บทที่3 เพื่อน
1565 Words
หลายปีต่อมา
ภายในห้องนอนอันหรูหราบนกาสิโนชื่อดังสองร่างชายหญิงกำลังทำกิจกรรมสยิวอันชอบทำเป็นประจำเปล่งเสียงครางกระเส่าไปทั่วห้อง
"ซี้ด....โครตเสียวเลย"ร่างหนากำยำแข็งแรงมีมัดกล้ามตรงหน้าท้องเป็นลอนยืนซูดปากเกร็งไปทั้งตัวด้วยความเสียวซ่านอยู่กลางห้อง
"ให้เน้นตรงไหนเป็นพิเศษไหมคะ"ซินดี้แฟนสาวของชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
"ตรงหัวที่รัก"เอ่ยพลางดันศีรษะหญิงสาวเข้าหาตนเอง
ท่อนเอ็นกระแทกเข้าออกรัวๆ จนน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งแตกกระจายเต็มอุ้งปากของแฟนสาวอย่างสุขสม จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นกระแทกเข้าหาร่องรักชุ่มแฉะสร้างความหฤหรรษ์ให้คนใต้ร่างเกร็งกระตุกไม่หยุดจนเสร็จสมพากันถึงจุดสุดยอดอีกหลายๆ ครั้ง
"คืนนี้ไปปาร์ตี้กันที่ผับของแฟรงค์หน่อยไหมคะ"ซินดี้เอ่ยขึ้นพลางลูบไล้หน้าอกกว้างไปด้วย
"ขอดูตารางงานก่อนนะ"มือหนาลูบบีบสะโพกอวบไปมา
"พอดีซินดี้นัดนีน่าไว้ค่ะ ไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศลตั้งหลายปี ไม่ได้เจอกันเลย ไหนๆ ก็เคยเป็นเพื่อนเป็นคนรู้จักกัน ไปหน่อยนะคะ"
"อืม"แดเนียลนึกย้อนไปในอดีตเมื่อหลายปีก่อนที่เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกับนีน่า และเหตุการณ์ต่างๆ ที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอ โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่เธอแอบมองเขาทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับจีจี้และซินดี้
ณ ไนต์คลับโซนวีไอพีหญิงสาวในชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงยาวห่อหุ้มสะโพกอวบถึงเพียงต้นขาอ่อนเรียวขาสวยส่งผลให้ชายหนุ่มที่พบเห็นมองเธอตาเป็นมัน ยิ่งใบหน้าสวยรับกับผมยาวลอนประบ่าหน้าอกอวบอิ่มขาวเนียนดันเป็นทรงสวยอยู่ใต้ร่มผ้าเห็นเพียงครึ่งลูกส่งให้เธอมีเสน่ห์น่าค้นหาเป็นอย่างมาก
"ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ"ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเสือผู้หญิงเอ่ยขึ้น
"ไม่ได้ค่ะ พอดีฉันนัดเพื่อนเอาไว้"นีน่าปฏิเสธออกไปตรงๆ
"งั้นขอเบอร์ ขอไลน์หน่อยได้ไหมครับ"
"ขอโทษนะคะ ฉันไม่อยากมีเรื่องรบกวนใจ"
"นีน่า!"เสียงซินดี้เอ่ยแทรกเข้ามา
"เพื่อนฉันมาแล้ว โทษทีนะคะ"
"ครับ"ชายหนุ่มจำใจเดินจากไปด้วยความผิดหวัง
"ใครเหรอ"ซินดี้ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ นีน่า
"ฉันไม่รู้จักหรอก แค่เดินมาทักทายน่ะ"
"แหม เสน่ห์แรงจริงนะ โทษทีนะมาช้าไปหน่อย เธอสวยขึ้นมากเลยนีน่า เดรสสีแดงนี่เหมาะกับเธอจริงๆ "ซินดี้เอ่ยชมเพื่อนไม่หยุดปาก
"เธอก็สวยไม่เปลี่ยนเหมือนกัน อย่าชมฉันเยอะเดี๋ยวจะลอยเอา"นีน่าหัวเราะขบขัน
"ว่าไงครับ สาวๆ"แฟรงค์เจ้าของสถานที่ในชุดเสื้อเซิ้ตสีขาวกางเกงสแล็คขายาวสีดำเดินเข้ามา
