"เดย์ปวดหัว"ซันเดย์พูดขึ้นเบาๆ นอนอยู่ในอ้อมแขนของวินเนอร์
"ไหน ตัวร้อนด้วย.."วินเนอร์ใช้หน้าผากตัวเองแตะบนหน้าผากมนของคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา สัมผัสได้ถึงไอร้อนอุ่นๆออกมา
"พี่วิน"ซันเดย์เสียงกระเง้ากระงอดปนอยากจะร้องไห้ออกมา ก้มลงซุกอกแกร่งของคนรักอย่างเคยชิน
"พี่วินก็อยู่นี่ไง เดี๋ยวกินข้าวแล้วก็กินยาโอเคมั๊ย?"วินเนอร์เลิกคิ้วถามซันเดย์นิดๆ คนตัวเล็กเบะปากน้อยๆเพราะไม่ชอบกินยา ด้วยความที่ว่ามันขม...
วินเนอร์กำลังทำอาหารอ่อนๆอย่างโจ๊กให้คนตัวเล็กทาน ไม่น่าพาไปขับรถเล่นเลยตากแดด ตากลมจนไม่สบายกลับมา... คนตัวเล็กเองที่นอนจับไข้ตัวหนาวสั่นขึ้นมานอนเสียงอู้อี้อยู่ใต้ผ้าห่ม นอนรอคนตัวสูงจนผล็อยหลับไป
"มาแล้วน้องเดย์"เสียงคนตัวสูงเอ่ยขึ้นในมือถือถาดโจ๊กพร้อมนมวางลงบนหัวเตียง ก่อนจะเดินไปเบาแอร์ลง
"พี่วิน.."เสียงคนตัวเล็กเอ่ยขึ้นเบาๆหน้าตาซีดเซียวด้วยพิษไข้
"น้องเดย์ กินข้าวหน่อยนะ จะได้กิน
