[ใบชา]
ตึก...ตึก...ตึก...
เสียงฝีเท้าที่เดินตามฉันนั่นคือเซริวที่กำลังถือกระเป๋าของฉันและเดินตามทั้งที่บอกว่าเจ็บหลังแต่กลับเดินเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคิดว่ารู้ไม่ทันคนอย่างเขาหรือไงในเมื่ออยากเดินตามก็จัดให้
ปึก! ฉันและเขาขึ้นรถเพื่อจะพาเขาไปแผลฉันออกรถโดยที่ไม่ได้พูดอะไรและก็มาถึง...
“ลานจอดรถ?” ใช่...ฉันพาเขามาที่ลานจอดรถของเศรษฐศาสตร์ข้าง ๆ รถของเขาเลยนะ
“ใช่ไง”
“ไหนว่าจะพาไปทำแผล?” เขาทำหน้าตาเหมือนกำลังเสียดายมากอยู่เห็นแบบนั้นแล้วฉันก็รู้สึกสะใจ หึหึ
“อืม ฉันมีอุปกรณ์ทำแผลอยู่บนพอดี” ฉันบอกก่อนจะลงจากรถและเดินไปหยิบอุปกรณ์สำหรับการทำแผลฉันมีติดรถเอาไว้เผื่อฉุกเฉิน
“ฮะฮะ?”
“ลงมาสิ..ฉันไปรอตรงนู้นแล้วกัน” ฉันบอกและชี้ไปที่โต๊ะหินอ่อนใต้เสาไฟก่อนจะเดินนำไป
ตุบ! ฉันวางกล่องลงและเปิดเพื่อหยิบยา
