บทที่7
1252 Words
KORN TALKS
#เหตุการณ์ก่อนหน้า
วันนี้ผมหนียัยเด็กน้อยไปนั่งเล่นกับไอ้เค กะว่าจะไปรับกลับตอนเย็น ๆ แต่ผมดัน ลืม!!! ชวนพวกมันไปดื่มเฉยเลย
พอไปถึงบาร์ผมก็นึกขึ้นได้เลยลุกขึ้นแบบกะทันหันทำให้ชนกับพนักงานเสิร์ฟ อาหารเลยหกใส่กางเกงผม ผมก้มลงมองที่กางเกง เละแบบเละมาก ไม่ควรไปไหนต่อด้วย -*-
"มึงเป็นเชี้ยไรอยู่ ๆ ก็ลุก" ไอ้กู๊ดมันเอ่ยถามด้วยความงง
"กูรีบว่ะ เดี๋ยวกูไปก่อนนะ" ผมตอบกลับและรีบลุกออกจากโต๊ะ
"เดี๋ยว ๆ มึงจะไปไหน" ไอ้เคมันลุกแล้วเดินมาดักหน้าผมไว้
"กูว่ามันนัดสาวไว้ชัวร์" ไอ้กู๊ดเอ่ยพร้อมพยักหน้าให้ไอ้เค
"มึงไปไหนกูไปด้วยครับ" ไอ้เคพูดพร้อมฉีกยิ้ม
"จะไปก็รีบไป กูรีบ" ผมพูดพร้อมเดินนำพวกมันมาที่รถ ไอ้เอิร์ธวางเงินไว้ที่โต๊ะแล้วรีบวิ่งตามมา
"กูว่ามึงเปลี่ยนกางเกงเหอะ โคตรทุเรศเลยเนี่ย" ไอ้กู๊ดมองพร้อมทำท่ารังเกียจ อยากจะก้านคอมันจริง ๆ -*- ผมหยิบกางเกงสแลคแล้ววิ่งไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำตรงลานจอดรถ
ผมขับรถมาถึงที่ห้างแล้วเดินตามหาเด็กน้อย ตรงที่ที่ผมทิ้งเธอไว้
"มึงตามหาใครวะเนี่ย" ไอ้เคเอ่ยขึ้นทำนองบ่น เพราะมันดูจะเหนื่อยกับการเดินวนไปวนมา
ผมไม่ตอบและยังคงเดินไปตามชั้นต่าง ๆ ยัยนี่หายไปไหนนะ
"กูว่ากลับเถอะ เดินทุกชั้นแล้วก็ไม่เจอ" ไอ้เอิร์ธเอ่ยขึ้น ท่าทางพวกมันก็ดูจะเหนื่อยกันมากแล้ว
"เออ กลับก็กลับ" ผมตอบกลับ พวกเรากลับมาที่รถและขับตรงมาที่คอนโดผม ที่มาคอนโดผมเพราะพวกมันจะมานั่งดื่มต่อหนะครับ
#เหตุการณ์ปัจจุบัน
"แล้วมันใช่เหรอวะ ที่คุณทิ้งฉันไว้ที่ห้างแบบนั้น ทั้ง ๆ ที่คุณรู้ว่าฉันไม่มีเงินติดตัว คุณคิดบ้างหรือเปล่าว่าฉันจะกินจะนอนจะอยู่ยังไง คุณคิดหรือเปล่าว่าหลังจากที่คุณออกจากห้างไปฉันจะใช้ชีวิตยังไงต่อ" คำพูดของเด็กน้อยเล่นซะผมเกือบไปต่อไม่ถูก ผมแค่จะแกล้ง ให้เธอทนผมไม่ได้แล้วออกไปจากผม ไม่ได้มีเจตนาปล่อยทิ้งไว้แบบนั้น
"ฉันต้องการให้เธอออกไปจากชีวิต เธอก็ยังอุตส่าห์กลับมาได้ แล้วยังมาเอาของของฉันไปอีก" ผมตอบกลับไปและหันหน้าไปหาเพื่อน ๆ กะจะไล่พวกมันแต่...
"เฮ้ยใจเย็นน่า ไปตามหานาฬิกากัน" ไอ้เอิร์ธเอ่ยขึ้นมา จริงสิถ้าไปตามหาตอนนี้อาจจะทัน
ผมยอมเดินออกไปพร้อมเพื่อน ๆ พวกเราลงมาที่ล็อบบี้เพื่อจะขอดูกล้องวงจร หากได้ทะเบียนรถแท็กซี่คันนั้น ผมจะได้ตามไปเอานาฬิกาคืนได้
นาฬิกาเรือนนั้นราคาสูง และเป็นเรือนที่ผมเก็บเงินซื้อเอง มันมีคุณค่าสำหรับผมมาก
"น้องตันหยงลงมาจากรถเก๋งสีขาว ไม่ใช่แท็กซี่หนิ" ไอ้เคชี้ที่หน้าจอแล้วเอ่ยขึ้น
"เล่นซะกูเครียดเลย" ผมมองภาพที่หน้าจอแล้วเอ่ยต่อ "เกือบถูกกูหักคอแล้วไหมล่ะ"
"ฮ่า ๆ ๆ มึงโดนเด็กเอาคืนแล้ว สมน้ำหน้าอยากไปทิ้งน้องเขาเอง" ไอ้กู๊ดหัวเราะร่วนแล้วเอ่ยขึ้น
"แสบจริง ๆ " ไอ้เอิร์ธส่ายหัวแล้วยิ้มออกมา
ใช่ แสบ แสบมาก ยัยเด็กบ้า!!! ผมมองหน้าจอต่อ เธอไม่ให้เพื่อนเธอขึ้นมาส่งแต่ให้ รปภ ขึ้นมาแทน
"เพื่อนของน้องตันหยงน่ารักจัง" ไอ้เคเอ่ยอย่างยิ้ม ๆ
"เด็กนะโว้ยยย" ไอ้กู๊ดตบหัวไอ้เคเบา ๆ
ผมแยกย้ายกับเพื่อนแล้วเดินขึ้นห้อง เจอยัยเด็กน้อยนั่งมองผมตาแป๋ว แววตาแปลก ๆ ไม่แข็งกร้าวเหมือนทุกครั้ง
ผมเดินเข้าห้องนอนโดยที่ไม่สนใจเธอเลยแม้แต่นิด
"เอ่อ คือ..." ยัยเด็กน้อยลุกเดินมาจับแขนผมไว้
"ไม่ต้องพูดไรหรอก ฉันขอโทษนะที่ไปทิ้งเธอแบบนั้น" ผมตอบกลับแบบเศร้า ๆ แล้วเปิดประตูห้องนอนเดินเข้าไป เธอวิ่งตามเข้ามาและมายืนดักหน้าผมไว้
"คือว่า..."
