สรุปแล้วเธออยู่กับใคร
764 Words
บทที่2
สรุปแล้วเธออยู่กับใคร
หมวยตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่โรงแรมที่เธอเคยมากับคุณภีมจึงลุกไปล้างหน้าก่อนจะเห็นเงินจำนวนสองพันวางไว้ที่หัวเตียง
“ค่าไรวะ”
ดูเหมือนสาวน้อยจะไม่ได้สนใจอะไรเธอรีบแต่งตัวจากนั้นก็กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูโซเซียล
“เชี่ย!!!”
เสียงอุทานทำให้ม่อนพี่ชายของเธอถึงกับหันไปมองหน้าด้วยความตกใจ
“เป็นไรหมวยตกใจหมด!”
“ปะ..เปล่าเฮีย หนูไปทำงานก่อนนะ”
ม่อนมองน้องสาวด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่อยากยุ่งด้วยจึงรีบแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง
บริษัทนำเข้ารถยนต์
หมวยเดินจ้ำอ้าวเข้ามาก่อนจะเดินตรงไปหากัสเพื่อนรักที่มาฝึกงานอยู่ที่เดียวกัน
“อีกัสเมื่อคืนกูอยู่กับคุณภีมใช่ไหม” ฉันกระซิบถามมันด้วยความโมโห
“กูจะรู้มึงไหมล่ะ มึงเมาเรื้อนขนาดนั้นหันมาก็ไม่เจอมึงแล้ว”
“เมื่อคืนคุณภีมเช็คอินอยู่เขาใหญ่แล้วกู....”
“มึงทำไม?”
“ไม่มีอะไรหรอกกูขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
ฉันเดินมาเข้าห้องน้ำจากนั้นก็พยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เมื่อคืนฉันเจอคุณภีมจากนั้นก็ไปจัดกันในห้องน้ำและภาพก็ตัดไป หรือคุณภีมเช็คอินหลอกคุณผู้ชายแต่จริงๆหนีเที่ยว แต่ความคิดทั้งหมดถูกสลัดออกจากหัวทันทีเมื่อมีคนเข้ามาในห้องน้ำเธอจึงรีบเดินออกไปทำงานของตัวเอง
“หรือจะโทรหาคุณภีมดี”
ไม่ทันได้หยิบโทรศัพท์ร่างของหมวยก็ถูกรวบเข้ามาในห้องเก็บของเธอตกใจพยายามร้องแต่กับถูกมือหนาปิดปากเอาไว้เมื่อหันไปมองก็ต้องถอนหายใจเมื่อคนด้านหลังคือคุณภีม
“ตกใจหมดเลยค่ะ”
“คิดถึงเธอจังวันนี้เจอกันที่เดิมนะ”
“ค่ะ”
จ๊วบ..
“อื้ออ คุณภีมอย่าค่ะนี่มันเวลางานนะคะ” ฉันรีบดันหน้าคุณภีมออกเมื่อถูกจู่โจมไม่หยุด
“ครับผม...ไว้เจอกันตอนเย็นนะ”
“ค่ะ”
ทั้งสองรรีบเดินแยกออกมาจากห้องเก็บของโดยไม่มีใครเห็นหรือสงสัยอะไร เมื่ออยู่ในเวลางานทั้งสองก็เป็นเพียงเจ้านายและลูกน้องเท่านั้น ความสัมพันธ์แบบไม่ผูกมัดทำให้ทั้งสองสามารถมีชีวิตเป็นอิสระจะคุยหรือคบกับใครก็ได้ ซึ่งแน่นอนว่าภีมเองก็มีสาวๆคุยอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้พิเศษอะไร
เมื่อถึงเวลาเลิกงานหมวยก็รีบนั่งรถมายังคอนโดส่วนตัวของคุณภีมที่ไม่มีใครรู้ เธอกลับเข้ามาทำอาหารเพื่อรอคุณภีมที่ต้องไปส่งลูกค้าจนถึงเวลาที่คุณภีมกลับมา
“หอมจังเลยทำอะไรครับ”
“ทำของโปรดคุณภีมไงคะ”
“น่ารักจังเลย เอ้อเมื่อคืนผมไปตี้กับเพื่อนที่เข้าใหญ่มาสนุกมากไว้คราวหน้าผมจะพาคุณไปด้วยนะ"
เคว้ง!
เสียงช้อนล่วงจากมือของหมวยทันที เธอทวนคำพูดของคุณภีมอีกครั้งนึง เมื่อคืนไปตี้กับเพื่อนที่เขาใหญ่งั้นเหรอ
“เป็นอะไรหมวย”
“ปะ..เปล่าค่ะสงสัยมืออ่อน”
“ไม่สบายหรือเปล่าหน้าซีดเลย”
“ค่ะ..วันนี้หนูปวดหัวมากเลยตอนนี้ก็เริ่มปวดอีกแล้ว”
“งั้นรีบกินข้าวเถอะเดี๋ยวผมเอายาแก้ปวดให้”
“ค่ะ..”
เวลาผ่านไปหมวยนอนเล่นอยู่ข้างกายคุณภีมหลังจากที่เสร็จสมอารมณ์หมายไปแล้วเธอไถหน้าจอไปเรื่อยเพื่อดูการเช็คอินที่ผับเมื่อคืน
“มันต้องมีสิ”
“มีอะไรครับ” ผมหันไปมองหมวยที่เลื่อนดูอะไรบางอย่าง
“อ๋อ เมื่อคืนหนูเจอเพื่อนสมัยเรียนค่ะ ลืมขอเบอร์กันไว้เลยจะลองดูเผื่อมันเช็คอินที่ผับ”
“ชื่ออะไรล่ะเดี๋ยวผมช่วยหา”
“ไม่เป็นไรช่างเถอะเดี๋ยวค่อยให้กัสไปถามเพื่อนอีกคน”
“คืนนี้นอนกับผมนะ คืนนี้ไม่ได้ออกไปตี้ที่ไหนขอพักตับบ้าง”
“พักตับแต่ไม่พักเอวเลย ถุงยางหมดไปกล่องนึงแล้วนะคะ”
"อ่าาาา ของแบบนี้มันอดได้ที่ไหนล่ะพูดมากเดี๋ยวต่อเลย"
"พอก่อนค่ะ เหนื่อยขาล้าไปหมดแล้ว"
ฉันถูกคุณภีมรวบไปกอดทำให้ต้องหยุดการค้นหาเฟซบุ๊กของผู้ชายคนนั้น ฉันจำได้แม่ว่าเขามีความคล้ายคุณภีมมาก
- Writer
