SADISM 8
1534 Words
“มึงดูอารมณ์ดีนะแอบซุกหญิงป่ะวะ?” พอมาถึงร้านก็นึกว่ามีอะไรแม่งแค่หาเพื่อนแดกเหล้า แล้วนี่มันเพิ่งจะเที่ยงนิดๆเองกะจะกินให้ตับแข็งตายไปเลยเหรอวะ
“เสือก ...แดกไปเถอะ” ไอ้ศึกมองผมเคืองๆแล้วก็นั่งกินไปคนเดียว ส่วนผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆเช็คนู่นนี่ แล้วก็เข้าไปเช็คไอจีของฟ้าใส
“ของเด็ดมาแล้วเว้ย” พวกมันอีกสองคนเดินเข้ามาพร้อมกับเหล้านอกที่แรงโคตรๆก่อนจะหันมามองหน้าผมด้วยความแปลกใจ
“มองเชี่ยไรกัน หน้าเหมือนพ่อมึงเหรอ”
“มึงลากไอ้ใบ้ออกมาได้ไงอ่ะ เจ๋งสัส!” ผมไม่สนใจคำที่พวกมันพูดเพราะตอนนี้มีเรื่องที่ทำให้ดูน่าสนใจมากกว่า
...ยัยกระต่ายมาทำไมที่นี่?
K OFF
หลังจากที่คิงไปส่งฉันที่บริษัทแล้วฉันก็แอบนั่งรถออกมาที่ร้านคนเดียวเพราะสถานที่ถ่ายจริงๆมันคือที่นี่ต่างหาก เพราะไม่อยากให้มาวุ่นวายตอนฉันทำงานแล้วก็รู้สึกอึดอัดนิดหน่อยตอนที่เขามาอยู่ใกล้ๆเลยเลือกที่จะโกหกไปแบบนั้นน่าจะดีกว่า
“น้องฟ้า แหม...กว่าจะมาได้นะคะ” ฉันยิ้มแห้งๆส่งไปวันนี้จริงๆยูกิจะต้องมาถ่ายงานด้วยแต่ฉันติดต่อมันไม่ได้เลย มันส่งข้อความมาแค่ว่าวันนี้ไม่สบายมาไม่ไหวแล้วก็หายไปเลย
“ขอโทษค่ะพี่ เริ่มกันเลยมั้ยคะ” ฉันเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดด้านหลังจนเสร็จแล้วก็เดินออกมาถ่ายจนถึงชุดสุดท้าย
“เอ่อ ...พี่คะอันนี้หนูว่าโป๊เกินไปแล้วค่ะ” ฉันไม่ได้เกินจริงหรืออะไรเลยนะเพราะชุดมันเหมือนกับทาร์ซานผู้หญิงที่ชุดขาดไปอีกครึ่งนึงอ่ะ!
“แหมก็เพื่อนน้องไม่มา น้องก็ต้องถ่ายแทนไงคะ!” พี่เขากระแทกเสียงใส่แล้วยัดชุดเข้ามาในมือฉันก่อนจะเดินออกไปอย่างหัวเสีย
หมับ!
“เฮือก! มะ มาได้ยังไง” ฉันไม่เคยต้องรู้สึกกลัวอะไรมาก่อนในชีวิตเลยแต่ครั้งนี้มันน่ากลัวจริงๆเพราะคิงมองชุดในมือด้วยสายตาที่อยากจะทำลายมันทิ้งแบบไม่เหลือชิ้นดี
“ประโยคนั้นฉันต้องถามมากกว่ามั้ย ...แล้วเอาเศษผ้ามาใส่ทำไม?” ร่างสูงยิ่งขมวดคิ้วแบบหงุดหงิดเข้าไปใหญ่เมื่อฉันไม่ยอมปล่อยไอ้ชุดบ้านี่ให้กับเขาไป
“มันงานฉันนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้”
“ฟ้า ที่พูดไปไม่ฟังกันเลยใช่ป่ะวะ!” กรามแกร่งเป็นสันนูนขึ้นมาก่อนจะพยายามดึงข้อมือฉันให้ตามไป
“ไม่จำเป็นที่จะต้องฟัง ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!”
