เอาชีวิตรอดในโลกแฟนตาซีด้วยความรู้ยุค 2000+

ตอนที่ 20 ที่ดักสัตว์แบบเดินผ่าน

เช้าวันที่ 4 ในโลกใหม่นี้ หลังจากรับขนมปังแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำงานของตน วันนี้แนชตั้งใจแล้วว่า เขาจะต้องเข้าป่า จึงจัดแจงหยิบตะกร้ามา และเอามีดใส่ตะกร้าจากนั้นจึงสะพายตะกร้าแล้วเดินออกไป มุ่งตรงไปยังป่า ผ่านกลุ่มเพื่อนที่หากุ้งหอยไป ทักทายกันเล็กน้อย ข้ามสะพานแวะบ้วนปากถูฟัน เขาได้บอกเพื่อนทุกคนในตอนเช้าแล้วเรื่องการบ้วนปากถูฟัน รวมถึงการที่เขาคิดจะทำน้ำขี้เถ้า เพื่อเอามาซักผ้าล้างจาน ต้องหาหม้อกับถังเพิ่ม ในตอนนี้เขาจะต้องหาวิธีเอาเกลือมาครอบครองให้ได้ก่อน คิดแบบนั้นแล้วกำมือ ในหัวเขามีอีกหลายอย่างที่อยากทำและต้องทำ จึงมุ่งหน้าเดินเข้าป่า มาถึงทางเข้าชายป่าแล้ว มีทางที่ชาวบ้านบุกเบิกไว้แล้ว คนเดินเข้ากันทางนี้

ใช้เวทย์ ประเมิน

มีต้นไม้ส่วนใหญ่ตรงชายป่านี้เป็นไม้ผลัดใบ กับไม้ยืนต้นแทรกบ้าง มีเถาวัลย์ ให้ความร่มรื่น ไม่มีทางเจอในเมืองที่โลกเก่าหรอกนะ อากาศสดชื่น กลิ่นสดชื่นเย็นสบายจากธรรมชาติเตะจมูกเต็ม ๆ เขาสูดหายใจลึกเมื่อเดินเข้าป่ามา

" หุหุ มีหูกระจงด้วย ดีนะ เกิดห่างจากตัวบ้าน ... " มีหญ้าหลายชนิดขึ้นเขียวครึ้ม สลับกับต้นไม้ บางพื้นที่ก็เป็นทุ่งหญ้ากว้างยาว สุดลูกหูลูกตา

" หญ้าคา " เขาหันมาทางขวา

หันมาทางซ้าย" หญ้าแพนโกลา " อ๊ะ ไอที่ไว้เลี้ยงวัวควายกระต่ายหรือเปล่านะ หืมม กระต่ายยย !

เขายืนนึกวิธีสร้างที่จับกระต่ายอยู่สักพัก ไอที่เรียกว่าบ่วงกระต่าย น่าจะทำได้ง่ายสุดละ ว่าแล้วก็วิ่งหาไม้ เถาวัลย์ เอามีดมาตัด ทำเป็น 4 ขนาด ไม้ที่ใช้ยึดบ่วงจากเถาวัลย์ 1 อันไม้อันนี้ต้องมีความเหนียวมาก ๆ เพื่อจะได้ดึงเวลาสัตว์เดินผ่านแล้วทำสลักหลุด ไม้หลัก 2 อันขนาดไม่เท่ากันและไม้ที่ใช้เป็นสลักอันเล็ก 1 อัน เหลาตูดให้แหลม ทำบั้งเพื่อผูกเถาวัลย์ เอามาผูกเงื่อนบนทับล่าง ล่างทับบน ผูกใส่ไม้สลักด้านที่บั้งไว้ ด้านปลายเถาวัลย์เหลือไว้ให้เยอะหน่อยเพื่อผูกทำบ่วงรัดขาสัตว์ เถาวัลย์อีกฝั่งผูกกับไม้อันเหนียว ไม้ที่ใช้ทำหลัก 2 อันก็เหลาปลายไม้ที่ทำหลักข้างหนึ่งให้แหลม ด้านบน ฝานเข้าไปให้เท่าขนาดไม้สลัก เพื่อให้ไม้สลักยึด ทางตูดไม้สลักผูกเถาวัลย์ไว้ โยงไปที่ไม้ที่เป็นหลักอีกอันนึงที่ปักไว้อีกฝั่งของไม้หลักอันแรก บั้งทำร่องให้เถาวัลย์ผูกแล้วผูกแน่น ๆ เพื่อขึงให้สัตว์ที่ผ่านกับดักสะดุด แล้ว ฟึ่บ !! ไม้สลักเด้งออก ไม้ที่ใช้เถาวัลย์ยึดกับสลักดึงบ่วงขึ้น เขาลองทำและเช็คผล

