จองรัก เด็กดื้อของนายวิศวะ

ตอนที่ 5 ยอมเจ็บตัว

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนดินแดนรีบวิ่งออกจากห้องไปหาเมย์ที่ตึกเรียนของเธอทันที แต่ยังไปไม่ถึงตึกเรียนของเมย์ก็ได้ยินเสียงเรียกของพิ้งก่อน

"พี่ดินแดนคะ"

ดินแดนหยุดวิ่งแล้วหันหลังไปหาพิ้งทันที

"ครับ เลิกเรียนแล้วหรอครับ แล้วตัวเล็กล่ะ"

ดินแดนเอ่ยถามหาเมย์ทันทีเมื่อเดินไปถึงพิ้ง

"ยัยเมย์นั่งแท็กซี่กลับบ้านไปแล้วค่ะ พิ้งเห็นพี่ดินแดนเหมือนจะไปหายัยเมย์เลยรีบเรียกไว้ก่อนค่ะ"

"งั้นหรอครับ ขอบคุณครับ"

ดินแดนใจกระตุกวูบทันทีเมื่อรู้ว่าเมย์นั้นกลับไปแล้ว แถมยังไม่รอกลับพร้อมพวกเขาอีก

"ไม่เป็นไรค่ะ งั้นพิ้งไปนะคะ"

"ครับ"

พูดจบพิ้งก็เดินไปไปทันที ส่วนดินแดนก็เดินคอตกไปที่รถที่มาวินและราเชนทร์นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"น้องกูไปไหน"

มาวินเอ่ยถามสั้นๆ เมื่อไม่เห็นเมย์เดินตามมา

"นั่งแท็กซี่กลับไปแล้ว"

ดินแดนเอ่ยตอบเสียงเบาแล้วขึ้นมานั่งบนรถ

"นี่น้องเมย์หลบหน้ามึงจริงๆ หรอวะ"

ราเชนทร์พูดขึ้นด้วยความตกใจ เพราะไม่เคยเห็นน้องสาวของพวกเขาเป็นแบบนี้มาก่อน

"คงใช่ รีบออกรถตรงไปบ้านไอ้วินเลยนะครับ"

ดินแดนตอบราเชนทร์ และหันไปบอกคนขับรถให้รีบขับรถออกทันที โดยวันนี้เป็นรถของบ้านราเชนทร์ที่มารับพวกเขา ดินแดนให้คนขับรถมาจอดที่บ้านมาวิน เมื่อมาถึงเขาก็รีบวิ่งลงรถเข้าไปในบ้านมาวินทันที

"ไอ้สัส โคตรเร็ว"

ราเชนทร์เอ่ยบ่นขึ้นเมื่อเห็นดินแดนวิ่งเขาไปในบ้านอย่างรวดเร็ว

"มึงจะเข้าไปมั้ยหรือจะกลับบ้านเลย"

มาวินเอ่ยถามขณะกำลังเดินลงรถ

"ไม่ล่ะ กูจะกลับบ้าน ค่อยไปเจอกันที่สนามฝึก ไปเถอะครับลุง"

ราเชนทร์เอ่ยบอกมาวิน เมื่อมาวินลงรถแล้วคนขับรถก็ขับไปบ้านราเชนทร์ที่อยู่ข้างๆ ทันที ทางด้านดินแดนเมื่อวิ่งเข้ามาในบ้านก็เห็นแม่ของมาวินกำลังลงมาจากชั้นสองของบ้านจึงเอ่ยถามทันที

"สวัสดีครับแม่เอม ตัวเล็กกลับมาถึงยังครับ วันนี้น้องนั่งแท็กซี่มาเองไม่ได้มาพร้อมกับพวกผมครับ"

ดินแดนเอ่ยบอกแม่ของมาวินไปตามตรง ด้วยท่าทางกระวนกระวายเป็นห่วงเมย์ เพราะเธอไม่เคยนั่งแท็กซี่ไปไหนคนเดียวเลยสักครั้ง

