จองรัก เด็กดื้อของนายวิศวะ

ตอนที่ 3 ยังไม่ถึงเวลา

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว เมย์ก็เดินลงมาจากตึกเรียนเพื่อไปรอขึ้นรถกลับบ้านพร้อมกับพี่ๆ แต่พอเดินลงมาถึงชั้นล่างก็มีเสียงเรียกชื่อเธอ เมย์จึงหยุดเดินแล้วหันไปมองก็เห็นเป็นตะวันเพื่อนร่วมห้องของเธอกำลังวิ่งมาหาเธอ

"ตะวันเรียกเราหรอ"

เมย์เอ่ยถามตะวันเมื่อเขาวิ่งมาถึงเธอ

"ใช่ เมย์จะกลับแล้วหรอ กลับยังไงอ่ะ ให้เราไปส่งมั้ย"

ตะวันเอ่ยถามเมย์ด้วยรอยยิ้ม

"ไม่เป็นไร พอดีเรากลับกับพี่ชายน่ะ"

เมย์เอ่ยบอกกับเพื่อนด้วยรอยยิ้มหวานจนตะวันเขินกับรอยยิ้มของเธอ

"เสียดายจัง งั้นไม่เป็นไร อ่ะนี่ เห็นเมย์ชอบกินน้ำมะพร้าวเราเลยซื้อมาให้ กะจะให้ตั้งแต่ตอนบ่ายแล้วแต่เรียนเพลินเลยลืม แฮร่"

ตะวันเอ่ยบอกเมย์ด้วยท่าทางเขินอายพร้อมกับยื่นขวดน้ำมะพร้าวให้เธอ

"ขอบคุณนะ ว่าแต่ทำไมรู้ว่าเราชอบกินน้ำมะพร้าว"

เมย์ยื่นมือไปรับขวดน้ำพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะตะวันและเธอเพิ่งได้เรียนห้องเดียวกันปีนี้ปีแรก

"เอ่อ คือเรา..."

"ตัวเล็กครับ"

ขณะที่ตะวันกำลังจะสารภาพรักกับเมย์ก็ได้ยินเสียงเรียกดังมาจากข้างหลังเมย์ ตะวันจึงหยุดพูดก่อนเพราะเมย์ดันหันไปสนใจปลายเสียงนั้น เมื่อตะวันหันไปมองก็เห็นดินแดนเดินมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แววตาดุมองมาที่ตะวันทำเอาตะวันตัวสั่นกลัวเพราะดินแดนมองมาที่เขาเหมือนจะมาฆ่าเขาซะอย่างงั้น

"พี่แดนเลิกเรียนแล้วหรอคะ ทำไมไม่รอที่รถคะ จะเดินมาหาหนูทำไม"

เมย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงปกติไม่ตกใจเลยแม้แต่น้อยที่เห็นเขาเดินมาหา

"พี่ยืนรอนานแล้วเห็นตัวเล็กไม่มาซักทีเลยมาตามครับ"

ดินแดนเอ่ยบอกไปตามตรงเพราะเขายืนมองตั้งแต่หนุ่มรุ่นน้องวิ่งมาหาเธอแล้ว

"อ้อ นี่ตะวันเพื่อนร่วมห้องของหนู ตะวันนี่พี่ดินแดนพี่ชายเราเอง"

"สวัสดีครับพี่ดินแดน"

ตะวันรีบยกมือไหว้ดินแดนทันทีเมื่อเมย์แนะนำตัวให้รู้จัก ส่วนดินแดนก็พยักหน้าตอบรับแล้วพูดตอบตะวัน

"เพื่อนก็คือเพื่อนอย่าคิดที่จะล้ำเส้น เข้าใจที่พี่พูดใช่มั้ยครับน้องตะวัน"

ดินแดนเอ่ยบอกตะวันด้วยคำพูดสุภาพแต่สายตาที่มองตะวันเหมือนกำลังเตือนจนตะวันได้แต่ก้มหน้าไม่สบตาเขา

"เข้าใจแล้วครับ งะ...งั้นเราไปก่อนนะเมย์"