" อื้อ ใช้ได้ "

ตลอดทาง เวทย์ประเมินนี้ ตอนแรกเขาคิดว่า ใช้แล้วจะเจอสิ่งมีค่าเลยเหมือนในการ์ตูนต่าง ๆ ที่เขาอ่าน แต่จากที่เดิน ๆ มาแล้ว มันเป็นเวทย์ที่ต้องเห็นสิ่งนั้น ๆ ถึงจะรู้ว่าคืออะไร อยู่ ๆเขาก็นึกได้ นั่นมันเวทย์ค้นหาละมั้ง สงสัยสับสน

เขาเดินมาตรงหญ้าแพงโกล่า พลางคิดว่าปักตรงไหนดีวะเนี่ย หันสายหันขวา พรึ่บบ!!!

[ ทางเดินสัตว์ ] ป้าด!! สกิลประเมินทำงาน

เมื่อเห็นดังนั้น เด็กหนุ่มจึงจัดการวางกับดัก ตามทางเดินสัตว์ที่เวทย์ประเมินเห็น เขาลืมไปเลยว่าเปิดเวทย์ประเมินไว้ตลอด กำลังตื่นเต้น เลยไม่ได้สนใจ เขาวางไปกับดักไป 5 อัน พอเสร็จแล้วก็เดินออกไปจากเวิ้งพงหญ้า เดินไปตามทางต่อไป ก็ไปสะดุดตาที่ต้นไม้ทางซ้ายมือ ที่ขึ้นคำว่า

[ ต้นอบเชย ]

เขาเดินออกนอกเส้นทางมาทางนี้ ถ้าเขาเดินออกนอกเส้นทางเค้าจะใช้ไม้ตี ๆ ตามกอหญ้าพุ่มหญ้าตรงหน้าไปด้วย อืมมม ยังไม่จำเป็น มีหลายต้นอยู่ เขาสงสัยจริง ๆ ว่าที่เขาใช้นั้นมันเก็บตรงไหน แต่ตอนนี้ปล่อยผ่านไปก่อน

" อ๊ะ " เขาอุทาน มีนกเป็นฝูงใหญ่บินออกไปจากจุดตรงหน้าเขาที่เลยต้นอบเชยมานิดหน่อย เมื่อมันได้ยินเสียงเด็กชาย

เขาอยากเข้าไปทำกับดักตรงนั้น เขาหันกลับมามองทางเดินหลัก

[ ทางเดินเข้าป่า ที่ชาวบ้านบุกเบิกไว้ ]

" โอเค ไม่หลงทางแน่ " เมื่อเขามั่นใจแล้วเขาจึงเดินเข้าไป ตรงดงไม้นั้น แต่ต้องประหลาดใจอีกครั้ง

" ต้นอัลมอนต์ " เด็กหนุ่มตาโต มิน่าพวกนกถึงมาตรงนี้เยอะ เวทย์ประเมินทำให้เห็นร่องรอยสัตว์ปีกและทางเดินสัตว์เล็กเต็มไปหมด อัลมอนต์เป็นถั่วชนิดหนึ่ง มีประโยชน์แน่นอน แต่ก็ธัญพืชอยู่ดี แป้งขนมปังที่กินก็โคตรจะธัญพืชละ

