When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
พู ก่อนฉันจะไปออกกำลังรู้สึกไม่ค่อยดีนักเหมือนจะไม่สบายแต่ฉันไม่อยากผิดนัดกับพีด้วย และพอฉันออกกำลังเสร็จก็กะว่าจะไปทำงานต่อเพราะช่วงนี้งานที่ร้านยุ่งๆ อยู่ด้วยแต่พอเห็นพีเขาขอไว้เลยหยุดซักวันคงไม่เป็นไรหรอก “โอ้ยย ปวดหัวจัง” รู้สึกเหมือนกับจะไม่สบายจริงๆ สงสัยเป็นเพราะโดนฝนแน่นอนเลย “ฮะ ฮัดชิ่ววว” รอบนี้จามเพราะเหมือนจะเป็นหวัดมากกว่าภูมแพ้ “นอนพักสักหน่อยก็คงจะหาย” ฉันเลยหายามาทานแล้วกำลังจะล้มตัวนอนแต่กลับมี1สายโทรมา “อืมว่าไง” “พี่ชมพูมีลูกค้ามาจากต่างประเทสค่ะเขาอยากได้ขนมร้านเราไปเปิดที่นู้น” “อืมเดียวพี่เข้าไป ฮะ ฮัดชิ่ว” โอกาสดีๆ จะพลาดได้ไง ฉันเลยรีบแต่งตัวและไปทีร้านทันที ฉันขับรถไปที่ร้านด้วยตัวเองบอกตรงๆ เลยตอนนั้นทั้งปวดหัวทั้งรู้สึกไม่สบายเนื้อสบายตัวเลยจริงๆ “เขาอยู่ไหน ฮะฮัดชิ่วว” ฉันรีบถามลูกค้าจากแนนทันที “เขารออยู่ในห้องค่ะ เออพี่ชมพูไม่สบายเหรอค่ะ” “ป่าวห