“ก็ถ้าจะลงมาเชียร์ต้องมากับพี่เท่านั้นนะคะ ห้ามมาโดยที่ไม่มีพี่เด็ดขาด เข้าใจไหม”
“หวงเหรอคะ”
“ก็เมียนี่คะ”
“เตอร์” “อ้าว ไงเอม”
“มาช้าจังเลย เอมรอเตอร์นานแล้วรู้ไหม นี่กำลังจะไปนอนรอที่ห้องทำงานแล้วนะ ไปเกเรที่ไหนมาคะ”
“เอ่อ...” พี่เตอร์อึ้งสิคะ มือเฮียแกยังบีบจมูกแฟนอยู่เลย แต่อยู่ดีๆ ก็มีชะนีหลงป่าตรงเข้ามาเอามือเกาะอย่างกับแขนเฮียเป็นกิ่งไม้ แล้วก็มองหน้าฉันด้วยท่าทางกระอักกระอ่วนคงไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงที่ไหนกล้าเดินมาเกาะแขนทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผู้ชายทั้งที่เขากำลังจู๋จี๋กับอีกคนเหมือนนางร้ายราคาถูกในละครแบบนี้
“อ้าวพัดลมมานานรึยังจ้ะ” แหม~ มาพร้อมแฟนหนูนี่ล่ะค่ะ ถามแบบนี้ลืมเหรอคะว่าชั่วโมงที่แล้วใครเป็นคนรับโทรศัพท์ของพี่เขา
“เพิ่งมาถึงค่ะพี่เอม” ฉันยิ้มตอบนางแล้วก็ขยับถอยหลังนิดหน่อยจะได้มององค์ประกอบการเบียดของยัยเจ้นี่ได้ถนัด
“อ้อ พี่เห็นเพื่อนพัดลมนั่งอยู่กับคูเปอร์น่ะ
