ตีกันโลดดด//รักต้องเลือก

1435 Words

"จะไปไหน!!" ควับ! "คุณภูมิ!!!" "ครับคุณภรร..อุ๊ปส์" หมวยรีบกระโดดไปปิดปากคุณภูมิจากนั้นก็ดันตัวมาที่ด้านหลังของออฟฟิศสายตาก็สอดส่องเพราะกลัวว่าใครจะมาเห็นหรือได้ยิน "คุณมันบ้าพูดอะไรออกมาถ้าใครมาได้ยินจะทำยังไง" "อ้าว ผมผิดตรงไหนเมื่อคืนก็จัดกันทั้งคืน" "คุณขู่หนูต่างหากหนูถึงยอม" "แล้วใครบอก หนูไม่ไหวแล้วขอหนูขึ้นบ้างได้ไหม" "คุณภูมิ!!" "ฮ่าๆๆ ไปขึ้นรถผมจะพาคุณไปหาไอ้ภีมเอง" "ไม่ค่ะ!" มือหนาของภูมิลากคนตัวเล็กออกมาจากด้านหลังเพื่อขึ้นรถที่มีคนขับรออยู่จากนั้นก็ตรงมาที่คอนโดของคุณภีม หมวยเองก็เริ่มใจคอไม่ดี เพียงแค่ลิฟต์เปิดกลิ่นน้ำหอมราคาแพงลอยออกมาจากห้องของคุณภีมแน่นอนว่าคุณภีมต้องถึงแล้วแน่ๆขาของตัวเล็กเริ่มก้าวไม่ออกภูมิจึงเดินนำมาที่ห้องก่อนจะกดกริ่งแล้วหันมามองร่างบางที่เดินตามมาช้าๆ "ตายๆ กูตายแน่ๆฮึก!" แกร๊ก!! เพียงแค่ประตูห้องเปิดออกภีมก็มองหน้าพี่ชายฝาแฝดอย่างไม่สบอารมณ์ ยิ่งมองมาเจอหมวยยืนหน้าซีดอยู่ก็ยิ่งโมโหจนต้องดึงเธอเข้ามาในห้องพร้อมกับผลักอกพี่ชายจนเซ "มึงมาทำไม!!" "พาเมียมาส่ง?" "เมีย?" ผมหันไปมองหน้าหมวยที่มีหยดน้ำตาก็ถึงกับกลั้นใจ "มึงกล้ามากนะที่มายุ่งกับคนของกูไอ้เหี้ยภูมิ!" ปัก! ปัก! ผลัวะ!! ใช่ว่าภูมิจะยอมความขุ่นมัวที่ทั้งสองถูกคนเลี้ยงดูปลูกฝังให้โกรธเคืองกันทำให้ทั้งสองรัวหมัดใส่กันจนหมวยต้องเข้าไปห้าม "พอได้แล้ว หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ!!" "เธอออกไปหมวยอย่าเข้ามา!" ทั้งสองหันมาดุเธอก่อนจะกลับไปต่อยกันอีกรอบ แรงของสองหนุ่มเหวี่ยงร่างของหมวยล้มลงไป เสียงร้องของเธอทำให้ทั้งคู่หยุดชะงัก "หมวยเจ็บไหม/ผมขอโทษ" "ฮึก! พวกคุณมันบ้าฮืออ" ทั้งสองพาตัวเล็กเข้ามานั่งพักภายในห้องจากนั้นภีมก็ไล่พี่ชายให้กลับไปแต่ภูมิกลับไม่ยอมยังนั่งอึนอยู่ข้างหมวย หมวยที่ทนฟังคำด่าอยู่นานเธอจึงดุทั้งสองคนจากนั้นก็เป็นฝ่ายสารภาพความผิดออกมาเอง "คุณภีมหนูขอโทษ คืนนั้นหนูเมามากจนคิดว่าคุณภูมิเป็นคุณ หนูผิดเอง" "หมวย!" "ส่วนกูก็ติดใจหมวย" "แม่มึงสิ!" "ก็แม่มึงไง!" "พอๆๆ ทั้งคู่เลยถ้างั้นหนูจบเองพวกคุณอย่ามายุ่งกับหนูอีก หนูขอเป็นฝ่ายไปจบ!" "ไม่/ไม่!!" "มึงมาทีหลังควรออกไป" ภีมชี้หน้าภูมิอย่างเหลืออด "กูไม่ไปมึงรับไม่ได้ก็ไปเองสิ" "หมวยคุณอย่ามาทำแบบนี้ที่ผ่านมาผมเลี้ยงดูคุณมาอย่างดี ทำไมทำกันแบบนี้" "หนูขอโทษ..." "ถ้างั้นคุณก็ไปอยู่กับผมในเมื่อไอ้ภีมมันรับไม่ได้" "มึงหุบปากแล้วออกจากห้องกูไปไอ้เหี้ยภูมิ!!" "ได้แต่กูจะเอาหมวยไปด้วย" พูดจบก็ดึงแขนตัวเล็กขึ้นยืนเพื่อพาออกมาแต่ยังไม่ทันได้ก้าวภีมก็รีบคว้าแขนเธอไว้จากนั้นก็ดึงกลับมา "เมียกู" "เมียกูเหมือนกัน!" ทั้งสองต่างดึงร่างของเธอไปมาจนเธอหมดความอดทนจนต้องสะบัดแขนของทั้งสองออก "โอ้ยย!!!! จบกันให้หมดนี่แหละหนูมันสกปรกเกินไปแล้ว อย่ามายุ่งกับหนูเลย!" "___" "___" หมวยทนไม่ไหวระเบิดอารมณ์ออกมาจนทั้งสองยอมเงียบ เธอมองหน้าทั้งสองคนสลับกันซ้ายขวา "นั่งลง!!!" "ครับ/ครับ!" เธอเดินไปหยิบกล่องยาเพื่อมาทำแผลให้เพียงแค่เปิดกล่องสองหนุ่มก็ลุ้นกันใหญ่ว่าหมวยจะทำแผลให้ใครก่อน "ทำกันเองจบ!!" "ครับ/ครับ" ทั้งสองรับสำลีและแอลกอฮอล์มาเช็ดแผลที่ใบหน้าของตัวเองแม้สายตาจะจ้องกันอย่างไม่ล่ะแต่เมื่อเงยหน้ามาเห็นหมวยยืนมองอยู่ก็ต่างคนต่างหันมาทำแผล หมวยถึงกับถอนหายใจ “เป็นพี่น้องกันทำไมต้องเกลียดกันด้วยคะ รักกันเข้าไว้สิ” “จะให้มีเมียคนเดียวกันเนี่ยนะ” “คุณภีมคะ คุณลืมไปหรือเปล่าว่าเราสองคนอยู่ในฐานะอะไร ส่วนคุณภูมิเรื่องของเรามันเกิดจากความเข้าใจผิดและมันควรจบตั้งแต่คืนนั้นแล้ว” “เข้าใจใช่ไหม มึงมันแค่สวมรอยเป็นกู ไอ้ตัวสำรอง!!” ปัก! คุณภูมิปล่อยหมัดใส่คุณภีมอีกรอบส่วนคุณภีมก็สวนกลับไปหมวยที่ยืนตกใจทำอะไรไม่ถูกก็รีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเอาน้ำใส่ถังถูพื้นจากนั้นก็สาดใส่ทั้งสองจนทั้งสองรีบผละออกจากกัน “จะเลิกกัดกันได้หรือยังคะ!” “หมวยพูดดีๆผมไม่ใช่หมานะ!” ภูมิพูดพร้อมกับลุกขึ้นสายตาก็ยังมองคุณภีมไม่ล่ะ “หมวยสรุปคุณจะเอายังไง จะปล่อยให้ผมสองคนทะเลาะกันอยู่แบบนี้เหรอ” “และคุณสองคนจะให้หนูทำยังไงคะ หนูเลือกอะไรได้ถ้าคุณภีม คุณภีมจะให้สถานะอะไรกับหนู แล้วคุณภูมิล่ะ” ทั้งสองคนเงียบไม่กล้าพูดอะไรออกมา สายตามองหมวยอย่างอ้ำอึ้งเพราะที่เธอพูดมามันก็ถูกทุกอย่าง “พวกคุณมีคำตอบอยู่แล้ว คุณภีมเห็นหนูเป็นแค่ผู้หญิงเอาไว้คลายเหงา ส่วนคุณภูมิคุณเพียงแค่อยากเอาชนะน้องชายใช่ไหมคะ!” “หมวยคือ...” “ฟังก่อนได้ไหม..” “หนูเสียใจที่เป็นต้นเหตุให้พวกคุณมาทะเลาะกัน