ตอนที่ 3 หญิงยั่ว
1018 Words
ตอนที่ 3 หญิงยั่ว
หลังจากที่รับคำท้าจากผู้หญิงที่ชื่อลาวา ขาของฉันก็ก้าวเดินตรงเข้ามาข้างในคลับอีกครั้งอย่างอัตโนมัติ ก่อนอื่นต้องเบี่ยงมองโต๊ะพวกเพื่อนๆ ก่อนไม่อยากให้เกิดปัญหาตามมาทีหลัง
โล่งใจ...
พอเห็นว่าทางสะดวกเพื่อนกลับหมดแล้วจึงตามผู้ชายคนดังกล่าวมาทันทีโดยที่มียัยลาวาเดินตามหลังมาติดๆ
จะว่าฉันหน้าเงินก็ได้นะมันคงไม่ผิดสักนิดสำหรับคนหาเช้ากินค่ำอย่างฉัน พนักงานร้านเค้กขนาดกลางเงินเดือนได้ไม่ถึงหมื่นด้วยซ้ำการใช้จ่ายจึงเดือนชนเดือน
ไม่มีเก็บ
สองแสนมันไม่ใช่น้อยๆ เลยด้วยซ้ำ รู้ว่าสองปีที่ฉันทำงานมาอย่างยากลำบากก็ไม่ได้มากเท่านี้ แต่นี้มันอะไรเงินสองแสนลอยมาเห็นๆ เพียงแค่ฉันพาผู้ชายคนดังกล่าวเดินออกนอกคลับเท่านั้น
จากนั้นก็ทางใครทางมัน
“ไปไหนแล้วนะเดินเร็วจริง”
ฉันเอ่ยขึ้นในขณะที่เท้าก็หยุดอยู่กับที่เพื่อจะได้ใช้สายตาอันน้อยนิดของตัวเองพยายามมองหาผู้ชายคนดังกล่าว ที่ได้ยินว่าชื่อแวนเดอร์ แต่กับไม่เห็นแม้แต่เงาทั้งที่ฉันก็เดินตามเขามาติดๆ
ยิ่งสภาพภายในบริเวณคลับมันไม่ค่อยเอื้ออำนวยต่อสายตาเท่าไรนักด้วยเหตุที่มีแสงสีค่อนข้างมืดสลัวๆ ถ้าไม่สังเกตดีๆ อาจจะไม่เห็น
ไม่ได้นะ! เงินสองแสนจะหายไปไม่ได้เด็ดขาด
ประโยคนี้มันภาวนาและพูดวกวนขึ้นมาในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ขอโทษนะคะ เห็นผู้ชายที่ตัวสูงๆ ผิวขาว ดูดีมากเดินผ่านมาเมื่อกี้หรือเปล่า เอ่อ..ขะ เขาชื่อว่าแวนเดอร์”
ฉันรีบเดินตรงไปถามบาร์เทนเดอร์ที่กำลังทำงานอยู่ทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลาในการปฏิบัติงาน ถ้าเป็นลูกค้าประจำยังไงก็ต้องเคยเห็นหน้าหรือไม่ต้องรู้จัก
“คุณแวนเดอร์หรอครับ เดินไปที่โซน VIP ของคลับแล้วครับ ทางนั้นครับ”
นั้นไง ถามไม่เสียประโยชน์
แถมยังไม่ทันถามต่อเลยว่าโซน VIP อยู่ทางไหน ชายรูปร่างสูงดูดีคนนี้ก็ตอบให้เรียบร้อยเสร็จสรรพพร้อมกับผายมือบอกให้ทันที แต่ทำไมถึงรู้จักผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์ทันทีคงจะมาบ่อยสิท่า
“ขอบคุณค่ะ”
เมื่อคำขอบคุณออกจากปากของตัวเองแล้ว ฉันก็รีบเดินตรงไปในโซน VIP ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาถึงก็สามารถเห็นความแตกต่างทั้งการตกแต่งผิดกับโซนธรรมดาที่ฉันนั่งกับเพื่อนๆ อย่างสิ้นเชิง
เงินทำได้ทุกอย่างจริงๆ
มันทั้งหรูหรา มีระดับทั้งเก้าอี้ โต๊ะ ขอตกแต่งต่างๆ รวมถึงเครื่องดื่มต่างๆ ที่คงจะส่งมาจากเมืองนอก
ฉันยืนอยู่เยื้องประตูทางเข้าที่สูงชันมันสามารถมองเห็นทั้งโซน VIP ของคนรวยอย่างทั่วถึง
ชายหญิงที่ต่างโยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างเมามัน ทั้งกอด จูบกันอย่างดูดดื่มไม่อายคนที่อยู่ร่วมเลยสักนิดมีส่วนน้อยมั้งที่นั่งดื่มอย่างสงบ
“หมอนั่นอยู่ไหนนะหาตัวยากจริง”
สายตาฉันต่างสอดส่ายไปทั่วเพื่อหาเป้าหมายเริ่มจากรอบๆ ของโซนแต่ก็พบกับความผิดหวัง
ไม่เจอ...