ตะวันรีบวิ่งไปทันทีเมื่อพูดจบ ทำเอาเมย์ได้แต่ทำหน้างงเพราะไม่เข้าใจคำพูดของดินแดน

"คืออะไรคะพี่แดน ล้ำเส้นอะไรหนูไม่เห็นเข้าใจ"

เมย์เอ่ยถามด้วยความสงสัย

"ไม่มีอะไรหรอกครับ น้ำนั่นขอพี่กินได้มั้ยหิวน้ำมากเลยครับ"

ดินแดนพูดขึ้นพร้อมกับยื่นมือชี้ไปที่ขวดน้ำมะพร้าวที่ตะวันให้เธอ

"อันนี้น้ำมะพร้าวนะคะ พี่แดนไม่ชอบกินนิ"

"กินได้ครับ"

เมื่อดินแดนบอกว่ากินได้เธอจึงยื่นให้เขา ดินแดนรีบกระกดกินหมดขวดทันที ถึงเขาจะไม่ชอบแต่ก็ฝืนกินเพราะไม่อยากให้เธอกินน้ำที่ผู้ชายคนอื่นให้ จนเมย์ได้แต่ทำหน้าตกใจเมื่อเห็นเขากินจนหมด

"งือออ พี่แดนทำไมไม่เหลือให้หนูบ้าง"

"เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่ครับ ไปเถอะไอ้สองตัวนั่นรอที่รถแล้ว

เมย์ทำหน้ายู่ไม่พอใจแล้วเดินนำหน้าดินแดนไปที่รถทันทีเมื่อดินแดนพูดจบ ระหว่างที่นั่งรถกลับบ้านเมย์ก็หันไปถามมาวินพี่ชายตัวเองทันที

"พี่วิน น้องถามอะไรหน่อยได้มั้ย"

"อะไร"

"คือตอนนี้น้องมีแฟนได้ยังอ่ะ"

"ไม่ได้"

เมย์ทำหน้าตกใจทันทีเพราะคนที่ตอบไม่ใช่มาวินแต่เป็นดินแดน

"น้องถามพี่ชายเค้าครับไอ้คุณแดน น้องไม่ได้ถามมึง"

ราเชนทร์เอ่ยพูดขึ้นเมื่อเห็นดินแดนรีบตอบแทนมาวิน

"กูก็พี่"

ดินแดนเอ่ยบอกราเชนทร์สั้นๆ แล้วหันไปสนใจเมย์ต่อ

"หึ จะพี่ได้นานแค่ไหนกัน"

มาวินพูดขึ้นพร้อมกับกระตุกยิ้มใส่ดินแดน

"อย่ากวนกูไอ้สัสวิน"

ดินแดนมองค้อนมาวินทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

"โอ้ยยย คุยอะไรกันเนี่ยไม่เห็นเข้าใจเลย สรุปตอนนี้น้องมีแฟนได้ยังพี่วิน"

เมย์พูดโวยวายทันทีเมื่อไม่เข้าใจว่าพี่ๆ พูดเรื่องอะไรกัน

"ถามไอ้แดน"

"ทำไมต้องให้ถามพี่แดน ว่าไงคะพี่แดนตอนนี้หนูมีแฟนได้ยังคะ"

เมย์เอ่ยถามมาวินด้วยความสงสัย แล้วหันไปถามดินแดนต่อทันที

"ตอนนี้ยังไม่เหมาะครับ"

ดินแดนเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

"อีกแล้วตอนอยู่มอต้นก็บอกไม่เหมาะ มาตอนนี้ก็ยังบอกไม่เหมาะอีก แล้วตอนไหนล่ะค่ะ ถึงจะเหมาะ"

"พี่ว่าให้เราขึ้นมอหกก่อนมั้ยครับน้องเมย์ หรือตอนนี้มีคนมาจีบหรอครับ"

ราเชนทร์เอ่ยพูดขึ้นเมื่อเห็นน้องสาวของเขาเริ่มทำหน้าหงุดหงิดใส่

"น้องก็แค่ถามเฉยๆ ค่ะพี่เชนทร์ เห็นพี่แดนขยันมาขัดเวลามีผู้ชายเข้าใกล้น้อง แต่ช่างเถอะค่ะ ว่าแต่พี่แดนคะ พี่แอบคบใครอยู่หรอคะ ทำไมไม่เห็นบอกหนูบ้างเลย"