เพราะฉะนั้นเราสามคนควรแยกย้ายกันค่ะ มันคือทางออกที่ดีที่สุด” “ไม่ดีอ่ะ เราไม่เคยมีปัญหากันเลยจนไอ้เหี้ยนี่เข้ามา” ภีมพยายามอธิบายแต่หมวยเอาแต่ส่ายหน้า “ผมก็รู้สึกดีที่ได้อยู่กับคุณ หมวยคุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะที่ผมรู้สึกดีขนาดนี้” ภูมิพยายามอธิบาย “แล้วไงคะ แล้วยังไงต่อมันจะเดินกันไปยังไง” “งั้นมาจับไม้สั้นไม้ยาวใครได้ไม้สั้นต้องถอยออกไป” “มึงจะบ้าหรือไงไอ้เหี้ยภีม!! ห้องมึงมีไม้หรือไงใช้เหรียญโยนหัวก้อยก็พอ” “เออดี ชีวิตกูมีค่าแค่นี้แหละ!” หมวยนั่งกอดอกบนโซฟาส่วนสองหนุ่มก็ยืนอยู่คนละมุมทำตัวไม่ถูก จนเวลาผ่านไปทั้งสองเริ่มจามเพราะถูกสาดน้ำจนชุดเปียกบวกกับแอร์ที่เย็นฉ่ำ “หมวยคุณกับผมรู้จักกันมาก่อนนะ” “หมวยถึงผมจะมาทีหลังแต่ผมก็พร้อมรับผิดชอบคุณนะ” “หมวย” “หมวย” “ถอดเสื้อผ้า!” “ฮะ/ฮะ!” “คิดอะไรกัน อยากปอดบวมตายหรือไงหนูจะเอาชุดมาให้เปลี่ยน!” หมวยเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวของคุณภีมจากนั้นก็หาชุดเผื่อคุณภูมิด้วย เมื่อออกมาเธอก็ถึงกับกลืนน้ำลายเมื่อเห็นซิกแพกของสองหนุ่ม สองจากข้างนอกสะท้อนเข้ามากระทบผิวขาวทำให้ออร่าบรรเจิด “คุณไม่สบายหรือเปล่าทำไมหน้าแดง” ภีมเดินมาจับหน้าฝากหมวยด้วยความเป็นห่วง “ไปหาหมอไหมผมพาไป” ภูมิเดินมาหาพร้อมกับพามานั่งที่โต๊ะ “หนูไม่เป็นอะไรคะ” ติก! อ๊ะ..อื้ออ.. หย๊า..อ๊ะๆๆ...อู้ววว...เบบี้.. ปัก ปึก ปึก เสียงครางกระเส่าดังมาจากทีวีขนาดใหญ่ภาพบนหน้าจอคือการร่วมรักแบบสวิงทำให้ทั้งสามกลืนน้ำลายกันหมด หมวยที่ตั้งสติได้ก็รีบหารีโมทจนภีมรีบดึงจากก้นของเธอ “เชี่ยใครเปิดดูวะ” ภีมถึงกับหน้าเสีย “ห้องมึง ยามข้างล่างขึ้นมามั้ง” ภูมิหันมาตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “เอ่อ..หนูว่าหนูกลับก่อนดีกว่าค่ะ”หมวยที่ดูเก็บอาการไม่อยู่ทำให้สองหนุ่มมองหน้ากันเธอคงตกใจบวกกับเห็นทั้งสองถอดเสื้อออก “เดี๋ยวผมไปส่งคุณเหมือนจะไม่สบายเลย” ภูมิรีบหยิบเสื้อมาใส่ “เดี๋ยวผมไปส่งเองหรือจะอยู่กับผมที่นี่” “ไม่ต้องเสือกได้ไหมเดี๋ยวกูไปส่งเอง” ภูมิท้วงอีกครั้ง “มึงนั่นแหละอย่าเสือก!” “ถ้ามันเรื่องมากนักก็อยู่ด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ!!!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more