เอาชีวิตรอดในโลกแฟนตาซีด้วยความรู้ยุค 2000+

ตอนที่ 6 อาหารและเวทมนต์

ความร้อนของแสงแดดอ่อนโยนลงแล้ว เขากลับมายังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เดินเข้าไปวางตะกร้า และหม้อที่เขาหอบมาวางข้าง ๆ ที่เรียกว่า ที่นอน อย่างมีความสุข เค้านั่งลงดูสิ่งของในหม้อ มองไปยิ้มไป

" เจ้ากลับมาแล้วหรอ " ไทนี่เอ่ยถาม โดยมีเหมยลี่เดินตามมาด้วย

" เจ้าเป็นอะไร ทำหน้าตาประหลาดแล้วมองหม้ออยู่ได้ " เหมยลี่ถาม

" ไม่มีอะไรหรอก พวกเธอไปทำงานเป็นไงบ้าง " เขาหยุดมองหม้อ แล้วเงยขึ้นมามองเพื่อนทั้ง 2

" ได้ขนมปัง 2 คนรวมกัน 4 ก้อน " ไทนี่ตอบ " แล้วเจ้าละ เป็นไงบ้าง" เขาถามกลับ

เขายืนขึ้น ยืดอก เอามือทาบอกตัวเอง " วันนี้เราจะมีงานเลี้ยง "

" งานเลี้ยงอะไร " เพื่อน 2 คน รู้สึกสงสัย

เขากวักมือเรียกเพื่อนให้ดูที่หม้อ " นี่ไง"

" มันกินได้หรือ ข้าเคยเห็นมันอยู่หรอก แต่ไม่เคยเห็นใครเอามากิน เคยได้ยินว่ามีคนพยายามจับมากิน แต่เค้าบอกหัวมันแข็งมากกัดแทบไม่เข้า ที่สำคัญบาดปากเขาด้วย ข้างในหัวมีเนื้อเหลวแค่นั้น แล้วไอเจ้าหินพวกนี้มัน... " ไทนี่ถามไปยังสิ่งที่อยู่ในหม้อ ทั้งเขาและเหมยลี่ ทำหน้าแปลก ๆ

" ชั้นจะสอนพวกนายกินมัน นายจะประหลาดใจแน่ เชื่อฉันซิ ยังมีผักอีกนะ กินได้ทั้งหมดเชื่อฉัน เพราะงั้นตอนนี้ นายกับเหมยลี่ไปหาไม้แห้งมาทำฟืนกันเยอะ ๆ เลยนะ จะให้ดีหาคนจุดไฟได้มาจุดให้ก็ดีนะ ฉันจะเตรียมวัตถุดิบ เราจะทำกันที่นี่แหละ " แนชบอกเพื่อน ที่นี่มีเตาผิงที่มีเหล็กห้อยลงมาเพื่อนำหม้อมาห้อยทำอาหารอยู่แล้ว

ที่เขาบอกเพื่อนว่าจะเตรียมวัตถุดิบเพราะเขาแค่ขี้เกียจ เตรียมบ้าบออะไร ทำเสร็จตั้งแต่ตอนเก็บแล้ว ผักบุ้งล้างแล้วผักกระเฉดก็ทำความสะอาดหมดแล้ว หอยก็คายทราย เปลี่ยนน้ำแล้วด้วย แค่ยกหม้อต้มมันทั้งหมดพอ เอาแค่นี้ก่อนวันนี้ อย่างน้อยก็มีเนื้อ เห้อเกลือซักนิดก็มิอาจเอื้อม เด็กชายบ่น ในขณะที่เดินออกไปที่ลำธารอีกครั้ง เพื่อหาหิน 2 3 ก้อนขนาดเหมาะมือ และตักน้ำกลับมาด้วยหม้ออีกใบ

ผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมงกว่า ๆ โดยประมาณ เพื่อนทั้งคู่ก็เดินเข้ามาพร้อมโอบกองไม้แห้งเข้ามา พวกเด็กคนอื่น ๆ ก็เริ่มกลับเข้ามาแล้ว

