"ขอโทษนะคะที่มาขัดจังหวะ รันลืมโทรศัพท์" เธอเห็นอีริคจูบกับวิว่าชัดเจน เธอไม่รู้ว่าก่อนหน้าที่เราจะคบกันพวกเขาคบกันมาก่อนรึเปล่า อันที่จริงเธอรู้สึกตั้งแต่วันที่คุณวิว่าแสดงตัวแล้วว่าถูกจับตามองตลอดเวลาด้วยสายตาที่เกลียดชัง ขอบตาเริ่มร้อนผาวด้วยน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาด้วยความเสียใจ หนักใจและอึดอัดจนแทบบ้า
เธอไม่ได้แย่งพี่อีริคมากจากใคร
แต่รู้สึกเหมือนว่าแย่งเขามา
"รัน!" อีริคตกใจผลักวิว่าออกก่อนจะคว้ามือเธอไว้แต่ก็ไม่ทัน รันหยิบโทรศัพท์ไปพร้อมกับใบหน้าที่นิ่งเฉยแต่มีน้ำตาใสเอ่อคลอเบ้าอย่างชัดเจน
เธอกำลังเข้าใจเข้าผิดไปหมดแล้ว
"ไม่รบกวนแล้วขอตัวนะคะ" เธอรีบออกมาทันทีและเมื่อพ้นห้องอาหารก็รีบวิ่งกลับห้องพักของตัวเองด้วยความรู้สึกไม่พร้อมจะรับฟังและรับรู้อะไรทั้งนั้น
เธออยากขอเวลาให้ตัวเองใจเย็นพอก่อน
แต่เขาตามมาติดๆ
ก็อกๆๆ
"ฟังพี่ก่อนรัน เปิดประตูหน่อยนะรัน ให้พี่ได้อธิบายนะรัน"
