ตอนที่5 เตือน

801 Words

ดีเจ “เอ่อ งั้นเดี๋ยวพวกเราไปก่อนนะคะ” กุ้งนางเพื่อนของเรนโบว์พูดขึ้นหลังจากกินข้าวเสร็จ ก่อนจะหยิบกระเป๋าของตัวเอง “แล้วเจอกันนะปาลิน” แล้วผมก็ลาปาลินออกไป และได้เห็นหน้าเธอที่แดงเหมือนลูกมะเขือเทศ “เดี๋ยวยัยเจ้าขาก็แหกอกตายหรอก” ไอ้สายฟ้าพูดขึ้นอย่างไม่จริงจัง “ไอ้ห่า พูดซะขนลุกเลย” ผมตอบกลับไปพร้อมกับทำท่าทางขนลุก แค่คิดถึงยัยนั่นด่าผมนะ แค่นี้ก็ขนลุกแล้วจริงๆเลย “ว่าแต่เขา แล้วมึงจะเอายังไง” ไอ้คัตเตอร์ถามไอ้สายฟ้ากลับ “เออนั่นดิ สรุปมึงชอบเรนโบว์จริงๆหรือแค่อยากเอาชนะวะ กูเห็นแม่งชอบหาเรื่องน้องมันตลอดเลย” ผมเสริมทับอีกคน แต่อันนี้อยากรู้จริงๆนะ ก็ผมเห็นมันสนใจน้องอย่างไม่เคยสนใจผู้หญิงที่ไหน แต่เวลาเจอหน้าเขามันไม่เคยคุยดีๆกับน้องเขาเลย มีแต่หาเรื่องทะเลาะกับเขา “หึ” มันไม่ได้ตอบก่อนจะเค่นหัวเราะออกมาอย่างพอใจ อะไรของมันวะ ไอ้นี่นิ “อ้าวไอ้ห่านี่” ผมอดไม่ได้ที่จะด่ามันออกไป คนอุตส่าห์รอฟัง ได้กลับมาแค่เสียงหัวเราะหึในลำคอ เดี๋ยวถวายตีนให้เลย แต่ช่างมันเถอะ ถึงเวลาเดี๋ยวมันก็บอกพวกผมเอง อีกอย่างอาการของมันก็น่าจะมีเปอร์เซ็นเยอะแล้วแหละว่าต้องชอบเรนโบว์จริงๆ เพราะไม่งั้นคงไม่ลงทุนหนักแบบนี้หรอก ปาลิน “อะไรเนี่ย นั่งม้วนจนจะเป็นเค้กโรลอยู่แล้วนะ” ไอ้เรนโบว์ว่าให้ออกไป แต่ว่าอาการฉันออกขนาดนั้นเลยหรอ “ก็คนมันเขินนี่หน่า ไม่คิดว่าจะได้ใกล้ชิดกับพวกพี่ๆเขาขนาดนี้ แล้วไหนจะพี่ดีเจที่น่ารักนั่นอีก” ฉันตอบกลับด้วยความเขินอาย เกิดมาไม่เคยมีผู้ชายหล่อๆที่ฉันสนใจเขา มาสนใจฉันแบบนี้นี่หน่า ปกติก็ได้แต่มโนกับพวกพระเอกซีรี่ย์หน้าจอ แต่นี่มันเหมือนกับว่าตัวเองเป็นนางเอกซะเองเลย “เหอะ แค่อ้าปากก็รู้แล้วว่ากะล่อนขนาดไหน ถ้าแค่ปลื้มอ่ะไม่เป็นไร แต่ถ้าคิดจริงจังฉันขอเตือนไว้เลย” เรนโบว์พูดออกมา ซึ่งฉันรู้ว่ามันเป็นห่วงฉัน เพราะว่ากลุ่มพวกเขาขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงมาก แต่แล้วให้ทำยังไงล่ะ ก็ฉันกำลังมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่นี่หน่า “ความรู้สึกของเรามันห้ามกันไม่ได้นี่หน่า ว่าแต่แกเถอะ คิดยังไงกับพี่สายฟ้ากันแน่” ฉันตอบมันก่อนจะถามมันกลับ เพราะเท่าที่เห็น ถึงสองคนนี้จะทะเลาะกันตลอด แต่มันก็ไม่ได้ทะเลาะกันแบบคนเกลียดกันแบบนั้นไง มันเหมือนกับผัวเมียทะเลาะกันมากกว่า “คิดบ้าอะไร ฉันรำคาญและเบื่อขี้หน้าไอ้บ้านั่นจะตาย ไม่รู้จะวุ่นวายอะไรนักหนา” เรนโบว์ตอบกลับอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่ฉันจะคอยดูนะ ทะเลาะกันไปมา สุดท้ายได้กันก็เยอะแยะนะ “แต่พี่เขาอาจจะชอบแกก็ได้นะ เพราะปกติพวกพี่ๆเขาไม่เคยให้ความสนใจกับผู้หญิงที่ไหนเลย” ยัยกุ้งนางเสริมขึ้น ซึ่งอันนี้ฉันก็เห็นด้วยนั่นแหละ พวกเขาเคยเข้าหาผู้หญิงก่อนที่ไหนกัน “ชอบ! เหอะ มีคนชอบกันที่ไหนคอยหาเรื่องกวนตีนตลอดเวลาที่เจอหน้าบ้างวะ” เรนโบว์ถามออกมา แต่เพื่อนฉันนี่ซื่อต่อโลกจริงๆเลย “ก็ไม่เหมือนใครไง แบบนี้น่ารักดีออก” ฉันบอกให้มันเข้าใจ ยิ่งเป็นพี่สายฟ้าด้วย เขาต้องไม่เคยชวนผู้หญิงที่ไหนทะเลาะแบบนี้แน่ ฉันคิดว่านี่อาจจะเป็นวิธีเข้าหาผู้หญิงของเขาก็ได้ “พวกแกเลิกมโนได้แล้ว ฉันไม่มีทางชอบผู้ชายปากหมา กวนตีนแบบนั้นเด็ดขาด” เรนโบว์พูดออกมา แต่ไม่รู้ว่ามันพูดตัดประเด็น หรือว่ากำลังสับสนกันแน่ “แล้วฉันจะรอดู ไม่มีใครต้านทานความหล่อของสามหนุ่มได้หรอก” ฉันพูดขึ้นด้วยความเขินต่อทันที ยิ่งคิดถึงท่าทีและคำพูดของพี่ดีเจ มันยิ่งทำให้ฉัน เขินจนไม่เป็นอันทำอะไรเลยทีเดียว “นั่นสิ รักแท้แพ้ใกล้ชิดแกไม่เคยได้ยินหรอ” ตามด้วยกุ้งนางอีกคน “รอให้ไก่ออกลูกเป็นแมวก่อนเถอะ” เรนโบว์ตอบกลับ อย่างมั่นใจ แต่คอยดู ถ้าสุดท้ายมันหลงรักพี่สายฟ้าเข้านะ ฉันจะให้มันเลี้ยงเหล้าให้เข็ดเลย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more