เมย์เปลี่ยนเรื่องมาถามดินแดนทันที จนราเชนทร์ได้แต่ทำหน้ากวนๆ ใส่ รอดูว่าดินแดนจะตอบยังไง

"ไม่ได้แอบคบครับ แค่มีคนที่ชอบครับ"

ดินแดนเอ่ยบอกเมย์ไปตามตรงยิ่งทำให้เมย์อยากรู้เข้าไปอีกว่าใครเป็นคนในใจพี่ชายที่แสนดีของเธอ

"แสดงว่าพี่แดนยังไม่ได้สารภาพรักกับเค้าหรอคะ"

"ครับ"

"ให้หนูช่วยมั้ย หนูเป็นแม่สื่อให้ได้น๊า"

เมย์เอ่ยเสนอด้วยท่าทางระริกระรี้จนดินแดนได้แต่ยิ้มเอ็นดูกับท่าทางของเธอ

"หึ พี่ว่าน้องเมย์อย่าเป็นแม่สื่อให้มันเลยครับ ถ้ารู้ว่าคนที่มันชอบเป็นใครเดี๋ยวจะทำตัวไม่ถูกเอา"

ราเชนทร์เอ่ยบอกเมย์จนเธอทำหน้าสงสัย

"น้องจะทำตัวไม่ถูกยังไงคะ หรือว่าพี่แดนแอบชอบสาวใหญ่หรอคะ"

มาวินและราเชนทร์หัวเราะออกมาทันทีเมื่อได้ยินเมย์พูด จนดินแดนได้แต่ส่ายหน้ายอมกับความอยากรู้ของเธอ

"พี่ว่าหยุดพูดเรื่องนี้เถอะครับ เอาเป็นว่าถ้าพี่จะสารภาพรักกับเค้าพี่จะบอกตัวเล็กเป็นคนแรกดีมั้ย"

"พูดแล้วนะคะ งืออ อยากรู้จังว่าใครเป็นผู้โชคดีคนนั้น"

เมย์เอ่ยพูดด้วยท่าทางเคอะเขินเมื่อนึกถึงหน้าคนที่ดินแดนชอบ จนราเชนทร์และมาวินได้แต่ส่ายหน้าเอือมกับท่าทางของเธอ เมื่อนั่งรถมาถึงบ้านเมย์ก็วิ่งเข้าบ้านทันที เหลือแค่หนุ่มๆ ทั้งสามที่ตั้งใจจะไปฝึกการป้องกันตัวที่สนามฝึกหลังบ้านของพวกเขา ทั้งสามเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินมารวมตัวกันที่สนามฝึกขนาดใหญ่ที่สร้างไว้ให้พวกเขาและลูกน้องได้ออกกำลังกายและฝึกต่อสู้โดยเป็นสนามฝึกขนาดใหญ่มีประตูเชื่อมสำหรับบ้านทั้งสามหลังของพวกเขา เมื่อทั้งกำลังเตรียมตัวจะฝึกราเชนทร์จึงเอ่ยถามดินแดนขึ้น

"มึงจะรอไปถึงเมื่อไหร่ไอ้แดน น้องเป็นสาวแล้วนะ มึงไม่กลัวน้องไปชอบคนอื่นก่อนหรอ"

"กูจีบน้องสาวมึงได้ยังไอ้วิน"

ดินแดนไม่ได้ตอบราเชนทร์แต่หันไปถามมาวินแทนเพราะปีที่แล้วดินแดนเอ่ยบอกมาวินว่าเขาไม่ได้คิดกับเมย์แค่น้องสาว แต่มาวินก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจเลยแม้แต่น้อยเพราะเขาดูออกตั้งแต่แรกแล้ว แต่ขอแค่ให้ดินแดนรอให้เมย์โตกว่านี้ก่อนแค่นั้นเอง

"หึ มึงพร้อมเรียกกูพี่ยังล่ะ ถ้าพร้อมก็จีบได้"

