รู้สึกแย่
1062 Words
วันนี้ผมรีบตื่นเช้ามาอารมณ์ดีมากๆ อาจจะเป็นเพราะผมกินไอศกรีมของพี่ชมพูด้วยแหละเนอะ
“ไปออกกำลังกายอีกเหรอลูก”
“ใช่ครับคุณแม่ ผมไปก่อนนะ”
“แม่....ไอศกรีมเค้กไปไหนหมดแล้วครับเนี่ย”
“แม่ก็เก็บไว้ในตู้เย็นนะ”
“เอออ....อยู่ในท้องผมเองครับ?”
“ไอ่แสบมานี้เลย” พี่ใหญ่กำลังวิ่งมาหาผมแต่ผมรีบใส่รองเท้าแล้วขึ้นรถทันที
สวนสาธารณะ
“คุณชมพูมรอนานไหมครับ”
“ไม่ค่ะ ชมพูพึ่งมาเหมือนกันค่ะ☺️”
ทักทายกันจบผมก็วิ่งกับพี่ชมพูเหมือนเดิมเลยครับ ผมวิ่งไปผมแอมมองพี่ชมพูไป คิดภาพตามผมดูนะครับ ผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงมัดผมสูงวิ่งไปพร้อมกับมีแสงแดดส่องเข้าหน้านิดนึง ผมนี้แบบ เห้อพี่จะสวยไปไหนเนี่ยยย
“คุณพี่ค่ะวันนี้เราไปปั่นจักรยานกันไหมค่ะ”
“ก็ดีครับ”
มาถึงที่เช่ารถจักรยานก็เหลือแค่คันเดียวแล้ว ผมกับพี่ชมพูเลยมองหน้ากันจะเอายังไงดี
“นั้นเราค่อยมาพรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ เอาเถอะดียวผมปั่นเอง คุณชมพูก็นั่งสบายๆ ไปเลยนะครับ?”
“จะดี...”
“พี่ครับเอาคันนี้ครับ..”
ผมอาสาเป็นคนปั่นเองครับ อยากให้พี่ชมพูนั่งแบบสบายๆ (ความจริงผมมีแผนอะครับ55555)
“จับผมแน่นๆ นะ?”
“ค่ะ กรี๊ดด..” ก็เธอไม่ยอมจับเอวผมสักทีหนิครับเลยอยากแกล้งสักหน่อย
“จับแบบนี้สิครับ” ผมจับมือเธอมาให้จับเอวผม อิอิแผนผมเป็นไงบ้างครับบ5555
“สบายไหมครับ” ผมปั่นไปสักพัก
“สบายมากค่ะ คุณพีเป็นไงบ้างค่ะเหนื่อยไหม”
“มากครับ” ผมทำหน้าอ้อนสุดๆ ไปเลย
“อย่างนั้นเราพอเถอะค่ะ”
“ผมก็นึกว่าจะมีรางวัลให้ผมส่ะอีก”
“แล้วคุณพีจะเอาอะไรค่ะ”
“เที่ยงนี้ว่างไหมครับ”
“ว่างค่ะ”
“ไปทานข้าวกับผมนะครับ”
“เออ....”
“เห้อออ....เหนื่อยจังงง”
“ได้ค่ะ☺️”
เยส!!!! ถือว่าเป็นเดทเล็กๆ แล้วกันเนอะ ผมกับพี่ชมพูเลยนัดกันที่โรงพยาบาลครับ จะได้ออกไปพร้อมกัน
ผมมาถึงที่ทำงานวันนี้ก็ทำงานปกติแต่ที่ไม่ปกติคือ อยากให้ถึงเที่ยงเร็วๆ
“ก๊อกๆ”
“เข้ามา”
“หมอพีค่ะมีคนมาหาค่ะ”
“ใครเหรอครับ”
“เห็นเธอบอกชื่อชมพูค่ะ”
“ให้เข้ามาได้เลยครับ”
“ฮะฮัดชิ่ววว....”
