เมื่อออกพ้นจากอาคารสนามบิน อากาศในรุ่งเช้าซึ่งค่อนข้างหนาวเย็นทำเอาแสนขวัญต้องห่อไหล่ หนาวสั่นกับลมหนาวที่พัดกรูมาปะทะกาย กระทั่งทำให้ผ้าพันคอสีชมพูที่ตนเองรักนักหนา ซึ่งพันไว้หลอมๆ รอบลำคอ ปลิวตามสายลมตกอยู่ตรงกลางถนน
“ผ้าพันคอ!”
แสนขวัญอุทานเสียงหลง อารามว่าตกใจที่เห็นผ้าพันคอปลิวไปต่อหน้าต่อตา ก็รีบตามไปคว้าไว้ จนไม่รู้ตัวว่ากำลังกระโจนลงไปกลางถนนซึ่งมีรถยนต์แล่นมาด้วยความเร็วสูง
เอี๊ยดดด!!!
“กรี๊ดดด!!!”
ทั้งเสียงเบรกรถ ทั้งเสียงหวีดร้องจากตัวแสนขวัญและเนตรทราย ที่อยู่ในเหตุการณ์ดังลั่นทั่วบริเวณ ทำเอานักท่องเที่ยว คนขับแท็กซี่ ซึ่งอยู่ด้านหน้าสนามบินต่างก็ตกอกตกใจไปตามๆ กัน
แต่คนที่ตกใจและกำลังอยู่ในอาการช็อกก็คือแสนขวัญ ซึ่งยืนนิ่งจ้องมองรถยนต์ที่หยุดรถห่างจากตัวเธอได้แค่ไม่กี่นิ้ว
และเมื่อเหตุการณ์ในอดีตแล่นเข้ามาในโสตประสาท บอกตัวเองว่าเธอเคยถูกรถชนกระทั่งแท้งลูกในท้อง