"ไงแฟรงค์"ซินดี้ส่งยิ้มให้ชายหนุ่มหวานเยิ้ม
"มากันนานหรือยัง"แฟรงค์มองซินดี้ตาเป็นมัน
"ไม่นาน นายสบายดีนะแฟรงค์"นีน่าเอ่ยขึ้น
"อืม ฉันสบายดี ว่าแต่เธอสวยขึ้นมากเลยนะ"แฟรงค์เหลือบมองขาเรียวสวยแวบหนึ่งพร้อมกับกลืนน้ำลาย
"ขอบคุณ"นีน่ายิ้มรับ
"ไอ้แดเนียลล่ะ ไม่มาด้วยเหรอ"แฟรงค์มองหาเพื่อนสนิท
"ไปทำธุระอยู่น่ะ เดี๋ยวคงจะมา"ซินดี้ยกแก้วขึ้นดื่ม
"งั้นก็นั่งดื่มกันไปเพลินๆ ก่อนแล้วกัน คืนนี้ฉันเลี้ยงเอง"
"ไม่เป็นไร ฉันจ่ายเอง"นีน่าเอ่ยทักท้วงขึ้น
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกเพื่อนกันทั้งนั้น ถือว่าฉันเลี้ยงต้อนรับเธอกลับบ้านก็แล้วกันนะ คนสวย"แฟรงค์ยักคิ้วให้นีน่า
"อืม ก็ได้"นีน่ายกแก้วขึ้นดื่มพร้อมกับนึกถึงแดเนียลที่ไม่ได้เจอกันนานหลายปี
ซอกมุมตึกลับสายตาผู้คนกลางเมืองชายคนหนึ่งกำลังนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นตัวสั่นงันงกด้วยความหวาดกลัวเลือดอาบหน้า
"มึงรีบไปบอกเจ้านายของมึง ถ้าไม่อยากตาย ก็ให้ใช้หนี้กู!"แดเนียลจ่อปืนไปตรงขมับของชายตรงหน้าเอาไว้พร้อมกับข่มขู่
"ครับ ผมจะรีบไปบอกเดี๋ยวนี้"
"ดี กูให้เวลามานานมากพอแล้ว กูเห็นว่ารู้จักกันมานานให้เล่นไม่อั้น แต่เสือกไม่ยอมจ่าย"มือหนาชักปืนเก็บส่งให้ลูกน้อง เมื่อได้โอกาสชายที่มีสภาพสะบักสะบอมก็รีบลุกวิ่งออกไปทันที
เจมส์กับมิคถือว่าเป็นมือซ้ายมือขวาของแดเนียลเลยก็ว่าได้เพราะไม่ว่าเจ้านายหนุ่มจะไปอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้ก็จะต้องมีทั้งสองคนติดตามไปด้วยทุกที่เหมือนเงาตามตัว
"ที่กาสิโนเรียบร้อยดีใช่ไหม"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อขึ้นมาบนรถ
"ครับนาย"เจมส์เอ่ยขึ้น
"ท่าเรือ กับโรงแรมล่ะ"
"เรียบร้อยดีครับ"มิคเอ่ยรายงาน
"อืมดี ตรงไปที่ไนต์คลับเลยก็แล้วกัน"แดเนียลเอ่ยพลางหลับตาลงพิงเบาะเพื่อพักสายตา
เมื่อร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำทั้งตัวพร้อมชายสองคนประกบข้างซ้ายขวาเดินเข้าไปข้างในไนต์คลับ ผู้คนหนุ่มสาวกำลังเต้นสนุกสนานกันไปตามจังหวะเสียงเพลงอยู่ต่างก็พากันแหวกทางให้เพราะรู้จักอิทธิพลของชายหนุ่มในย่านนี้ดี
"มาช้านะ มึง"แฟรงค์เอ่ยขึ้นทันทีที่แดเนียลนั่งลง
"พอดีมีธุระนิดหน่อย"
"อืม"
"ซินดี้ล่ะ"สายตาคมกริบกวาดหาแฟนสาวและหญิงสาวอีกคน
"ไปเข้าห้องน้ำกับนีน่าน่ะ นั่นไงมาพอดี"
สายตาคมกริบสะดุดเข้ากับร่างผอมเพรียวสมส่วนในชุดสีแดง เมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้ชายหนุ่มแทบจะหยุดหายใจ จนสบสายตาเข้ากับเธอเขาจึงได้สติหันไปสนใจแฟนสาวแทนเพื่อกลบเกลื่อนอาการ ซึ่งไม่ต่างอะไรกับหญิงสาวเธอนั่งก้มหน้าลงมองเครื่องดื่มบนโต๊ะเพื่อกลบความประหม่าเอาไว้
"โทษทีนะที่รัก มาช้าไปหน่อย"มือหนาโอบเอวซินดี้เอาไว้
"ไม่เป็นไรค่ะ นีน่าเขาเข้าใจ"
