Chelsea’s POV
HANGGANG sa huling araw ng burol ng kapatid kong bunso ay hindi ko pa rin matanggap na wala na talaga siya. Hindi ko mapigilang umiyak ng umiyak.
It breaks my heart to see my sister's casket slowly falling to the ground. I'm feeling very heavy. In these moments, there is a mix of emotions. My chest was filled with rage and hatred. I want to avenge the death of my sister. I have no mercy for them.
Nanghina ang mga tuhod ko nang matabunan na nang lupa ang kabaong niya. Ang mga ko ay hindi mapatid-patid sa patuloy na pag-agos sa aking mga mata.
Umuwi na ang mga nakipaglibing habang ako naman ay nagpaiwan muna. I just want to spent time with her for the last time. I was sitting next to her grave. Parang ang hirap sa aking iwan siya dito. Pakiramdam ko kapag iiwan ko siya ay
