Habang kumakain kami ni Gray ay maya't-maya kong tinitgnan ang ekspresyon ng mukha niya pero kalmado lang siya at parang walang anuman na kumakain.
I know better though. Dahil sa nakikita kong pagkakakuyom ng mga kamao niya at ang paminsan-minsang pagtulala sa isang partikular na mesa na marahil ay naging pwesto nila noon. Kumakain nga siguro siya pero ang diwa niya ay inaalala ang nakaraan.
I ate as fast as I can. The food is good, great even. Pero ayokong pahabain ang paghihirap niya at ang totoo rin ay gusto nang lumabas dahil nagsisimula nang mapuno ang lugar at umingay. Kaya matapos lang ang sampung minutong pagkain ay inaya ko na siya palabas. Hindi man niya pinahalata sa akin ay napansin ko pa rin na nakahinga siya nang maluwag.
Nang makalabas ay humarap siya sa akin. "Thank y
