[ Winner Part]
ผมไม่รู้ว่าทำไมวันนั้นน้องเดย์ถึงเลือกที่จะเดินหนีผมไป..เพราะความไม่เข้าใจกันมันเลยทำให้เกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่ขึ้น ผมเองก็เจ็บปวดไม่ต่างจากซันเดย์เลยสักนิดเดียว..
ผมพยายามหนีห่างออกจากยี่หวาและปกป้องคนตัวเล็กให้ถึงที่สุด..เพราะกลัวว่าเขาจะได้รับอันตรายขึ้นมาอีก..ผมอยากจะขอบคุณพระเจ้าซักหมื่นล้านครั้ง..ที่ทำให้คนตัวเล็กปลอดภัย แต่ก็โดนลงโทษด้วยการได้รับความก้าวร้าว และเย็นชาจากคนตัวเล็กนั่นไม่น้อยเลย...
"เฮ้ย!วิน วันนี้ไปกับพวกกูป่ะที่เดิม"เจอาร์ที่นั่งอยู่ข้างๆผมเอ่ยขึ้น
"คงไม่ว่ะ..กูขอบายว่ะ"ผมตอบกลับตั้งแต่ครั้งนั้น..ผมก็ไม่ได้เที่ยวเตร่ตามผับอีกเลย ผมพยายามปรับเปลี่ยนตัวเองทุกอย่างเพื่อซันเดย์...
"มึงเปลี่ยนไปเยอะนะวิน"ดีฟเอ่ยสวนขึ้นมา
"กูไม่อยากเสียเดย์ไปอีกแล้วว่ะ พวกมึงเข้าใจกูนะ"ผมพูดขึ้นพลางมองหน้าเพื่อนๆที่พยักหน้ากันยกใหญ่..
"กูคนนึงที่เข้าใจ"รหัสสมาคมคนรั
