[เซริว]
วันต่อมา...
สนามฟุตบอลมหาวิทยาลัย HN
“ไอ้เซริวมึงเลิกมองหาใบชาแล้วมาวอร์ร่างกายดิไอ้เวร!!”
“นั่นดิเขาบอกว่าจะมาก็มามึงไม่ต้องไปชะเง้อเป็นยีราฟหรอก” เสียงเพื่อนของผมที่กำลังบ่นเพราะผมมัวแต่มองไปทางอัฒจันทร์ตลอดก็ใบชาไม่ยอมมาสักทีนี่น่า
“กูขอไปโทรหาใบชาก่อนนะ” หมับ!!
“ไม่ต้องงงง เขาก็มาตลอดแหละมึงจะอะไรนักหนาวะ?!” ไอ้คีย์กระชากคอเสื้อผมเกือบหายใจไม่ออกไอ้เวร!!
“ปล่อยกูเลยนะ!”
“มันใกล้แข่งแล้วมาลงสนาม!!” และมันก็ลากผมไปลงสนาม
ปี๊ดดดดดดดด~
เสียงสัญญาณของกรรมการทำให้ผมเริ่มตั้งสติและลงสนามแม้ว่าใบชาจะยังไม่มาก็ตามแต่ผมคิดว่ายังไงเธอต้องมาแน่นอนก็รับปากไว้แล้วนิ...
...แต่ว่าผมเล่นไปเกือบจบครึ่งแรกแล้วแต่เธอยังไงไม่มา
“ฉิบ!” ผมเริ่มไม่มีกระจิตกระใจเล่นแล้ววะ