“เออ! เดี๋ยวได้เป็นเมียก็ฟังเอง!” เขาจะทำบ้าอะไร! คิงผลักฉันให้เข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วพยายามจับฉันถอดเสื้อออก
เพียะ
“ฟ้ามันเจ็บนะเว้ย ชอบเล่นแรงๆนักใช่มั้ย! มา!” หน้าเขาหันไปตามแรงตบก่อนจะหันกลับมาด้วยสีหน้าที่อยากจะฆ่าฉันให้ตายไปเลย
“ฟ้าเสร็จหรือยังพี่ไม่ได้มีเวลามารอน้องทั้งวันนะคะ! ...นางแบบสมัยนี้ หึ” เราสองคนหยุดการกระทำแล้วยืนนิ่งอยู่ข้างในจนมั่นใจแล้วว่าข้างนอกไม่มีคน
“ใส่เสื้อคลุมไว้แล้วไปขึ้นรถเดี๋ยวข้างนอกจะเคลียร์เอง” คิงโยนเสื้อคลุมไว้บนหัวก่อนจะเดินออกไปข้างนอกแต่ฉันไม่รู้ว่าคุยอะไรกันนะ หายไปแปปนึงเขาก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับขากล้องที่เปื้อนเลือด...
“เดี๋ยวนั่นนายไปทำอะไรเขาน่ะ”
“ก็มันพูดไม่รู้เรื่อง ...แปลกตรงไหน”
“แปลกตรงที่นายไปทำร้ายเขาเนี่ยแหละ!” ฉันวิ่งไปข้างนอกก็เห็นว่าพี่ตากล้องนอนจมกับพื้นแล้วมีเลือดกระเด็นเปรอะผนังเต็มไปหมด
“ถ้าไม่อยากถ่าย! ก็บอกกันดีๆไม่ใช่มาทำร้ายคนของฉันแบบนี้! พอกันทีกับอีบริษัทเฮงซวยแบบนี้ ฉันจะฟ้องร้องจนพวกแกหมดตัวแน่!” ฉันได้แต่ยืนหน้าชาอยู่ตรงนั้นทุกสายตาที่มองมาเหมือนกับฉันเป็นคนทำให้เกิดเรื่องพวกนี้
“เอ่อ พี่คะ หนูขอโทษนะคะ”
พรึ่บ!
เธอปัดมือฉันออกก่อนที่ฉันจะโดนตัวซะอีกเล่นเอาเสียหลักไปเหมือนกัน ทั้งๆที่ฉันไม่เคยมีประวัติงานเสียมาก่อนกลับต้องมาเป็นแบบนี้เพราะความอารมณ์ร้อนของเขาเนี่ยนะ
“อย่าหวังว่าจะได้งานจากบริษัทของฉันอีกต่อไปเลย! ไปกลับ!” แล้วพวกเขาก็เก็บของออกไปโดยไม่หันมาสนใจฉันอีก คำพูดที่กระแนะกระแหนยังดังอยู่ในหัวของฉันอยู่เลย
“กลับกันได้แล้วปะ” เขาอีกแล้ว ...ฉันโกรธและโมโหมากจริงๆไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องมารู้สึกอะไรแบบนี้
เพียะ!
“อย่ามายุ่งกับฉัน! ออกไปจากชีวิตฉันซะที จะเพื่อนสมัยเด็กหรืออะไรก็ตามฉันไม่ต้องการ! ...ตั้งแต่นายเข้ามางานของฉันก็มีแต่ปัญหาเต็มไปหมด ...ไปให้พ้นหน้าฉันซะที!!!” ฉันตบเข้าที่ใบหน้าหล่ออย่างแรงแล้วตะโกนออกไปอย่างเหลืออดเพราะทุกอย่างมันสุดจะทนแล้วจริงๆ
เขาหันกลับมามองหน้านิ่งๆแล้วพยายามจะดึงฉันให้เดินตามไป
“ไอ้คนหน้าด้าน ปล่อยซะที ฉันเกลียดนาย!!!” เขาชะงักกึกแล้วหันมามองด้วยสายตาที่มันดูตัดพ้อมาก มือหนาค่อยๆคลายออกแล้วปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ
“เกลียด? ...เกลียดงั้นเหรอ”
“ใช่ ฉันเกลียดนายมาก!” ฉันวิ่งออกไปขึ้นรถข้างนอกแล้วรีบกลับหอให้เร็วที่สุด ฉันไม่เห็นว่าเขาตามมาก็เบาใจไปได้เยอะ
เอี๊ยดด!!!
