When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Chapter Nineteen "Wow! Ang cold dito ha. Is it because maraming puno rito?" paubos ko na ang ice cream na hawak ko. Ipinasa ko na rin iyon sa lalaki. Wala naman itong reklamo pero pareho niyang iniabot kay Fabio para itapon. "Yes." Tugon nito. "Nice. If lahat na ay maayos sa buhay ko parang nice ring tumira sa isang lugar na mapuno. Tapos habang nasa lilim ng isang puno ay nagpa-paint ako. Pero mas happy kung sa Japan iyon." Ngiting-ngiti na ani ko rito. Nang maupo ako sa bench ay umupo rin ito sa tabi ko. "Why Japan, Yunako? Pwede namang dito sa Pilipinas." "Why Japan? I don't know. Simula bata'y naroon na ako. I love the culture. The life... sobrang peaceful for me. Iniwan ako nila mama roon dahil sa pangarap nilang business dito sa Pilipinas. I'm too young back then... crying. Beg