SADISM 3

1241 Words

“วันนี้มึงดูอารมณ์ดีนะ ...มีเรื่องดีๆ?” ผมเหล่ตามองมันก่อนจะยักคิ้วตั้งคำถาม สีหน้ากูออกชัดขนาดนั้นเลยเหรอวะ? “เออ มึงนั่นแหละ ...ทำไมมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นหรือไง” “อืม ก็มีแหละ กูเจอคนที่กูตามหาแล้ว” พวกมันก็รู้กันมานานแล้วว่าผมตามหาคนคนนึงอยู่เป็นเวลานานพอสมควร แต่มันยังไม่รู้ว่าเป็นใคร “แล้วใครคือคนที่มึงตามหา พวกกูถามกันเป็นรอบที่ล้านแล้วมั้ง บอกสักทีเถอะไอ้ห่า” บอกให้พวกมึงล้ออ่ะเหรอ เหอะๆฝันไปเถอะ -_- “สนใจลองยาตัวใหม่ของกูมะ ไอ้ใบ้?” ไอ้ดินมันชูยาอีกสามอันที่บรรจุน้ำสีใสไว้เต็มหลอดเลย ถ้าโดนยัดเข้าในร่างนี่มีหวังได้จับผู้หญิงปล้ำหมดร้านแน่เลยว่ะ ขอไม่เสี่ยงแล้วกัน “กูไม่อะ เอา ...เชี่ยดิน! เล่นห่าอะไรแผลงๆอีกแล้ว” เอาแล้วไง ไอ้เชี่ยทอยโดนไปแล้วคนนึงถ้าผมยังนั่งอยู่นี่น่าจะไม่รอด!! “มึงหนีกูไม่พ้นหรอกเพื่อนรัก หึๆ ?” “เล่นอะไรของมึงอีกเนี่ย! ...แล้วยาเชี่ยอะไรออกฤทธิ์เร็วขนาดนี้วะ แฮ่กๆ” สภาพของแต่ละคนนี่อย่างกับหมาบ้าเลยพร้อมฟัดกับผู้หญิงที่เดินผ่านได้ทุกคน “อย่าไปจับใครมาปล้ำก่อนนะพวกมึง ฮ่าๆ” เอาแล้วไงกู โดนจับโยนออกมานอกร้านแล้วจะไปหาที่ระบายที่ไหนวะเนี่ย! คอนโด! ต้องรีบกลับคอนโดให้เร็วที่สุด “แม่งเอ้ย อย่าเพิ่งวูบดิวะ” ทำยังไงไอ้ฤทธิ์ยาเนี่ยแม่งก็ไม่ยอมหมดไปซะทีแถมยังเหมือนจะแรงกว่าตอนแรกซะด้วย ยังไงก็ต้องกลับไปที่ห้องให้เร็วที่สุด “อ้าว ...ย้ายมาตั้งแตเมื่อไรคะเนี่ย” เวรชิบ! ดันมาเจอฟ้าใสที่ลานจอดรถอีก แถมสติก็แทบจะไม่เหลือแล้วด้วย “แฮ่กๆ ชะ ช่วยผมด้วย” เธอตาโตแล้วถลาตัวเข้ามารับร่างของผมไว้ อืม ยิ่งโดนตัวอาการยิ่งออกไอ้ข้างล่างที่มันปวดซะจนทนไม่ไหวแล้ว “ทำไมตัวร้อนอย่างนี้ ไปหาหมอมั้ยคะ” ผมส่ายหน้าแล้วยื่นคีย์การ์ดห้องให้กับเธอ “อะ อย่ากอดแน่นแบบนี้ ฉันเดินไม่ได้” ยิ่งเธอพยายามดันผมก็ยิ่งกอดแน่นมากกว่าเดิมจนคนตัวเล็กต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ไปเอง แกร๊ก “คุณเดินไหวมั้ยอีกนิดเดียวจะถึงโซฟาแล้ว” ผมส่ายหน้าแล้วเบนทิศเดินไปที่ห้องนอนแทน หน้าของฟ้าแดงจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าเพราะที่ผมโดนตัวหรือเพราะต้องพาผมเข้าห้องนอน “ร้อน แฮ่ก... ร้อนมาก ช่วยหน่อย” “ทำไมตัวคุณแดงขนาดนี้ ...ให้ฉันช่วยยังไงคะ ทนอีกนิดนะเดี๋ยวฉันจะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้” แล้วเธอฟ้าก็หายเข้าไปในห้องน้ำแปปนึงแล้วก็ออกมาพร้อมกับกาละมังใบเล็ก น้ำแค่นั้นดับไม่อยู่หรอกเว้ย ยาแม่งแรงขนาดนี้ หมับ ตุ๊บ! “ว้าย! จะทำอะไรของคุณ ปล่อยแขนฉันเดี๋ยวนี้นะ” ปล่อยตอนนี้ก็ไม่ได้แล้วว่ะ สติแทบจะไม่เหลือแล้ว ยิ่งฟ้าดิ้นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งกระตุ้นความต้องการของผมให้แรงมากขึ้นเท่านั้น “อย่าดิ้นเยอะ เดี๋ยวเจ็บหนักกว่าเดิม แฮ่กๆ” แต่เหมือนว่าร่างบางจะไม่ฟังที่ผมพูดเลยเพราะเธอยิ่งดิ้นรนที่จะหลุดพ้นไปจากตัวผมมากขึ้นเท่านั้น เพียะ “ฮือ จะทำอะไรอย่านะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” อื้อหืม