"ไม่เป็นไร ฉันรู้ว่าเธอไม่มีเงินจ่ายค่ารถ เลยต้องเอานาฬิกาฉันไปจ่ายค่ารถแทน" ผมพูดขึ้นก่อนที่เธอจะพูดแล้วนั่งลงก้มหน้าอยู่บนเตียง เล่นละครเศร้าอะครับ ฮ่า ๆ ๆ ๆ
"นาฬิกาคุณ..."
"นาฬิกาเรือนนั้น ฉันเก็บเงินซื้อเองเมื่อตอนที่เริ่มทำงานใหม่ ๆ มันเป็นสมบัติชิ้นแรกที่ฉันซื้อเอง มันมีคุณค่ามาก" ผมรีบแย่งเธอพูด
"เฮ้ยคุณ อย่าเศร้าดิ คือฉันไม่ได้เอาของคุณไป" เธอล้วงนาฬิกาออกจากระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้ผม
"ฉันแค่เอาคืนคุณ" เธอเอ่ยต่อ
ผมรับและจับไหล่เธอกดลงบนเตียง
"เฮ้ยคุณ ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อย!!!" เด็กน้อยเอามือดันแผงอกผม ผมจึงจับข้อมือเธอทั้งสองข้างขึงไว้เหนือหัวด้วยมือเดียว
"ฉันก็จะเอาคืนที่เธอมาหลอกฉันไง" ผมกระตุกยิ้มแล้วตอบกลับ "ฉันเห็นในกล้องวงจรแล้ว ว่าเธอมากับเพื่อน ไม่ใช่แท็กซี่"
ยัยเด็กน้อยหน้าเหวอแล้วพยายามดิ้นให้หลุดจากผม
"หูยยย ดิ้นเลย ดิ้นอีก เต้าเธอเนี่ยส่ายตามการดิ้นของเธอเลยนะ" ผมจ้องที่เต้าเธอแล้วเอ่ยอย่างยิ้ม ๆ
"กรี๊ดดดดดด ไอ้ลามก ปล่อยฉัน!!!" เสียงกรี๊ดของยัยเด็กนี่ แสบแก้วหูชะมัด จะแหกปากทำไม! -*-
"หุบปาก!!!"
"ไม่หุบ กรี๊ดดดด อุ๊บบบ"
ในเมื่อไม่ยอมหุบปากดี ๆ ก็ต้องปิดปากด้วยวิธีนี้แหละครับ ผมก้มลงไปประกบปากเธอ ด้วยความที่เธอตกใจจึงเบิกตาโต และหยุดดิ้นทันที
ผมสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวลิ้นเรียวเล็กของยัยเด็กนี่ ยัยเด็กนี่ก็ตกใจจนเอ๋อไปเลยมั้งถึงหยุดนิ่งและยอมให้ผมจูบเธออยู่แบบนั้น
กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างกายเธอ ทำให้ผมอารมณ์พุ่งพล่านมาก ผมผละออกจากริมฝีปาก และจูบเบา ๆ ที่ลำคอขาวของเธอ
"ทำไรเนี่ยไอ้บ้า!!!" ยัยเด็กน้อยรู้สึกตัวแล้วมั้ง ถึงได้แว้ดขึ้นมา
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ขอลวนลามหน่อยเถอะ!!!
"ชายหญิงอยู่ในห้องนอน แถมนอนทับกันแบบนี้คิดว่าทำไรกันอะ" ผมตอบกลับอย่างยิ้ม ๆ
"กรี๊ดดดดดด อุ๊บ" เธอกรี๊ดออกมาและถูกผมจูบปิดปากอีกครั้ง มืออีกข้างที่ว่างจับเข้าที่เต้ายัยเด็กนี่ เต็มไม้เต็มมือดีจริง ๆ แถมยังนุ่มอีกต่างหาก
"โอ๊ย ๆ เด็กบ้า กัดลิ้นฉันทำไม" ผมผละออกแล้วร้องออกมา ก็เด็กบ้านี่กัดซะลิ้นผมเกือบขาด จนผมต้องยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ
"จะทำมากกว่ากัดลิ้นอีก" ยัยเด็กน้อยลุกขึ้นนั่งแล้วตอบกลับด้วยท่าทางที่โมโห
- Writer