“เฮ้ย! ขับรถยังไงวะ!” รถสปอร์ตคันคุ้นตาจอดขวางหน้ารถแท็กซี่ก่อนที่เขาจะเดินมาเปิดประตูแล้วกระชากแขนฉันให้ตามไป
ตุบๆๆ
“ปล่อยนะ พี่คะช่วยหนูด้วย!”
“เรื่องของผัวเมีย อย่าเสือก” เขาโยนเงินให้โชเฟอร์แล้วลากฉันไปยัดไว้ในรถตัวเองก่อนจะออกตัวไปอย่างแรงแล้วจอดลงที่บ้านหลังนึง
“ลงมา! ...อย่าต้องให้โมโห ฟ้าใส!” ฉันยังคงนั่งนิ่งอยู่บนรถไม่ยอมขยับไปไหน เอาสิ!ถ้าฉันทำเหมือนว่าเขาไม่มีตัวตนแบบนี้เขาจะทำยังไง
“เรียกไม่ได้ยินเหรอวะ งั้นก็ได้เอากันตรงนี้ก็ดีจะได้มีพยานเยอะหน่อย”
K ON
“อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ...อุ๊บ!” ผมปรับเบาะให้เอนลงแล้วขึ้นคร่อมตัวฟ้าใสก่อนจะประกบริมฝีปากลงไป แต่ยัยนี่ดื้อมากกว่าที่เห็นไม่ยอมเปิดปากเลยต้องใช้วิธีอื่น
“อื้อ เจ็บ ...อะ อย่า!!” ผมถกกระโปรงฟ้าขึ้นไปกองที่เอวแล้วใช้มือลูบรอยแยกผ่านแพนตี้สีขาวจนมีน้ำหวานซึมออกมา เรียวขาสวยที่ดีดดิ้นไปมาตอนแรกก็ยิ่งถีบแรงกว่าเดิม
“แฉะแล้ว ...ฟ้าอ้าขาออก” ฟ้าใสส่ายหน้าแต่มีเหรอที่คนอย่างผมจะฟัง ผมจับขาเรียวแยกออกกว้างแล้วเอาเป้ากางเกงไปสัมผัสตรงนั้นเหมือนกับเรากำลังมีอะไรกันอยู่จนตอนนี้ผมแม่งเริ่มจะมีอารมณ์จริงๆแล้วเนี่ย!
“อื้อ ฮึก พอแล้ว ยอมแล้ว” ร่างเล็กน้ำตานองหน้าแล้วเอามือดันหน้าอกผมไว้ มืออีกข้างก็กำแขนเสื้อไว้แน่นแต่ผมก็ยังไม่หยุดขยับ
“อื้อ ไม่ไหวแล้วว่ะ อยากจริงๆแล้ว” ใบหน้าสวยซีดเผือดก่อนจะดันตัวหนีสุดฤทธิ์ ...แต่ต้องให้บอกอีกสักกี่ครั้งว่าต่อให้หนีไปเท่าไหร่ผมก็จะไปตามกลับมาอยู่ดี!
“มะ ไม่เอานะ อย่าทำแบบนี้ ฮืออ ช่วยด้วย!! อุ๊ก” ผมไม่สนใจเสียงตะโกนของฟ้าใสหรอกเพราะบ้านแถวนี้ผมกว้านซื้อมาหมดแล้วรอบๆบ้านแทบจะไม่มีคนอยู่ด้วยซ้ำ แล้วอีกอย่างบ้านหลังนี้ก็มีห้องที่เก็บเสียงมากพอที่จะไม่มีใครเข้ามากวนเราได้แน่นอน
“ตะโกนให้คอแตกไปเลยหรือจะเก็บเสียงไว้ครางก็ได้เพราะวันนี้เธอไม่รอด!” ผมโยนร่างฟ้าใสขึ้นบนบ่าแล้วพาเข้าไปในบ้าน ซึ่งระหว่างทางที่เดินเข้าไปยัยว่าที่เมียก็ทั้งตี ทั้งทุบซะจนหลังระบมไปหมด
“ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียด!! จะเกลียดไปถึงชาติหน้าเลย”
“เออ! รู้แล้วว่าเกลียด ...งั้นคืนนี้จะทำให้เกลียดมากกว่าเดิมละกันเพราะฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไปอีก!”
- Writer