ตบเข้ามาได้เต็มหน้ามากเลยนะ มันแสบจี๊ดขึ้นหัวเลยผมเลยจับข้อมือยัยตัวเล็กล็อคไว้ด้านบนด้วยมือข้างเดียว “ฟ้าใส มันเจ็บนะตบเข้ามาได้” “นะ นายรู้จักฉันได้ยังไง ฮืออ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ช่วยด้วย กรี๊ดดดด อุ๊บ!” ผมประกบปากก่อนจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปด้านในแล้วควานเอาความหวานจากปากบางอย่างเอาแต่ใจ ท่าทางเงอะงะของฟ้าทำให้ผมรู้ว่านี่คือจูบแรกของเธอ ตุบ พลั่ก “โอ๊ย ฟ้า! มันเจ็บนะเฮ้ย ซี๊ด” ยัยนี่ฤทธิ์เยอะมากซะจนคิดไม่ถึงเลย ถีบมาได้เต็มแรงเลยเล่นเอาจุกไปทั่วท้อง พอเห็นว่าผมหล่นไปกองที่ข้างเตียงแล้วก็รีบวิ่งหนีออกไปด้านนอก ...แต่เสียใจด้วยเพราะห้องนี้เปิดได้แค่ลายนิ้วมือผมเท่านั้น ถึงหนีออกไปถึงหน้าประตูได้ก็ไม่มีทางออกไปได้อยู่ดี “ฮืออ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย! ว๊าย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” ผมจับร่างบางโยนขึ้นบ่าแล้วแบกเข้าไปวางที่เตียงเหมือนเดิม ฟ้าถอยหลังกรูดไปจนสุดขอบเตียงแต่ก็โดนผมดึงขาให้กลับมาอยู่ที่เดิมทุกครั้ง “แฮ่กๆ ...ยาเชี่ยอะไรวะเนี่ย ออกฤทธิ์โคตรนาน!” “ฮืออ ปล่อยฉันไปเถอะนะ อย่าทำแบบนี้กับฉันเลย” ฟ้ายกมือไหว้ขอร้องผมทั้งน้ำตา ก่อนจะเป็นลมหมดสติไป “เห้ย! ฟ้าๆ ยัยกระต่าย ...ถ้าเผลอทำเชี่ยอะไรไปตอนนี้โดนเกลียดยันชาติหน้าแน่กู” ถึงแม้ว่าร่างกายแม่งเรียกร้องให้ทำเรื่องชั่วๆกับฟ้ามากแค่ไหนแต่ผมก็ทำไม่ลงอยู่ดี ยิ่งนึกถึงตอนยัยนี่ร้องไห้แล้วแบบ ...กูนี่เลวไม่ต่างจากเพื่อนกูเลยนะเนี่ย “ต้องช่วยตัวเองอีกแล้วสินะ” ผมใช้เวลาหลายชั่วโมงอยู่ในห้องน้ำกว่าจะทำให้มันสงบลงได้นี่ไม่ง่ายเลยจริงๆ ปกติก็นานอยู่แล้วยิ่งโดนยาเข้าไปแม่งยิ่งนานกว่าเดิมอีก “มองอะไร ...อยากต่อเรื่องเมื่อกี้เหรอ?” ไม่รู้ว่าตื่นนานหรือยัง แต่ถ้าให้เดาน่าจะตื่นตอนที่ผมกำลังช่วยตัวเองอยู่ในห้องน้ำแน่ๆ ก็นั่งหน้าแดงแบบนั้นและมองผมด้วยสายตาระแวง ...ใครไม่รู้ก็ควายแล้วครับ “บะ บ้า อย่ามาพูดทุเรศๆแบบนั้นนะ ...ปล่อยฉันไปซะที” “ถอยไปไหน เขยิบเข้ามานี่” เธอส่ายหน้ารัวจนผมต้องเป็นคนขยับเข้าไปหาเธอเอง อืม ตัวหอมชิบหายเลย หอมอย่างกะกลิ่นขนม “นะ นายจะทำอะไร ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ...อย่าเข้ามาใกล้มากกว่านี้จะได้มั้ย” ผมยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้อีก เล่นเอาคนตัวเล็กโกรธหน้าดำหน้าแดงเลย “ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุนะไม่รู้เหรอ ฟ้าใส” “นายรู้จักที่อยู่ฉันได้ยังไง หรือนายเป็นพวกแฟนคลับโรคจิตที่ชอบมาก่อกวนฉัน” “โรคจิตที่ไหนหล่อขนาดนี้” “หลงตัวเองชะมัด ...ไม่ว่านายจะเป็นใครฉันไม่อยากรู้ ไม่อยากสนใจ ช่วยปล่อยฉันไปซะทีแล้วฉันจะไม่เอาเรื่อง” “ตั้งแต่มาเธอพูดให้ปล่อยเธอไปทั้งหมดกี่ครั้งแล้วลองนับดู ...แล้วมีสักครั้งมั้ยที่ฉันปล่อย แต่ถ้าอยากให้ปล่อยอย่างอื่นก็จะลองทำดูนะ” “ไอ้คนบ้า! อย่ามาทะลึ่งกับฉันนะ! ปล่อยซะทีสิ!!!” “ปล่อยในน่ะเหรอ ได้สิ?” K OFF

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more