ฟื้นมาเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายในนิยาย ปลายยุค 70

ตอนที่ 10/2

" อาเหวิน นายจะไปโรงเรียนเลยไหม กินข้าวหรือยัง"

" พี่ซีซี ห่อแป้งย่างมาให้แล้วครับ พี่ใหญ่จะไปซื้ออะไรก่อนครับ จะให้ผมไปด้วยไหม"

" พี่จะไปสั่งข้าวสารกับแป้ง น้ำตาล เกลือ ผักดองที่ร้านส่งก่อน แล้วก็จะไปสั่งเนื้อหมูไว้ด้วย ถ้าไม่มีก็จะสั่งไว้วันหลังนายค่อยแวะมาเอาให้พี่ดีไหม"

" ผมว่าพี่ไปสั่งเนื้อหมูก่อน ผมจะไปเป็นเพื่อนเพราะเป็นทางผ่านไปโรงเรียนพอดี พี่รู้ไหมมีผู้ชายแอบมองพี่ตั้งแต่อยู่บนรถ ตอนนี้เดินอยู่ข้างหลังเรา พี่อย่าหันไปมองนะ "

" จริงเหรอ เขาจะตามเราทำไมฉันมากับลูกก็เห็นอยู่"

" ถ้าคนมันชั่ว มันจะสนหรือพี่ใหญ่ เอาเป็นว่าผมไปกับพี่ก่อนจนกว่ามันจะเลิกตามแล้วกัน"

" แล้วถ้ามันไม่เลิกตาม นายจะไม่ต้องขาดเรียนเหรอ พี่ว่ามันคงไม่กล้าทำอะไรหรอกคนตั้งเยอะแยะ"

" รอดูไปก่อนเถอะครับ เผื่อผมเข้าใจผิดด้วย ถึงร้านเนื้อแล้วพี่ไปสั่งเนื้อเถอะ ผมจะอยู่กับอิงอิง เอง คนต่อแถวเยอะจัง"

" อืม "

ซูซิน ไปต่อแถวเพราะลงรถทีหลังมาถึงร้านเนื้อ มีคนต่อแถวอยู่เกือบ 10 คน นี่มันมหกรรมแจกเนื้อหรือเปล่านะ เธอหันไปมองคนที่น้องชายบอกว่าเดินตามมาจากท่ารถ เห็นผู้ชาย 2 คนยืนคุยกันอยู่ไม่ไกลและไม่มีทีท่าจะไปไหน อีกคนมองมาที่เธออีกคนมองที่น้องชายเธอ

' ท่าไม่ค่อยดี ไม่น่าไว้วางใจ' ในความคิดซูซินแล้วนี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก ยุคนี้ก็มีอันธพาลสินะ เมื่อถึงคิวของเธอ จึงหันไปสั่งคนขายเนื้อประจำตลาดสดแห่งนี้

" เถ้าแก่ ฉันอยากได้เนื้อแดงติดมัน 20 ชั่ง สามชั้น 10 ชั่ง มันหมู 5 ชั่ง มีพอไหมคะ "

" เดี๋ยวดูให้ถ้าไม่พอพรุ่งนี้ค่อยมาเอาได้ไหม รอก่อนจะให้คนไปดูหลังร้านให้"

" ได้ค่ะ "

เถ้าแก่ร้านหมู ร้องสั่งลูกน้องเสียงดัง เมื่อลูกน้องเข็นตะกร้าหมูที่พึ่งเชือดมาใหม่ๆ ออกมาจึงหันมาบอกซูซินว่าของครบ และนังแถมซี่โครงเล้งหมูให้อีก 4 ชั่ง

" เนื้อติดมัน 20 ชั่ง 160 หยวน, สามชั้น 10 ชั่ง 60 หยวน ,น้ำมันหมู 5 ชั่ง 7 หยวน รวม 227 หยวน ลดให้ 2 หยวนนะ จ่าย 225 หยวนก็พอ เดี๋ยวแถมน้ำมันหมูกับเล้งให้นะ แล้วจะให้เด็กไปส่งไหม "

" ขอบคุณค่ะ เถ้าแก่เดี๋ยวฝากไว้ก่อนนะคะ ฉันจะไปซื้ออย่างอื่นก่อน แล้วขากลับฉันจะมาเอาอีกทีค่ะ" ซูซิน จ่ายเงินเสร็จ เธอก็เดินออกมาหาน้องชายที่ยืนรออยู่

