แสนซนนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงนอน กดโทรศัพท์เล่นในระหว่างที่รอลงไปกินข้าวเย็นข้างล่าง เรียวขาทั้งสองข้างพาดอยู่บนตักของชายหนุ่ม หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยเธอก็ยอมคุยกับเขาและเริ่มเอาแต่ใจมากกว่าที่เคย
"พี่วชิหนูปวดขาค่ะ"
"พี่ก็นวดให้อยู่นี่ไง"
"แรงหน่อยสิ"
เธอเอ่ยออกมาเสียงหวานพลิกตัวนอนหงายราบกับเตียงนอน เอากล้ามเนื้อแข้งวางทับบนหน้าตักของชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี
"พี่วชิคะคุณแม่พีพีเค้าใจดีจังเลยเนาะ"
"เอาอะไรมาใจดี..."
เขาถึงกับขนลุกขนพองเมื่อพูดถึงคุณแม่ของตัวเอง นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นแม่เขาเรียกว่านางมารร้ายไปเลยก็ไม่ปาน บ่นเก่ง ดุเก่ง ออกคำสั่งเก่งจนเขาไม่อยากอยู่บ้านซึ่งมึนงงว่าพ่อของเขาอดทนได้ยังไง
"ใจดีออก แม่พีพีน่ารักกับแสนซนมากเลยค่ะ ท่านคอยไถ่ถามเป็นห่วงและเอ็นดูหนูมากเลยด้วย"
"ก็ดีแล้วค่ะ หนูเข้ากับแม่พี่ได้ก็ดีแล้วพี่จะได้ไม่เป็นห่วง ลูกสะใภ้กับแม่สา
