Tatlong araw na ang lumipas magbuhat ng magusap sila ni Clark. Hindi nya ito nadadatdan sa bahay dahil busy daw ito sa mga negosyo. Napagdesisyunan nyang tanggapin ang alok ng binata dahil kung tutuusin wala na syang hahanapin dito. Sabihin na ng iba na mukha syang pera pero magiging praktikal lamang sya para sa mga anak nya. Wala namang mawawala sa kanya at para sa future ng mga anak nya, handa syang gawin ang lahat. Ngunit dumaan ang maghapon na hindi nya nakita ang binata at dala narin ng pagbubuntis ang nakatulugan na nya ang paghihintay dito.
Naalimpungatan si Samantha na may humahaplos sa mukha nya.
"C-clark ikaw ba yan? pupungas pungas na tanong nya
"Sorry if I wake you up. Namiss lang kita kaya dumiretso ako dito agad sa kwarto mo" mahinang tugon nito. Ngunit hindi maipaliwanag ni Samantha kung bakit may kakaibang kiliting hatid ang bawat haplos ng binata sa kanya.
"Its okay, ah Clark may sasabihin nga pala ako sayo. Hmm, about sa offer mo? akmang babangon na magtama ang mata nila. Sa hindi maipaliwanag na dahilan ay hinaplos nya ang mukha ng binata. Bakas dito ang pagod. Gusto nyang tanggalin ang pagod na nararamdaman nito kaya inabot ng dalaga ang mga labi ni Clark. Buong pagiingat nya itong hinalikan, banayad at sandaling halik lamang iyon ngunit may kasamang sinceridad.
"Ah-eh sorry Clark, hindi ko alam bakit ko ginawa un. Kusang gumalaw ung katawan ko, sorry so---- at hindi na nya natuloy ang sasabihin dahil this time Clark give him a passionate kiss, a kiss that she never experience even when she's with Patrick. Samantha felt love with the kiss Clark giving him. Pero bago lumalalim ang halik ang agad itong tinapos ni Clark.
"I think I should stop while I can. The reason why I'm avoiding you is that I want ot keep our distance kasi baka di ko na mapigilan ang sarili ko. Na one day, I will force my self to you. Gustong gusto kitang angkinin simula palang nung araw na nakabunggo kita pero ayokong ipilit ang sarili ko sayo. Kaya naisipan ko nalang na mag-offer ng marriage proposal sayo kaya lang, pakiramdam ko ikukulong kita, I'm sorry."