" โอ้ย ปวดเมื่อชะมัดยาด " แนชเดินมาจนถึงสถานที่ที่เขาเรียกว่าบ้านแล้วก็นั่งลงหน้าเตา เขาคิดไว้ว่าจะมาจุดเตาเลย แต่พอได้นั่งเท่านั้นแหละ เขาก็หงายหลังนอนลงไปเลย
" ทำไมสภาพเจ้า น่าสงสารจัง " เหมยลี่เดินเข้ามาถาม
" ข้าไปฝึกดาบมา " เขาตอบออกไป " เมื่อข้าเก่งแล้วจะมาสอนพื้นฐานให้ทุกคนด้วย "
ขวับบบบ -
ทุกสายตาที่อยู่แถวนั้นหันมามองที่เขา
" เจ้าจะตายก่อนไหม " ไทนี่ถาม
" อย่าเพิ่งรีบแช่งดิ ข้ายังไม่อยากตายนะ นี่พึ่งจะกะ.. พึ่งได้เรียนรู้เอง ยังอยากอยู่อีกนาน " เกือบหลุดคำว่าเกิดใหม่ไปแล้ว
" ถ้าอย่างนั้นพวกข้าก็จะรีบฝึกฝนเรื่องที่เจ้าสอนให้ดีขึ้น จะได้ช่วยเจ้าได้ เจ้าจะได้พอมีเวลาพักผ่อนบ้าง " ไทนี่บอก ทุกคนต่างพยักหน้าเห็นด้วย
" แหะ แหะ ขอบใจ " เขายิ้ม พลันใช้มือยันตัวเองขึ้นมานั่ง ยื่นมือไปที่กองไม้ในเตาเพื่อจะจุดไฟ
พรึ่บบบ- ไฟลุกขึ้นในมือ ลามไปที่กองไม้แห้งในเตา
" ......... แนช "
