากไอ้กรณ์แล้วเดินตรงมาที่รถของพวกมันทันที
“ในรถมีเด็ก” เสียงพ่อผมสั่งการผ่านหูฟังที่ผมใส่ ลูกน้องทุกคนได้ยินหมด
“ลงมาจากรถ!!” ผมตะโกนสั่งแต่พวกมันไม่ยอมเปิดประตู ผมดูจากเงาข้างในเหมือนจะมีการด่าทอและทำร้ายเด็ก
ไอ้สัสนรก!
“นายครับเอายังไงต่อดีครับ”
“กดดันมันไปก่อนจนกว่ามันจะส่งตัวเด็กคืนแล้วพ่อกูอยู่ไหนไอ้กรณ์”
“นายใหญ่จะถึงแล้วครับ”
แกร๊ก!
ประตูรถค่อยๆ เปิดออกพร้อมกับชายฝรั่งร่างสูงที่พาเด็กลงมาด้วย มีก้าร้องไห้สะอึกสะอื้นสายตาพยายามมองหาแม่ของตนพอไม่เห็นก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม
“พวกคุณทำหลานผมตกใจ”
“ส่งเด็กมา!”
บอดี้การ์ดของโบ๊ทมองหน้ากันเลิ่กลั่กนี่มันคือการชิงตัวเด็กโดยแท้ มีก้าดิ้นแล้วดิ้นอีกจนกระทั่งรถของคุณไบร์ทขับมาจอดวีนัสจึงรีบเปิดประตูลงมารอรับมีก้าที่ดิ้นจนหลุด เมื่อพ่อของเธอเตรียมตัวคว้าหลานชายก็ถูกโบ๊ทยิงที่ขาจนทรุดลงไป
ปั้ง!!
“อ๊ากกก!!”
“อย่าเก่งกับเด็กนะมึงอะ มึงจะใหญ่มาจากไหนกูไม่รู้ มึงจะมีพวกเยอะแค่ไหนกูไม่สนแต่ที่นี่คือที่ของกูอย่ามาทำร้ายคนของกูจำไว้ด้วย”
“พอแล้วโบ๊ท”
ผมมองพ่อผมเดินเข้าไปหามันนี่ก็ไม่กลัวอะไรเลยถ้าลูกน้องมันสวนขึ้นมาทำไง
“คุณวิคเตอร์รุ่นที่หนึ่ง ฉายามือฆ่าที่เลือดเย็น คุณรู้อะไรไหมว่าการที่คุณเข้ามายุ่งกับคนของผม มันเป็นสิ่งที่ไม่ควรอย่างยิ่ง”
“นั่นมันหลานกู วีนัสเป็นลูกสาวกูพวกมึงอย่าแส่หาเรื่อง! ไม่งั้นกูจะคว่ำบาตรพวกมึง!”
“มึงคว่ำกูก็หงายเอาดิ” ผมตอบมันไปจนพ่อผมหันมามองหน้าทำไมผมพูดอะไรผิดเหรอ
“เด็กคนนั้นคือทายาทของวิคเตอร์!” ตาแก่ยังบ้าน้ำลายไม่จบเบื่อจะฟังไปง้อเมียดีกว่า ผมลดปืนลงแต่ไม่ทันจะก้าวขาพ่อผมก็พูดอะไรออกมาไม่รู้ ผมได้ยินแล้วเอ๋อแดกไปเลย
“เด็กคนนั้นเป็นทายาทของพยัคฆ์เมฆาเหมือนกัน!”
ผมมองวีนัสสลับกับลูกชายของเธอ ลูก.... ลูกของผมจริงดิ วีนัสรีบพาลูกชายขึ้นรถจนพ่อผมสั่งให้คนจับตัวพวกวิคเตอร์ไป ผมไม่รู้หรอกว่าพ่อผมจะเอาพวกมันไปไว้ที่ไหนผมหูอื้อ สมองตายจนพ่อผมเดินมาหาแล้วพูดว่า
“ไอ้เด็กเหี้ย!”