"น้องกลับมาแล้วลูก อยู่บนห้องแล้วล่ะ แต่น้องบอกว่ามีการบ้านเยอะเลยขอขึ้นไปทำการบ้านบนห้อง แถมยังสั่งห้ามใครรบกวนเพราะจะเสียสมาธิ วันนี้ไม่รู้อะไรเข้าสิงขยันแปลกๆ"

เอมจิราเอ่ยบอกดินแดนด้วยรอยยิ้ม ส่วนดินแดนได้แต่ยิ้มบางๆ ตอบ แต่ในใจกลับกระวนกระวายไม่น้อย ดูก็รู้ว่าเธอไม่อยากคุยกับเขา

"แดนมีอะไรรึเปล่าลูก ถ้าสำคัญขึ้นไปหาน้องบนห้องก็ได้นะ"

"ไม่เป็นไรครับ ไปห้องน้องมันไม่เหมาะสมอีกอย่างน้องบอกไว้ว่าห้ามใครรบกวน เดี๋ยวจะโกรธผมเอา เดี๋ยวผมโทรหาน้องเอาก็ได้ครับ งั้นผมกลับบ้านเลยนะครับแม่เอมตอนเย็นต้องไปสนามฝึกอีก"

"จ้ะลูก"

ดินแดนเดินคอตกออกไปทันทีจนสวนกันกับมาวิน

"น้องไม่คุย?"

มาวินเอ่ยถามสั้นๆ เมื่อเห็นดินแดนเดินคอตกออกมา

"อืม ช่วยกูที กูอยากคุยวันนี้"

ดินแดนเอ่ยขอร้องมาวินไปตรงๆ เพราะไม่รู้จะต้องทำยังไงเมย์ถึงจะยอมออกมาคุยกับเขา

"มึงกลับบ้านไป แล้วไปคุยที่สนามฝึก"

ดินแดนพยักหน้าแล้วเดินกลับบ้านตัวเองไปทันที เมื่อไปถึงบ้านเขาก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาที่สนามฝึกทันที โดยราเชนทร์และมาวินก็มาถึงพอดี

"เร็วพวกมึง ช่วยกูหน่อย กูร้อนใจจนไม่อยากทำอะไรแล้ว"

ดินแดนเอ่ยตะโกนเรียกเพื่อนทั้งสองทันทีเมื่อเห็นมาวินและราเชนทร์เดินเข้ามา

"เป็นเอามากนะมึง"

ราเชนทร์เอ่ยแซวดินแดนทันทีเมื่อเดินมาถึงเขา เพราะมาวินเล่าให้ฟังตั้งแต่เดินมาด้วยกันแล้ว

"ว่าไงไอ้วิน คิดออกยังว่าทำยังไงตัวเล็กถึงจะยอมออกมาคุยกับกู"

ดินแดนเอ่ยถามมาวินด้วยความร้อนรน

"ถามไอ้เชนทร์ ตอนเดินมามันบอกมีแผน"

มาวินพูดขึ้นพร้อมหันหน้าไปทางราเชนทร์

"แผนอะไรบอกมาสิไอ้เชนทร์"

"ใจเย็นๆ หน่อยสิไอ้สัส กูเพิ่งเดินมาถึง มึงก็รีบจัง"

ราเชนทร์พูดขึ้นด้วยท่าทางใจเย็นจนดินแดนตวาดใส่อย่างหัวเสีย

"ไอ้เชี่ยเชนทร์ มึงอย่าลีลา"

"ตวาดใส่กูแบบนี้ กูจะช่วยดีมั้ยเนี่ย"

ราเชนทร์พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้ากวนๆ ใส่ดินแดน

"เพื่อนเชนทร์ครับ ช่วยหน่อยเถอะครับ กูใจจะขาดแล้ว กูอยากคุยกับน้องเค้า"

ดินแดนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนจนมาวินและราเชนทร์ได้แต่ยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อน

"เออ ช่วยอยู่แล้ว แต่แผนกูมึงอาจจะเจ็บตัวนะ มึงจะเอามั้ยล่ะ"

"ถ้ามันทำให้ตัวเล็กยอมมาคุยกับกู กูยอมเจ็บตัว"

ดินแดนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นไม่มีแววลังเลเลยแม้แต้น้อย

"หึ โคตรแมนไอ้สัส แผนกูคือมึงต้องยอมให้ไอ้วินกระทืบเอาให้เจ็บหนักๆ"

"แล้วทำไมต้องให้กูกระทืบไอ้แดน"

มาวินเอ่ยถามด้วยความสงสัย เมื่อมีเขาเข้าไปเกี่ยวในแผนด้วย

"ก็เพราะมึงโกรธที่ไอ้แดนมาสารภาพว่าชอบน้องมึง แถมยังปล่อยให้น้องมึงนั่งแท็กซี่กลับบ้านไง เอาน่ากระทืบๆ ให้จบๆ ที่เหลือเดี๋ยวกูกับไอ้วินจัดการเอง ว่าไงไอ้แดนมึงยอมมั้ย"

ราเชนทร์เอ่ยถามดินแดนอีกครั้ง ถ้าเพื่อนไม่เอาด้วยเขาก็จะหาแผนใหม่

"อืม มาเลยไอ้วิน วันนี้กูยอมแพ้มึงหนึ่งวัน"

ดินแดนตอบตกลงโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาไม่สนว่าจะเจ็บตัวมากแค่ไหน ขอแค่ให้เมย์ยอมคุยกับเขาก็พอ ทางด้านมาวินตอนแรกมีสีหน้าลังเลเล็กน้อยเพราะไม่อยากทำเพื่อน แต่พอได้ยินคำตอบที่หนักแน่นของดินแดนเขาก็ตัดสินใจลุกขึ้นกระทืบดินแดนทันที ส่วนดินแดนก็ยอมให้มาวินทั้งต่อยทั้งเตะโดยไม่สู้กลับจนสภาพเขาตอนนี้เต็มไปด้วยแผลและรอยช้ำเต็มตัวและหน้า แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาสลบเลยแม้แต่น้อย

"พอยัง"

มาวินเอ่ยถามราเชนทร์เมื่อเห็นหน้าดินแดนมีแผลตรงคิ้วและปากแถมหน้ายังบวมจนดูไม่ได้

"พอแล้ว ไอ้แดนมึงแกล้งเจ็บหนักให้ลูกน้องลากกลับไปบ้านไปนอนรอเดี๋ยวน้องเมย์ก็ไปหามึง เดี๋ยวกูกับไอ้วินจะไปแสดงละครต่อ ให้เนียนนะไอ้วิน การละครเข้าไว้"

ราเชนทร์อธิบายแผนต่อไปให้เพื่อนทั้งสองได้ฟัง

"ให้ลูกน้องลากไอ้แดนไปพ่อเดชกับแม่พิมไม่ตกใจหรอวะ"

มาวินเอ่ยถามด้วยความสงสัย พ่อเดชและแม่พิมก็คือพ่อแม่ของดินแดนนั่นเอง

"กูไลน์บอกแม่พิมแล้ว แม่พิมจะช่วยด้วย มึงก็รู้แม่พิมอยากได้น้องเมย์เป็นลูกสะใภ้จะตายไม่ต้องห่วง แถมยังบอกแม่เอมแล้วด้วยว่าจะแกล้งทะเลาะกันเพื่อให้เมย์ลงมาเห็น กูรอบคอบมั้ย ฮ่าๆๆ"

มาวินได้แต่ส่ายหน้ายอมกับความเจ้าเล่ห์ของราเชนทร์ เมื่อคุยกันรู้เรื่องดินแดนก็ให้ลูกน้องพยุงตัวเองออกจากสนามฝึกไปที่บ้านเขาทันที