"หึ"ชายหนุ่มยิ้มมุมปากยกแก้วเครื่องดื่มกระดกลงคอพร้อมกับเหลือบมองเรียวขาสวยนีน่าตรงข้ามแวบหนึ่ง เขาไม่คิดเลยว่าเวลาผ่านไปหลายปีจะเปลี่ยนให้เธอสวยมีเสน่ห์มากขนาดนี้
"นีน่าดื่มสิ เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมนั่งนิ่งแบบนั้นล่ะ"ซินดี้เอ่ยขึ้น
"เปล่า ฉันแค่ไม่ค่อยชินเท่าไหร่"
"ฉันเข้าใจ แดเนียลเขาก็เป็นแบบนี้แหละ พยายามชวนเขาคุยหน่อยก็แล้วกัน"ซินดี้หันไปมองหน้าแฟนหนุ่ม
"อืม"นีน่าพยักหน้ารับ
"เดี๋ยวก็คุ้นเคยกันเองแหละ แต่กูว่าคนแข็งๆ อย่างมึงคงไม่มีใครเอามึงอยู่หรอก"แฟรงค์หัวเราะขบขัน
"เสือก!"แดเนียลสบถใส่เพื่อนอย่างหัวเสีย
"อ้าว ไอ้นี่ กูขอตัวก่อนแล้วกันตามสบายนะ"แฟรงค์ลุกเดินออกไปทันที
"เดี๋ยวมานะ พอดีเมื่อกี้เจอรุ่นน้องจะไปทักทายสักหน่อยน่ะ"ซินดี้ลุกตามหลังแฟรงค์ออกไป
เมื่อถูกทิ้งไว้ที่โต๊ะกันเพียงลำพังสองคนต่างฝ่ายต่างก็นั่งนิ่งอยู่กับที่ไม่มีการปริปากพูดประโยคใดๆ ออกมาจนแดเนียลหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอัดเข้าปอดพ่นควันลอยไปทั่วบริเวณ เมื่อนีน่ายกมือบางขึ้นมาปิดจมูกทำชายหนุ่มขมวดคิ้ว
"ไม่ชอบ"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
"ตามสบายเถอะ"รีบชักมือลง
"ย้อนแย้งฉิบหาย"ร่างหนาเบนหน้าหนี
"นายว่าอะไรนะ"ร่างบางขมวดคิ้วมุ่น
"เปล่า"สายตาคมกริบเหลือบมองร่างบางตาวาว
"ฉันไปตามซินดี้ดีกว่า"ร่างบางทำท่าจะลุกขึ้น
"ไม่ต้อง"เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความดุดัน
"นายจะคุยกับฉันดีๆ สักครั้งไม่ได้เลยหรือไง"
"อยากจะสนิทกับฉันมากว่างั้น"
"ฉันหมายถึงเป็นเพื่อนกัน สามารถคุยทักทายกันเมื่อเจอน่ะ"
"ได้ แต่จะให้ฉันลืมที่เธอเคยแอบมองฉันเอากับผู้หญิงทุกคนที่คบหาถึงสองครั้งไม่ได้หรอกนะ หึ"แดเนียลยิ้มมุมปาก
"นายหมายความว่ายังไง"นีน่าจ้องหน้าชายหนุ่ม
"ฉันไม่ถือสาหรอก ถือเสียว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญก็แล้วกัน"
"ฉันไม่ได้ตั้งใจ คือคืนนั้นฉันตั้งใจจะนำเค้กไปให้นายกับซินดี้แต่ไม่คิดว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนั้น ฉันขอโทษ"
"ช่างเถอะ ฉันไม่แคร์อยู่แล้ว"ชายหนุ่มยักไหล่ไม่ยี่หร่า
"แล้วเราพอจะเป็นเพื่อนกันได้ไหม"
"อืม"ชายหนุ่มพยักหน้ารับ
"ขอบคุณนะ"นีน่าอมยิ้ม
"หึ จะเป็นหรือไม่เป็นเพื่อนกัน ก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกไปเลย"แดเนียลส่ายหน้า
"ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ร่างบางรีบลุกเดินออกไป สายตาคมกริบได้แต่จับจ้องมองสะโพกอวบจนลับสายตาไป
นีน่าเดินไปถึงบริเวณหน้าห้องน้ำจึงสะดุดตาเข้ากับชายหญิงคู่หนึ่งกำลังกอดจูบนัวเนียกันอยู่ ซึ่งท่าทางของคนทั้งคู่มันช่างคุ้นเคยเหมือนคนที่เธอรู้จัก ร่างบางจึงตัดสินใจเดินเข้าไปกระชากแขนเรียว
โปรดติดตามตอนต่อไป....
- Writer