เด็กหนุ่มจัดการเก็บอัลมอนต์ที่เปลือกแตกออกแล้วจัดการแกะเปลือกและเอาเมล็ดใส่ตะกร้า จนได้มานิดหน่อยเขาไม่เก็บมาเยอะ พวกนี้เขาจะเอามาตาก ต้องให้ไทนี่สานกระด้งให้หน่อยแล้ว จากนั้นจึงวิ่งวุ่นหาไม้มาทำกับดัก เขาทำมาอีก 5 อัน เมื่อทำเสร็จจึงนำไปปักตามทางเดินสัตว์ที่เวทย์ประเมินเห็น

" ตรงบริเวณนี้ เป็นสัตว์ปีก ส่วนพงหญ้า เป็นพวกกระต่าย " เขากอดอกพยักหน้า ให้ความสำเร็จของเขา

" ไม่ยักกะปวดหัว " อุส่าเตรียมใจ เขาสงสัยจริง ๆ ว่าการทำงานของมันทำยังไง เขาจะได้เตรียมใจถูก คิดเสร็จก็เดินออกมาตรงทางเดินแล้ว

เขาเดินเข้าป่าต่อไปเรื่อย ๆ ตามทางเดิน ได้ยินเสียงน้ำดังมาจากทางขวามือแล้วและทางเริ่มชันขึ้นนิด ๆ เขาหันไปมองทางที่เสียงของน้ำดังมา อยากเดินไปดูเสียหน่อยแต่ต้องสะดุดกับคำว่า

[ หญ้าหวาน ]

เยสสสส เด็กหนุ่มกำหมัดชกลม น้ำตาลว้อยยยย แถม 0 แคล

เขารีบเดินไปทางหญ้าที่มีลำต้นกลมแข็ง ใบเดี่ยวรูปหอก ขอบใบหยัก มีช่อสีขาว

วันนี้อุส่าเตรียมใจมาปวดหัว ขอลองพูดคำว่าแสดงรายละเอียด ที่ในหัวมันเรียกร้องซักหน่อย

" แสดงรายละเอียด " เขาพูด

[ หญ้าหวาน ]

[ เป็นพืชล้มลุกใบเลี้ยงคู่ที่ใบ และดอกมีสารให้ความหวานมาก และเป็นสมุนไพรชนิดหนึ่ง มีสรรพคุณ บำรุงตับอ่อน สมานแผลภายในและนอก ช่วยในการส่งเลือดไปเลี้ยงสมองให้ดีขึ้น ลดน้ำตาลในเลือด ลดไขมันในเลือด

วิธีเก็บ

ตัดใบสด ล้างน้ำสะอาดแล้วนำไปตากแดดแรงประมาณ 2 วันให้แห้ง

วิธีใช้

นำใบแห้งมาบดเป็นผงละเอียดหรือเอาไปต้มเป็นน้ำเชื่อม

วิธีเพาะปลูก

- อ่านต่อ - ]

เชรดดดด โคตรสุดโคตรได้โคตรเอา แต่เอ๊ะ ไม่ปวดหัว ยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่ แต่ช่างมันถือว่าดีเลย เขาจัดแจงตัดใบหญ้าหวานใส่ในตะกร้า วางบนอัลมอนต์ ...... อัลมอนต์ หญ้าหวาน ? นมอัลมอนต์ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ชีวิตดีขึ้นแบบก้าวกระโดด เด็กหนุ่มตัดหญ้าหวานไป ร้องเพลงไป

เดี๋ยวสลับผิวปากบ้าง เก็บได้เยอะจึงเดินไปที่ต้นอัลมอนต์ต่อ

เวลาล่วงเลยผ่านไป วันนี้พอแค่นี้ดีกว่า เขาอยู่ในป่านานจนลืมเวลาเลย สนุกจนลืมเวล่ำเวลาอีกแล้ว แสงแดดในป่าอ่อน ๆ แล้วในป่าเริ่มครึ้ม ๆ ข้างนอกน่าจะเกือบเย็นแล้ว เขาแวะไปดูกับดัก ทุกอย่างเงียบกริบ ปกติดี มันได้ผลจริงปะเนี่ย แต่ในใจก็บอกว่า เล่นเสียงดังขนาดนี้ มีอะไรโผล่มาก็แปลกแล้ว ดูเสร็จเขาจึงเดินออกป่า มุ่งหน้าสู่สถานที่ที่เขาเรียกว่าบ้าน