"ไอ้วิน มึงหยุดเดี๋ยวนี้ มึงเป็นเชี่ยยอะไรเรื่องแค่นี้ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วยวะ"

ราเชนทร์ตะโกนด่ามาวินเสียงดังลั่นบ้านจนเมย์ที่อยู่ในห้องต้องวิ่งลงมาดูด้วยความตกใจ

"ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่เอามันถึงตาย"

เมย์ได้แต่ยืนฟังด้วยความตกใจเพราะไม่เคยเห็นพี่ๆ ทะเลาะกันแรงแบบนี้มาก่อน

"แต่ไอ้แดนเป็นเพื่อนเรานะเว้ย มึงกระทืบมันจนมันลุกไม่ขึ้น แถมมันไม่สู้มึงกลับด้วยมันไม่มากไปหรอวะ"

ราเชนทร์พูดขึ้นด้วยท่าทางโมโห ทั้งมาวินและราเชนทร์ต่างมองหน้ากันด้วยสายตาเอาเรื่องทั้งคู่

"เกิดอะไรขึ้นคะ พี่วินไปกระทืบพี่แดนทำไม"

เมย์เอ่ยถามเสียงสั่นเมื่อรู้ว่าดินแดนโดนพี่ชายตัวเองกระทืบจนลุกไม่ขึ้น

"วันนี้มันทำอะไรเธอ ทำไมถึงไม่มากินข้าว ทำไมถึงหนีกลับบ้านก่อน ถ้าอึดอัดที่จะเจอมันต่อไปนี้ก็นั่งรถไปเรียนคนล่ะคัน"

พูดจบมาวินก็เดินขึ้นห้องตัวเองทันที

"ไอ้สัสวิน มึงกลับมาคุยกับกูให้รู้เรื่องเลยนะ แม่งเอ้ยย"

ราเชนทร์ตะโกนด่ามาวินอย่างหัวเสีย จนเมย์ได้แต่รู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้พี่ๆ ทะเลาะกัน แถมยังเป็นห่วงดินแดนไม่น้อยเมื่อรู้ว่าเขาเจ็บตัวหนัก

"พี่เชนทร์คะ"

"ครับน้องเมย์"

ราเชนทร์หันมาตอบเมย์ด้วยน้ำเสียงเรียบเพราะยังอารมณ์เสียอยู่

"พี่แดนเจ็บหนักเลยหรอคะ"

เมย์เอ่ยถามเสียงสั่นกังวลไม่น้อย

"ก็ถึงขั้นต้องให้ลูกน้องหามไปส่งที่บ้านล่ะครับ น้องเมย์ก็ไปพักเถอะครับ ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวพี่ไปคุยกับไอ้วินก่อนนะ"

พูดจบราเชนทร์ก็รีบวิ่งไปที่ห้องมาวินทันที

"ป้าสายบอกคุณแม่ด้วยนะคะว่าเมย์ไปบ้านแม่พิมแป๊บเดียวค่ะ"

เมย์รีบวิ่งออกจากบ้านทันทีเมื่อบอกแม่บ้านเสร็จ จนมาวินและราเชนทร์ที่ยืนแอบดูบนบ้านได้แต่กระตุกยิ้มเมื่อแผนสำเร็จ

"แผนกูนิไม่เคยพลาดจริงๆ โคตรลุ้นว่าน้องเมย์จะไปหาไอ้แดนมั้ย"

ราเชนทร์พูดขึ้นด้วยความภูมิใจกับแผนตัวเอง

"หึ หวังว่ามันจะไม่เจ็บตัวฟรี"

มาวินพูดขึ้นกับราเชนทร์ได้แต่รอลุ้นว่าทั้งสองจะเคลียร์กันได้รึเปล่า เมื่อแผนสำเร็จราเชนทร์จึงขอตัวกลับบ้านไว้รอถามข่าวดินแดนพรุ่งนี้