" อายุเท่านี้ สมควรได้วิ่งเล่นสนุกสนาน ไม่ต้องคิดอะไรไหม " เขามองเด็กคนอื่น ๆ รวมถึงเพื่อนของเขาด้วยสายตาสงสาร ไม่ทันได้มองผู้ใหญ่คนนึงที่เดินเข้ามาตามหลังเพื่อนทั้ง 2 ของเขา

เขาเป็นทหารเมื่อเช้าที่แจกขนมปัง อายุประมาน 40 ดูจากหน้าตานะ ไว้หนวดที่สีเหมือนกับผมของเขาสีน้ำตาลเข้ม ๆออกแดง ๆ รูปร่างสูงล่ำ สมส่วน เขาถามไทนี่ว่า จะจุดไฟเลยใช่ไหม ไทนี่เคยบอกว่าเขาชื่อ แบรด แต่เด็กทุกคนเรียกท่านลุงทหาร

" ลุงแบรด จุดเลยก็ได้ครับ เรายังไม่ใช้ไม้ท่อนฟืน เราจะใช้ไม้ที่เราเก็บมา" แนชบอก

ปกติลุงแบรดก็จะมาจุดไฟให้ในตอนดึก ๆ อยู่แล้ว เพราะอากาศจะเย็นมาก แต่ฟืนที่ให้บ้านเด็กกำพร้าก็น้อยเหมือนขนมปังนั่นแหละ เลยต้องจุดตอนดึกหน่อยที่หนาวขึ้น พอใกล้เช้าก็ปล่อยให้มอดดับไป

แบรดหันมามอง ในตาฉายแววประหลาดใจ ปกติเด็กคนนี้ค่อนข้างเก็บตัว เงียบ ๆ ไม่พูดไม่จา ยิ่งกับเขานี่ยิ่งไปกันใหญ่

" โอ้ว ได้เลยไอหนู มา ๆ เอามาวาง " เขาเรียกให้เอาไม้มาวาง " เอาละ ' FIRE ' " พรึ่บ หลังจากจบคำที่ลุงแบรดพูด ก็มีไฟลุกจากนิ้วของเขาไปยังกองไม้

" O . O " เด็กชายแนชตกตะลึง เวทมนตร์ โว้วว นี่ดิแฟนตาซี สุดยอด แต่ต้องเก็บอาการไว้

" ติดแล้ว ว่าแต่พวกเจ้าจะทำอะไรกัน " ลุงแบรดถาม

" แนชบอกว่าเค้าจะทำอาหารจากพวกนี้เจ้าค่ะ " เหมยลี่บอกพร้อมกับชี้ไปที่ผักกับกุ้งและหอยในหม้อ

" เอิ่ม ถึงจะมีคนกินแล้วไม่เป็นไรแต่มันค่อนข้างจะ ... อันตรายต่อปากเจ้านะ " เขามองกุ้งแล้วพูดออกมา

" ไม่มีปัญหาครับ เดี๋ยวจะให้ลุงชิมด้วย ไม่เจ็บปากแน่นอน "

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอาอย่างนั้นก็ได้ ถ้าเจ้าทำให้ข้ามั่นใจว่ากินได้นะ " เขาตอบเด็กชาย พลันขอตัวออกไปประจำตำแหน่งเขาต่อ

" เอาละ เริ่มกันดีกว่า " เด็กชายพูดพลางเอาหม้อที่มีหอยกับกุ้งมาแขวนเหนือไฟ ใส่ผักบุ้งลงไป แต่ผักกระเฉดเขาไม่แน่ใจว่าต้มเฉย ๆ ได้ไหม ลังเลอยู่นาน จึงเอาผักบุ้งชิ้นหนึ่ง มามัดรวมผักกระเฉดทั้งหมดรวมกัน แล้วค่อยใส่ไป เอาเถอะจะได้มีของกินเยอะ ๆ จากนั้นจึงใส่น้ำลงไปแค่พอท่วม ปิดฝา