ใช่ผมไม่เถียงยิ่งมารู้ว่าผมทำเธอท้องผมยิ่งรู้สึกเหี้ยจริงๆ แม่งผมไม่ควรมีชีวิตอยู่เด็กคนนั้นมองผมผ่านกระจกจนพ่อผมขึ้นรถไปผมจึงเดินตามไปติดๆ
ปึ้ง!
พ่อผมปิดประตูใส่หน้าผมแถมยังให้คนขับรถรีบขับรถพาลูกเมียผมหนีไปอีก เฮ้ออ พ่อผมไม่ค่อยน่ารักเหมือนพ่อเบย์เลย
บ้านพยัคฆ์เมฆา
มีญ่านั่งมองหน้าทุกคนโดยเฉพาะคาเวียร์ เพราะคาเวียร์เธอหน้าเหวี่ยงมากแถมยังไม่สนใจเธอเลยสักนิด แต่มีญ่าเองก็ไม่สนใจเธอเองก็เชิดใส่เหมือนกัน
“มีญ่าหิวข้าวไหมคะ เดี๋ยวย่าป้อนเอาไหม”
“ไม่ค่ะ กิงเองได้มีญ่าเก่ง!”
“พูดก็ไม่ชัด” คาเวียร์พูดลอยๆ แต่เหมือนตั้งใจกระทบมีญ่าวาโยจึงปรามลูกสาวไม่ให้พูดอะไรแต่ก็เหมือนจะไม่ได้ผล คาเวียร์ไม่ฟังอะไรเลย
“คนไม่ฉวย!”
“สวย!!”
“ไม่ค่ะ ไม่ฉวย!” นิ้วป้อมๆ ดุ๊กดิ๊กชี้ส่ายไปมาหนำซ้ำยังแลบลิ้นปริ้นตาจนผู้ใหญ่ต้องจับแยกกันไปคนละทาง
เมื่อทุกคนกลับมาบ้านต้นหอมก็รีบออกมาดูหน้าหลานชายแต่มีก้าหลับตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว ทุกคนที่เห็นก็ต่างพูดเป็นเสียงเดียวว่ามีก้าหน้าตาเหมือนโบ๊ทมาก ยิ่งดูก็ยิ่งเหมือน
“มีก้าไม่ฉวย!” มีญ่าพูดออกมาเมื่อทุกคนหันไปสนใจมีก้าจนลืมเธอ
“มีก้าหล่อส่วนมีญ่าก็สวยมากลูก หลานย่าหน้าตาดีกันหมดทุกคนเลย”
“มีก้า มีญ่าพ่อมาแล้วลูก!”
โบ๊ทพรวดเข้ามาหาเด็กๆ แต่ถูกบอดี้การ์ดของคุณไบร์ทจับเอาไว้แล้วโยนออกไปนอกบ้าน กรณ์กับมิคจึงรีบเข้ามาช่วยเจ้านายพร้อมกับประชันหน้ากับบอดี้การ์ดนับสิบคน
“พ่อ! ผมไม่สนุกกับพ่อหรอกนะ!”
“เมื่อ5ปีที่แล้วหนูวีนัสก็ไม่ได้สนุกกับแก แกดูสิ่งที่แกทำก่อน เด็กสองคนนี้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของแก อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกวางแผนอะไร”
“พ่ออย่ามาหาเรื่องผมนะ!”
“หนูวีนัสอย่าพึ่งเข้าใจว่ามันตั้งใจจะเข้าไปช่วย ตอนแรกมันวางแผนจะเอาตัวเด็กๆ มาเป็นตัวประกันต่างหาก”
“สารเลว!” วีนัสหันไปสาดคำด่าใส่ก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทาง
“ไอ้จั้ว!!”
ใครด่าผมก็ไม่เจ็บเท่าลูกด่า โธ่....มีญ่า
----------------------------------------
คุณไบร์ทเข้าใจด่าลูกชายนะคะ
- Writer