" เสร็จแล้วขากลับค่อยมาเอา อาเหวิน นายจะไปโรงเรียนทันไหม สายแล้ว"

" ไม่ทันแล้วครับ เดี๋ยวผมจะไปตามทำงานกับเพื่อนเอาก็ได้แต่พี่แวะไปลาครูให้หน่อยนะ ผมไม่กล้าทิ้งพี่ไปหรอก ถึงไปก็เรียนไม่รู้เรื่องทีหลังพี่ห้ามมาคนเดียวอีกนะ "

" งั้น ไปโรงเรียนนายก่อน ค่อยไปสั่งข้าว แป้งกัน "

" ครับ ไปอิงอิง ขี่หลังน้าเร็ว น้าจะพาไปโรงเรียนน้า"

" ค่ะ"

ซูซิน ไปลาหยุดเรียนให้น้องชาย ที่โรงเรียนซึ่งซูซินคนเก่าก็เคยเรียนที่นี่ เสร็จแล้วเธอกับน้องชายก็ออกมาจากโรงเรียน ผู้ชายที่เคยตามพวกเธอหายไปแล้ว คงจะไปตั้งแต่เธอกับน้องชายเข้าไปโรงเรียนนั่นแหละ เพราะตอนเดินออกมานังเห็นด้อมๆ มองๆ ตามมาอยู่เลย เธอไปร้านขายส่งข้าว แป้งและธัญพืชทุกชนิด มีทั้งน้ำตาล เกลือ เครื่องปรุง ครบ เธอสั่งข้าวเป็นกระสอบไป 2 กระสอบ กระสอบละ 100 ชั่ง แป้งถุงละ 2 ชั่ง เธอสั่งไปอย่างละ 10 ถุง เครื่องปรุง น้ำตาลทรายแดง เกลือ ทุกอย่างสั่งเผื่อให้พ่อแม่ด้วยอย่างละ 1 ชุด เธอหมดเงินเกือบ 300 หยวนในร้านนี้ ที่จดมาในกระดาษใช้ไม่ได้เลย ในเมื่อทุกคนคือครอบครัวเธอ และเธอมีมากพอจะแบ่งปัน เธอจะงกไว้ทำไม เกิดปุ๊ปปั๊บ ตายอีกรอบคราวนี้คงไม่ได้ใช้เงินแล้วจริงๆ

" พี่ใหญ่ ทำไมพี่ซื้อข้าวไปเยอะจัง จะกินกี่ปีเหรอ"

" พี่สั่งให้ที่บ้านเราด้วย คนละครึ่ง"

" เห้ย พี่ใหญ่ พี่ใช้เงินแบบนี้พี่เขยไม่ว่าเหรอ "

" พูดมาก ก็พี่บอกแล้วว่านี่คือเงินพี่ "

" อ่อ..."

" แม่จ๋า หนูหิวน้ำ"

"ไอ้หยา แม่ลืมเสี่ยวอิงน้อยของแม่ได้ไงน้า ไปค่ะ แม่พาไปหาของกิน ไปอาเหวิน กินข้าวกันเถอะหิวไหม หลานหิวน้ำ "

" ไปสิ ผมหิวแล้ว" ซุนเหวิน เห็นท่าทางที่พี่สาวทำกับลูกเลี้ยงด้วยความรักและห่วงใยอย่างจริงใจ มากกว่าแม่แท้ๆ บางคนเสียอีก

ซูซินพาน้องชายกับลูกสาว เข้าร้านอาหาร คนไม่เยอะเพราะไม่ใช่เวลาพักเที่ยง เธอสั่งอาหาร 3-4 อย่างและข้าวให้น้องเยอะหน่อย เธอกับลูกสาวกินข้าวต้มมาแล้วจึงไม่หิวมาก

" น้องคะพี่ขอน้ำหวานให้ด้วยค่ะ "

" สักครู่ค่ะ คุณผู้หญิง"

" พี่ใหญ่ ถามจริงๆ นะพี่ไปรวยอะไรมาผมเห็นพี่จ่ายเงินไปหลายร้อยหยวนแล้วนะ ครับ"

" หึหึ นายไม่ต้องรู้หรอก รู้แค่ว่าเป็นเงินของพี่ก็พอ และเป็นเงินสุจริตไม่ได้คดโกงใครมาด้วย"

" พี่ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร ครับ แต่ผมหวังว่าพี่จะไม่เดือดร้อนทีหลังก็พอแล้ว"

" ไม่เดือดร้อนแน่นอน นายไม่ต้องกังวล รีบกินพี่มีธุระที่สำนักงานที่ดินอีก"

