วิวาห์ซาตาน

ช่วยหน่อย

งานแต่งงานที่เหมือนจะมีความหมาย กลับกลายเป็นงานที่มีแต่ความทรงจำอันแสนแย่ไปโดยปริยาย หญิงที่อยู่ในชุดเจ้าสาว ควงแขนของว่าที่เจ้าบ่าวที่เธอไม่คุ้นหน้า ไม่คุ้นตา ไม่รู้แม้กระทั่งว่าเขาเป็นใคร ด้วยความรู้สึกของคนที่หัวใจแหลกสลาย ภาพที่เธอเห็นเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา มันทำให้เธอตัดสินใจอะไรได้ง่ายๆ เธอจำเป็นต้องแต่งงานกับผู้ชายที่อยู่ข้างกาย แม้เจ้าบ่าวในใจของเธอจะไม่ใช่เขาแบบนั้นก็ตาม

ไม่น่าเชื่อ ว่าเสียงวิจารณ์จะเงียบหาย ทั้งๆที่คนรู้จักหลายๆคนให้ความแปลกใจ ว่าจู่ๆทำไมใบหน้าเจ้าบ่าวของเธอถึงเปลี่ยนไป แต่ทว่า ความสนใจในปัญหานั้น กลับถูกชักจูงไปหาสินสอดที่ค่อนข้างจะมหาศาลแบบทันที

เธอหันไปหาเจ้าบ่าวข้างกายด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมจู่ๆเจ้าบ่าวของเธอถึงหายไป แล้วทำไมจู่ๆผู้ชายคนนี้ถึงมาโผล่ที่นี่ได้ ตาคมสีน้ำตาลเข้ม ตวัดมองมาที่เธอเล็กน้อย ก่อนที่ริมฝีปากบางได้รูป จะขยับเอ่ยบางสิ่งบางอย่างออกมา

"สินสอดพวกนั้นเป็นของคุณ"

"ฉันไม่เข้าใจ"

"คุณควรยิ้มสวยๆเข้าไว้ เพราะคนที่อิจฉาตัวคุณ กำลังจ้องมองมาที่คุณ"

พอได้ยินแบบนั้น เธอก็รีบกวาดสายตามองโดยรอบโดยไว ก่อนที่จะพบคนกลุ่มใหญ่ ที่เพ่งมองมาที่เธอด้วยความสนอกสนใจ

"คุณรู้เหรอ ว่าฉันไม่กินเส้นกับคนพวกนั้น"

"คุณควรยิ้ม คุณอยากเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดไม่ใช่เหรอ.."

"..."

"มีคนไม่ชอบคุณเยอะมาก เพราะฉะนั้น คุณไม่ควรมีข้อบกพร่อง ให้คนพวกนั้นเอาคุณไปนินทา"

"มีเหตุผลไหน ที่ฉันควรเชื่อคุณไหมล่ะ"

"ผมบอกแล้วว่าผมไม่ใช่คนที่มีพันธะ แต่งงานกับผม คุณไม่ต้องกังวลว่าตัวคุณจะมีจุดด้อยตรงไหน ซ้ำ.. ผมยังช่วยคุณ ไม่ให้คุณผิดลูกผิดเมียใคร"

"หึ.."

คนฟังตวัดสายตาหลบทันที ตลกสิ้นดี ที่คนได้คบหาออกหน้าออกตาแบบเธอตั้งหลายปี จะกลายมาเป็นมือที่สาม ถึงขั้นต้องผิดลูกผิดเมียใคร คำถามในหัวมันผุดขึ้นว่า คนรักของเธอแอบมีผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วคนรักที่บอกว่าซื่อสัตย์นักหนา กล้ามีคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง ไหนเขาบอกว่าไม่มีใครเทียบเธอได้ ไหนเขาบอกว่าเธออยู่สูงเหนือใคร แล้วนี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

แล้ว ณัฐวัฒน์ จะได้รู้สักที ว่าการเสียของมีค่าอย่างเธอ มันเป็นยังไง!

"คุณชอบฉันเหรอ.. "

ว่าที่เจ้าสาว หันมองว่าที่เจ้าบ่าวอีกครั้ง และเขาก็มองมาที่เธอเหมือนกัน

"คุณคิดแบบนั้นเหรอ?"

"ก็อยู่ๆคุณก็โผล่มาในงาน ถ้าคุณไม่ได้ชอบฉัน แล้วมันคืออะไร.."

"ผมมีเหตุจำเป็น ที่ต้องแต่งกับคุณมากกว่า"

"เหตุจำเป็น.."

เธอนิ่วหน้าด้วยความสงสัย ก่อนจะสาดคำถามออกไป

"ฉันต้องการรู้ว่า เหตุจำเป็นของคุณคืออะไร?"

"ผมบอกคุณไม่ได้ รู้แค่ว่า วิธีของผม มันดีกับทุกฝ่ายก็พอ!"

ดีกับทุกฝ่าย หมายความว่ายังไง เธอได้แต่เก็บความสงสัย เพราะเขาเบือนหน้าหลบออกไป

"ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าเหตุผลของคุณคืออะไร แต่ถ้าฉันยอมแต่งงานกับคุณ คุณช่วยอะไรฉันสักอย่างได้ไหม.."

และแล้ว ตาคมสีน้ำตาลเข้ม ก็ตวัดกลับมาใหม่

"คุณเดินออกมาหน้างานกับผมขนาดนี้ คุณยังไม่ตัดสินใจอีกเหรอ.. แต่เอาล่ะ.. ถ้าจบงาน คุณบอกละกัน ว่าจะให้ผมช่วยอะไร ถ้าช่วยได้.. ผมจะช่วย!"

คนฟังระบายรอยยิ้มบางๆด้วยความพอใจ ต่างจากอีกคน ที่ลอบมองเหมือนรู้ใจ ว่าคำขอของเธอ คืออะไร..