CHAPTER 37
CALL ME, KUYA!
Mas lalo ko pang inilapit ang katawan ko sa aking teddy bear. Niyakap ko ito ng mahigpit kaso nga lang nagtataka na ako kung bakit malaki at naging matigas na siya at ang bango-bngo niyang amuyin. Bakit parang biglang naging tao ang teddy bear ko?
Ilang gabi ko pa lang itong hindi kasama ay ganito na matigas ang stuffed toy ko. Nilagyan ba ito ng bato ni mama o di kaya nag transform ba ito into a human robot? Hmm…
Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko ngunit napamura ako na makita na si sir Izaak pala ang kayakap ko. Agad akong lumayo sa kanya. Mabuti na lang na mahimbing pa rin itong natutulog sa aking kama habang magkayakap kaming dalawa kanina.
Hindi ko lang alam kung bakit ako nakatulog sa kama ko dahil ang naalala ko na hindi naman ako rito natulog