" ครับ"

ซูซินพาน้องชายไปสำนักงานที่ดินด้วย เธอเอาทะเบียนสมรสและบัตรประชาชนมาด้วย เพื่อทำธุรกรรมโอนกรรมสิทธิ์ เมื่อไปถึงเธอแจ้งความประสงค์ว่าต้องการดูบ้าน เจ้าหน้าที่ก็รีบเสนอบ้านที่มีคนมาแจ้งความประสงค์ไว้เมื่อเช้านี้เอง ให้เธอทันทีและยังอาสาขับรถพาไปดูบ้านหลังดังกล่าว เป็นบ้าน 2 ชั้น ข้างบนมี 3 ห้องนอน ข้างล่างอีก 2 ห้องนอน 1 ห้องโถง และครัว ห้องน้ำข้างบน 1 ก้อง ข้างล่าง 1 ห้อง หลังบ้านมีห้องเก็บของและห้องพักคนงาน 2 ห้อง ห้องน้ำ 1 ห้อง มีบ่อน้ำเรียบร้อย น่าจะสร้างมาได้ไม่ถึง 5 ปี เพราะยังใหม่อยู่มาก และมีพื้นที่สำหรับปลูกผัก ได้อีกด้วย

คนที่ดูแลบ้านเมื่อเห็นซูซินก็ตกลงทำเรื่องโอนเป็นกรรมสิทธิ์ให้เธอทันที ส่วนเรื่องเงินค่อยว่ากันทีหลัง เจ้าหน้าที่ยังงงที่คนดูแลโอนกรรมสิทธิ์โฉนดให้ก่อนจ่ายเงิน แต่ก็ขัดไม่ได้เพราะดูเหมือนคนที่ดูแลจะนอบน้อมกับ ผู้หญิงคนนี้ไม่น้อย ซูซิน รู้อยู่แล้วจึงไม่แปลกใจ เธอให้เจ้าหน้าที่ทำเอกสารให้โอนให้ทั้งหมด ส่วนเธอรออยู่ที่บ้านหลังใหม่ และให้ค่าน้ำร้อนน้ำชาเจ้าหน้าที่ที่เสียเวลาทำให้ 100 หยวน เพราะไม่ได้ไกลกันมาก เมื่อเงินถึงงานก็เดินเร็ว ไม่ถึง 1 ชั่วยามโฉนดบ้านและที่ดินโดยรอบรวม 5 หมู่ก็เป็นชื่อเธอและประทับตราจากเจ้าหน้าที่ถูกต้องเรียบร้อยก็มาอยู่ในมื

ซุนเหวิน แปลกใจขึ้นเรื่อยๆ พี่สาวร่ำรวยถึงขั้นซื้อบ้านในเมืองได้หลังใหญ่อย่างง่ายดาย เขาไม่เห็นพี่สาวพูดเรื่องราคาและคิดว่าคงตกลงกันตอนเขาไม่อยู่ จึงไม่รู้ว่าราคาเท่าไหร่ เมื่อเจ้าหน้าที่กับคนดูแลกลับไปแล้วหลังจากมอบกุญแจบ้านหลังใหม่ให้ซูซินแล้ว เขาจึงดูรอบๆ บ้านอย่างถูกใจ บ้านทำความสะอาดเรียบร้อย พร้อมอยู่และมีเครื่องเรือนครบทุกอย่างอีกด้วย

ซูซิน ขอบคุณคุณปู่ที่ทำให้เธอได้บ้านมาด้วย ของใช้ในบ้านมีครบไม่ต้องหามาเพิ่มเติม มีไฟฟ้าเดินสายไฟไปหลังบ้านให้ด้วย ห้องนอนทุกห้องมีเครื่องนอนครบทุกห้อง พร้อมอยู่ยังกับโรงแรม ในห้องครัวมีชุดเครื่องครัว เตาแก๊ส เตาถ่าน ครบ และมีตู้แช่ที่คุ้นหน้าคุ้นตา นี่มันตู้แช่ที่อยู่ในห้องเก่าเธอ ไหนบอกเอามาได้ไม่มาก หึ หึ คงขนมาทั้งของที่ห้องเธอและที่บ้านเก่าเธอเลยสินะ จะซื้อให้ใหม่ก็ไม่ได้ เหอะ ของใช้ในบ้านช่างคุ้นตาเพราะเป็นของเก่าของเธอทั้งสิ้นนี่เอง.