" มีใครรู้แล้วบ้าง " แบรดถาม หลังจากเงียบกันมานาน
" มีแค่เพื่อน ๆ กับลุง แค่นี้แหละครับ " เขาตอบแบบหงอย ๆ
" เฮ้อออ " แบรดเอามือจับหน้าผาก ใช้สกิลแบบไร้คำร่าย นี่มันมีแค่ในตำนานแค่นั้น นักเวทย์เก่ง ๆ ของโลกนี้ยังทำได้แค่ไม่กี่คนเอง
" เจ้าอย่าใช้เวทย์โดยไม่ร่ายต่อหน้าใครนะ อย่างน้อยเจ้าก็พูดชื่อเวทมนตร์นั้นออกมา ณ ตอนนี้ล่ะนะ ถ้ามีคนรู้ ชีวิตที่สงบสุขของเจ้าในหมู่บ้านนี้พังลงแน่ ๆ ไม่ต้องพูดถึงถ้าหลุดไปถึงหูพวกคนที่คิดไม่ดีด้วยแล้ว ชีวิตเจ้า เพื่อน ๆ ของเจ้าด้วย ไม่สงบสุขแน่ " เขาบอก " เจ้าเข้าใจใช่ไหม "
" ครับ " เด็กหนุ่มตอบ ก้มหน้างุด ๆ
" เจ้าต้องระวังตัวมากกว่านี้ คนมากมายรอบ ๆ ตัวเราไม่ใช่จะมีแต่คนดี ถ้าข้าในตอนนี้สังเกตุเห็นอะไรในตัวเจ้า แล้วกำลังหลอกให้เจ้าตายใจขึ้นมา จะทำยังไง เจ้ามีพรสวรรค์ที่เหนือคำบรรยาย แต่ในตอนนี้ เจ้าไม่มีพลังแม้แต่จะปกป้องตัวเองได้เลย ไม่ต้องพูดถึงคนรอบต
