"องค์หญิงข่าวดีเพคะพบแล้วเพคะกระพรวนผู้พิทักษ์"
อาชิงวิ่งกระหืดกระหอบมาพร้อมกับใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม องค์หญิงสิบสามเงยหน้ามองครั้นเห็นว่าเป็นอ๋องฉางอันที่ก้าวเท้าตามอาชิงมาอย่างสง่างามใบหน้าพลันแย้มยิ้ม
"พี่ใหญ่พบแล้วหรือเจ้าคะ"
"ใช่ไม่คิดว่าแผนของเจ้าจะได้ผลเร็วเช่นนี้ ฉลาดเสียจริงสิบสามของพี่" ท่านอ๋องฉางอันระบายลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
"แปลว่าข้าจะได้กระพรวนคืนจริงๆ แล้วใช่หรือไม่"
"เพคะ มีคนผู้หนึ่งติดต่อคนของเรามาว่าพบของแล้วและต้องการคืนให้ท่านด้วยตนเองอีกสองวันคือวันนัดพบเพคะ" อาชิงรีบตอบด้วยความตื่นเต้น
"เอ๋ให้ข้าไปพบเขาด้วยตนเองหรือ" องค์หญิงชี้นิ้วมาที่ตนเอง รู้สึกแปลกประหลาดนัก
"เพคะ"
"เหตุใดคนผู้นี้จึงเรื่องมากเช่นนี้ แล้วจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเป็นกระพรวนของข้าจริงๆ"
องค์หญิงสิบสามขมวดคิ้วหมุ่น คนผู้นั้นไยจึงไม่รับเงินแล้วส่งมอบกระพรวนเสีย
"ไม่ต้องห่วง พี่ใหญ่จะเป็นผู้