มาวินพูดขึ้นกวนๆ จนดินแดนได้แต่ตวาดใส่เพื่อน

"ไอ้สัส มึงพูดจริงหรือแกล้งกู"

"มึงจะจีบน้องตอนไหนก็เรื่องของมึง แต่กูแค่อยากให้มึงรับผลที่ตามมาด้วย เมย์รักมึงเหมือนพี่ชายเพราะมึงเป็นพี่ชายที่แสนดีของเธอ ถ้าเธอรู้ว่ามึงไม่ได้คิดกับเธอแค่น้องสาวแล้วเกิดเสียความรู้สึกตีตัวห่างมึง มึงจะรับไหวมั้ยล่ะ"

มาวินเอ่ยบอกเพื่อนไปตามตรง เขาไม่ได้ห้ามดีซะอีกที่เพื่อนรักและน้องสาวเขาจะได้เป็นแฟนกัน เพราะอย่างน้อยเขาก็มั่นใจว่าดินแดนรักและจริงใจกับเมย์จริงๆ ด้านดินแดนเมื่อได้ยินคำพูดของมาวินก็ใจกระตุกวูบลงทันที

"อืม กูรับได้ สรุปมึงอนุญาตแล้วนะ"

ดินแดนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"งั้นต่อยกับกูซักยก ถ้ามึงล้มกูได้กูจะไม่ขวางแถมช่วยมึงจีบน้องกูด้วย ว่าไง"

มาวินเอ่ยท้าดินแดน จนราเชนทร์ได้แต่บ่นให้เพื่อน

"แม่ง ท้ากันทั้งๆ ที่รู้ผลอยู่แล้วเนี่ยนะ กูถามจริงตั้งแต่ฝึกมาเราสามคนมีใครล้มใครได้มั้ย กูเห็นแต่สู้จนเหนื่อยกันไปเอง"

ดินแดนและมาวินได้แต่กระตุกยิ้มมุมปากเพราะเป็นจริงอย่างที่ราเชนทร์พูด ฝีมือการต่อสู้ของพวกเขาไม่มีใครเกินใครเรียกได้ว่าสู้กันยังไงก็ไม่รู้ผลแพ้ชนะ

"หึ ก็ไม่แน่ วันนี้กูอาจจะชนะไอ้แดนก็ได้ กูกับมึงขึ้นเวทีชก ให้ไอ้เชนทร์เป็นกรรมการ"

มาวินลุกขึ้นทันทีเมื่อเตรียมตัวเสร็จ จนดินแดนได้แต่ยิ้มมุมปากเมื่อโดนเพื่อนท้าทาย

"หึ กูก็อยากรู้ว่ากูกับมึงใครมันจะอึดกว่ากัน"

ดินแดนลุกตามมาวินไปขึ้นเวทีชกทันที โดยมีราเชนทร์เป็นกรรมการให้ เมื่อพร้อมแล้วทั้งดินแดนและมาวินก็ต่างฝ่ายต่างชกกันโดยไม่ไว้หน้าความเป็นเพื่อน เรื่องการฝึกพวกเขามักจะจริงจังเสมอแต่ถึงสู้กันจนได้แผลยังไงก็ไม่เคยโกรธกันสักครั้ง สุดท้ายผลการต่อสู้วันนี้ก็เหมือนเดิมเพราะชกกันเป็นชั่วโมงก็ยังไม่มีคนล้ม ต่างฝ่ายต่างแลกหมัดกันไปมาอย่างดุเดือดจนราเชนทร์เป็นฝ่ายบอกให้หยุดเพราะเหนื่อยที่จะดูแล้ว ดินแดนและมาวินหยุดสู้กันแล้วมานั่งพักปล่อยให้ราเชนทร์ขึ้นไปฝึกกับลูกน้องของเขาต่อ

"มึงสัญญาได้มั้ยไอ้แดนว่าจะไม่ทำให้น้องกูเสียใจ"

มาวินพูดขึ้นขณะนั่งพักข้างๆ ดินแดนจนดินแดนหันไปมองหน้าเขา

"กูไม่สัญญา แต่จะทำให้มึงเห็นแทน"

ดินแดนเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนมาวินกระตุกยิ้มเมื่อได้ยินคำตอบของเพื่อน