ที่นี่โซนนี้มีแต่ผู้หญิงที่แต่งตัวโคตรโป๊นุ่งน้อยห่มน้อยน่าใจหายที่สุด แบบนี้ไม่ต้องใส่อะไรมาคงจะสะดวกกว่ามั้ง
พรึบ!
ทันใดนั้นเองแสงไฟก็สว่างขึ้นทั้งโซนมันก็เลยทำให้ฉันเห็นผู้ชายที่ทั้งหล่อ ดูดี ที่กำลังยกแก้วขึ้นดื่ม ริมฝีปากที่ขยับอย่างเป็นจังหวะเพื่อลิ้มรสเครื่องดื่มมันทำให้เขาเด่นมากยิ่งแสงไฟที่สอดส่องลงมามันกระทบกับผิวขาวๆ ยิ่งทำให้ออร่าเริ่มขึ้นหลายร้อยเท่ายิ่งตรงด้ามที่นั่งหน้าเขานั้นมีผู้ชายหน้านิ่ง จมูกโด่งเป็นสันเขื่อนกำลังอัดบุหรี่เข้าไปอย่างหื่นกระหายสรุปแล้วดูดีทั้งคู่เลยทำให้มีสายตานับร้อยคู่จ้องมองมาทางพวกเขาราวกับจะกลืนกิน
“แวนเดอร์...”
มันเป็นคำพูดที่มันหลุดออกจากริมฝีปากของฉันอย่างอัตโนมัติพอรู้ตัวอีกที่ฉันก็รีบสะบัดศีรษะไปมาราวกับคนบ้า
เป็นอะไรไปยัยนิน
หยุดคิดเดี๋ยวนี้นะ!
งาน งาน งาน ท่องไว้สิ
เงิน! เงิน! เงิน! เงิน!
เงินสองแสน แกต้องทำได้ ท่องไว้เพื่อเงิน
มันเป็นประโยคที่ฉันพูดขึ้นกับตัวเองเบาๆ เพราะจู่ๆ ความคิดบ้าๆ ที่สั่งให้ฉันหยุดการกระทำ หยุดรับคำท้าเพื่อเห็นแก่เงินเข้ามาในจิตใจอย่างกะทันหันมันเหมือนกับ...
กำลังห้ามทางอ้อม
การเอาตัวเข้ามาเล่นกับสิ่งที่ไม่ควร
ช่างเถอะอย่าสนท่องไว้เงิน! พอพร้อมแล้วเท้าที่กำลังจะก้าวไปหาเขาอย่างมีเป้าหมายก็เริ่มเดินทันที
กึก!
“เอ๊ะ!”
สายตาของฉันมองไปยังแขนที่โดนกระชากเลยก็ว่าได้ทันที นิ้วมือเล็กเรียวสวยจับไว้แน่นจนตอนนี้มันเริ่มแดงและเล็บยาวก็จิกลงไปที่เนื้อของอย่างไม่เบามือ พอฉันเคลื่อนสายตาเพื่อเข้าสบตาใหญ่ก็พบว่ามัน
คือ..ลาวา
“ปล่อย”
“ก็ไม่อยากจับนักหรอกเสนียดเปล่าๆ”
ว่าแล้วยัยนี่ก็ทำท่าปัดมือตัวเองที่ปล่อยจากแขนของฉัน ริมฝีปากที่เคลือบด้วยเครื่องสำอางชั้นดียิ้มเหยียดอย่างน่าสมเพช
“มีอะไร?”
ฉันถามคนที่อยู่ตรงหน้า
“นี่เธอเอาจริงหรอรู้ไหมว่าแวนเดอร์เขาเป็นใคร แตกต่างจากคนอื่นๆ ยังไงบ้าง เขาเป็นถึง..”
“ทำไม เธอกลัวแพ้คนอย่างฉันหรือไง จะบอกเอาไว้นะว่าคนอย่างฉันไม่สนใจว่าผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์จะเป็นใครหน้าไหนยิ่งใหญ่มาจากไหน ที่สนใจก็คือเงินสองแสนเท่านั้น เตรียมตัวจ่ายให้ฉันได้เลยนะ”
----------------------------------------------
- Writer
