"แสบนักนะฉันจะทำทุกวิถีทางให้เธอคลานเข่าเข้ามาขอร้องอ้อนวอนฉันคอยดูเมย์ลดา"ทั้งหน้าทั้งแขนแดงขึ้นจากแรงกัดและแรงเหวี่ยงของกระเป๋า คลาสแทบอยากฟาดก้นงอนที่อยู่ในกระโปรงทรงสอบนั้นให้ก้นลายหนัก กล้าดียังไงมาท้าทาย กล้าดียังไงมาทำให้เค้าเจ็บตัว
"รอด้วยค่ะ"ร่างบางที่วิ่งออกจากห้องสัมภาษณ์ด้วยความเร็ว เมื่อประตูลิฟต์ชั้นผู้บริหารกำลังปิด เธอจึงเอ่ยเสียงหวานให้คนข้างในรอเธอด้วย
"ขอบคุณค่ะ"เมย์ลดาวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วพร้อมลมหายใจที่กระหืดกระหอบเธอยิ้มหวานแล้วกล่าวขอบคุณ เมย์ลดาจะรู้ตัวบ้างไหมว่ากำลังทำให้ใจของ เครย์ คาร์ลอเลส กำลังละลาย หน้าตาน่ารักกลิ่นตัวหอมๆองค์ประกอบที่มีในตัวเมย์ลดา กิริยาท่าทางไร้เดียงสาทำให้เธอดูมีเสน่ห์ยิ่งนักในสายตาเครย์
เครย์ที่ขอลางานวันนี้เค้าแต่งตัวสบายๆเพื่อพักผ่อน แต่ด้วยความบังเอิญที่ลืมของสำคัญไว้ที่บริษัทเค้าจึงรีบมาเอาและไม่คิดว่าจะได้เจอแม่สาวน้อยที่สมพงษ์ยื่นเอกสารสมัครงานวันนั้นให้ดู ทุกอย่างในรูปที่ว่าสวยน่ารัก เมื่อเจอเข้ากับตัวจริงแทบหาทางออกไม่เจอเพราะเธอน่ารักเหลือเกิน น่ารักยิ่งกว่าในรูปเสียอีก
"มาสัมภาษณ์งานหรอครับ"เครย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ
"ใช่ค่ะ ไม่ได้ก็ไม่เสียใจถึงได้ก็ไม่ทำเพราะไม่อยากร่วมงานกับท่านประธานที่มีจิตใจคับแคบมีความคิดที่ต่ำตม พูดแล้วหงุดหงิด"ท่าทางกระฟัดกระเฟียดเมื่อครู่ไม่ได้ทำให้เมย์ลดาดูไม่ดีเลยสักนิดกลับกันเครย์กลับเอ็นดูเธอสะมากกว่า
"เอ่อ!!…หนูเมย์ขอโทษค่ะ"เมื่อได้สติเด็กสาวจึงเอ่ยขอโทษคนข้างๆทันทีที่แสดงกิริยาไม่น่ารัก
"ทำไมถึงคิดว่าท่านประธานมีจิตใจคับแคบต่ำตมละครับ"เธอทำแก้มป่องๆแล้วถอนหายใจพรึดใหญ่ออกมา
"อย่าไปพูดถึงตาแก่หนังเหี่ยวที่นั่งทำหน้ายับเหมือนยักษ์วัดแจ้งเลยค่ะ หนูเมย์หงุดหงิด"เครย์แทบจะกลั้นขำไม่ไหวนี่ถ้าพี่ชายเค้าได้ยินแบบนี้คงใจร้อนหัวฟัดหัวเหวี่ยงเป็นแน่ และเครย์ก็ไม่พลาดที่จะเก็บรายละเอียดให้พี่ชายตัวเองได้ฟังทางแอปพลิเคชันที่ทันสมัย
"คนที่คุณไปสัมภาษณ์งานด้วยชื่ออะไรครับ บอกผมได้ไหม"
"ควxหรือคลาสอะไรนี่แหละค่ะ หนูเมย์ฟังไม่ค่อยถนัด"เธอยิ้มเจ้าเล่ห์ได้น่ารักมากในยามที่พูด จนเครย์แทบอยากบิดแก้มน้อยที่แต่งแต้มด้วยสีชมพูธรรมชาติ
"ฟังไม่ค่อยถนัดหรืออยากหลอกด่าครับ"เครย์ว่าแซว
"รู้ใจหนูเมย์จุงเอาจริงๆอยากหลอกด่าค่ะ"เธอหัวเราะชอบใจและตอนนี้เธอก็หายหงุดหงิดแล้วเมื่อได้ปลดปล่อยความขุ่นเคืองใจออกมาทางคำพูด แต่หารู้ไม่ว่าคนที่ตัวเองพูดด้วยคือน้องชายคนที่เธอว่าเค้าเสียๆหายๆเมื่อครู่
เครย์ที่บันทึกคำพูดของเด็กสาวหน้าตาน่ารักด้วยมือถือสีเรียบราคาแพง แน่นอนแม่สาวน้อยที่ยืนข้างๆไม่มีทางรู้ตัว เธอใส่เอฟเฟคออกมาจนเครย์ยิ้มขำเพราะความสดใสน่ารักของเธอ
ติ๊ง!!
เสียงไลน์ของท่านประธานที่นั่งหน้าตึงดังขึ้น เค้าวางมือจากเอกสารหยิบโทรศัพท์ปลดล็อกรหัสเข้าไลน์เพื่อดูข้อความที่น้องชายส่งมา คิ้วหนาถึงกับขมวดขึ้นเป็นปมเมื่อได้ฟังเสียงของคนที่เดินออกจากห้องเค้าไปเมื่อครู่ แถมยังว่าเค้าสะยับเยินจนคลาสที่โมโหเป็นทุนเดิมกลับโมโหยิ่งกว่าเดิมเมื่อเปิดอ่านไลน์
"แสบนักนะ…ไอ้ตัวเล็ก"