When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
หลังจากเกิดเหตุการณ์วันนั้นพี่ชมพูไม่ได้มาออกกำลังกายกับผมเลย เธอจะไลน์มาหาผมว่าเธอไม่ว่างตลอด และถ้าเกิดวันไหนเธอมีนัดตรวจกับผมเธอจะรีบกลับทันที “เห็นหลายวันแหละ ไม่ไปวิ่งเหรอวันนี้” ผมเดินลงมาจากห้องเห็นพี่ใหญ่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ “ไม่ครับรู้สึกช่วงนี้ไม่มีแรงเท่าไหร่” “เห้อ.....เห้อ....” ผมนั่งถอนหายใจข้างๆ กับพี่ใหญ่จนพี่ใหญ่หันมามอง “เป็นอะไร” “ป่าวครับบ เห้ออ” “ไอ่นี่หนิ” “คือพี่ใหญ่ผมไม่เข้าใจจริงว่าทำไมเธอถึงทำตัวแปลกไปทั้งๆ ที่เธอก็มีท่าทางเหมือนจะชอบผมเหมือนกัน” “แกอยากรู้ไหม” “อยากสิครับ” “ไปถามเขาสิ แกมาถามฉันแล้วฉันจะรู้ไหม” “เห้ออ ผมว่าแหละเรื่องผู้หญิงไม่ควรมาปรึกษาพี่เลย” ก็พี่ใหญ่ไม่สนใจผู้หญิงไม่เคยมีแฟนคงไม่รู้หรอกใช่ไหมครับ “แต่ถ้าฉันเป็นแกฉันจะไปถามเขา จะมานั่งคิดให้ตัวเองเครียดทำไม อยากรู้อะไรก็ถามสิ” จริงของพี่ใหญ่ผมต้องถามพี่ชมพูเองสิ “ขอบคุณมาก