ฟ้าด้านนอก เริ่มสลัว ๆ แล้ว ดวงอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้า เส้นขอบฟ้ามีสีแดงบาง ๆ หมู่ดาวและดวงจันทร์ กำลังจะปรากฏกาย อวดโฉมงามสง่าสีนวลตา แต่งแต้มผืนฟ้ายามค่ำคืน ให้มีสีสัน เด็กชายเปิดฝาหม้อ กลิ่นของเนื้อและผัก ลอยออกมา น้ำในหม้อขลุกขลิก เมื่อเห็นดังนั้น แนชจึงปิดฝาอีกครั้ง

ไม่หอมเลยเห้อ เขาคิด แต่ไม่ใช่กับคนอื่น ๆ เด็กในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้กลิ่นทั้งหมด

" มาช่วยกันเอาลงหน่อยไทนี่ " แนชเรียก

ไทนี่รีบวิ่งมาช่วยเขาทันที ทั้งคู่ช่วยกันยกหม้อลงมา เรามีถาดหรืออะไรมารองไหมเนี่ย เขาวิ่งไปดูกองเครื่องครัวข้าง ๆ เตา มีถาดไม้ใหญ่ ๆ 1 อัน แต่แม่เจ้า ช้อนส้อม ไม่มี!!! ก็ยังดีมีสิ่งที่คล้ายแก้ว เด็กชายเอาไม้แห้งสองอันมาแทนตะเกียบ คีบผักบุ้งมาวาง คีบผักกระเฉดมาวาง

" ร้อนชะมัด มีกลิ่นเหม็นเขียวผักนิด ๆ " พอวางผักเสร็จเด็กชายถอดเสื้อพันมือแล้วโยกหม้อเพื่อเทของที่อยู่ข้างในออกมา เอาตะเกียบเขี่ยกุ้งกับหอยออกมา น้ำเก็บไว้จะลองชิม

" ไทนี่ เอาหม้อไปตักน้ำมา แล้วมาแขวนไว้บนเตา เราจะต้มน้ำกิน " เขาสั่งไทนี่

เด็กชายงง ปกติน้ำจากลำธารก็สะอาดดีนะ แต่ก็ทำตามที่แนชบอก ระหว่างรอไทนี่กลับมา อาหารก็เริ่มเย็นขึ้นไม่ร้อนมาก แนชจึงหยิบกุ้งแม่น้ำมา แกะหัวกุ้งออก ในใจก็คิด อยู่ ๆ ก็กัดตรงหัวเลย ทำไปได้ไง ที่ท่านเทพบอกค่อนข้างล้าหลัง ก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ นี่มันไม่ค่อนข้างแล้วล่ะ 555 ถัดจากหัวกุ้งก็เปลือกกุ้ง เขายังกำชับให้เพื่อนทั้งคู่ดูวิธีการแกะด้วย เขาทำแบบนี้ 3 ตัว เสร็จจึงหันไปแกะหอยกาบ อีก 3 ตัว แล้วยื่นให้เพื่อนทั้ง 2

เขากินให้ดูก่อนว่ากินยังไง เริ่มจากกุ้ง แล้วหอย พอกลืนลงคอ ทั้งหมดก็บอกเพื่อน

" ลองดิ ไม่ค่อยอร่อยแต่ไม่ตายหรอก "

ทั้ง 2 คนเห็นเพื่อนกลืนลงคอ ก็หันมามองกุ้งในมือ สลับกับหอย ไม่มีแล้ว เกราะแข็ง ๆ ที่ถืออยู่มีแต่เนื้อนิ่ม ๆ เด้ง ๆ สีขาว ทั้ง 2 จึงตัดสินใจเอาเข้าปาก

" ง่ำ " " ง่ำ "

" O_O " " O_O "