“5555ผมก็คิดว่าหายแล้ว เพราะเวลาเราไปออกกำลังกายด้วยกันผมแทบไม่เห็นคุณชมพูจามเลย”
“เป็นแบบนั้นก็ดีสิค่ะ☺️”
“เออแล้วนี่ชมพูมากวนคุณพีป่าวค่ะ”
“ไม่เลยครับ?”
ผมกับพี่ชมพูเอาแต่มองหน้ากันแล้วยิ้มให้กัน ก็ไม่รู้จะพูดอะไรหนิครับ
“เออ...คุณชมพูเลือกร้านไว้หรือยังครับ”
“ยังเลยค่ะ ชมพูแล้วแต่คุณพีเลยค่ะ?”
“ก๊อกๆ”
“เข้ามา”
“อ้าวมุกไม่รู้ว่าพีตรวจคนไข้อยู่” เธอกำลังจะเดินออกไป
“เธอไม่ใช่คนไข้ มีอะไรพูดมาเลย”
“คืออ..มุกจะชวนพีไปทานข้าวหนะ พอดีมุกไม่รู้ว่าร้านไหนอร่อยบ้าง” ผมหันมองพี่ชมพูทันทีเลยครับ
“ผมไม่ว่าง ผมมีนัดแล้ว”
“ฮะฮัดชิ่วว ขอโทษค่ะ”
“อ่อ....ไปทานข้าวกันเหรอค่ะ”
“อืม เราไปกันเถอะครับ” ผมหันมาพูดกับพี่ชมพู
“ฉันขอไปด้วยได้ไหมค่ะ” เธอหันไปพูดกับพี่ชมพู
“เออ....ได้ค่ะ”
ระหว่างนั้นเราเลยตกลงกันว่าจะไปรถผมกัน และผมไดเห็นเหมือนกับมุกพยายามจะเดินมานั่งข้างหน้า
“คุณชมพูมานั่งข้างหน้าสิครับ”
“เออ....ค่ะๆ”
“พีเราจะไปทานอะไรกันดี” มุกได้ยื่นหน้ามาถามผม
“คุณชมพูอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ”
“เออ..มะ”
“มุกว่าเราไปทานปิ้งย่างกันดีกว่าไหมค่ะ”
“เออคือ...ฉันน”
“นะคะ คุณชมพูไปทานปิ้งย่างกันเถอะค่ะ”
“ก็ได้ค่ะ”
มุกเลยอาสาเลือกร้านเป็นร้านปิ้งย่างร้าน แต่ผมหันไปมองหน้าพี่ชมพูสีหน้าเขาไม่ค่อยดีหนัก
“ฮะ ฮัดชิ่ววว” เธอจามบ่อยขึ้นมาก
“ไหวไม่ครับ”
“วะ...ฮะฮัดชิ่ววว”
“เปลี่ยนร้านกันเถอะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ชมพูทานได้” หลังจากนั้นพวกเราก็ได้เดินเข้าร้านกันผมพยายามจะให้พี่ชมพูนั่งข้างๆ ผมแต่มุกกับมานั่งแทน
“เมนูค่ะ”
“เนื้อโคขุนดีไหมค่ะ มุกจำได้ว่าพีชอบ”
“คุณชมพูอยากทานอะไรไหมครับ”
“เออชมพูทานอะไรก็ได้ค่ะคุณพีกับคุณมุกสั่งได้เลยค่ะฮะ ฮัดชิ่วว” มุกเลยจัดการสั่งอาหารมาบแกไว้เลยเธอสั่งแต่เมนูที่ผมชอบถ้าถามว่ารู้ได้ไง ตอนเรียนผมเรียนห้องเดียวกับเธอเลยไปกินลั้ยงกันบ่อยเธอเลยรู้ครับ
“นี่ค่ะ” มุกยื่นเนื้อให้ผม
“เออ...ขอบคุณ” ผมเลยห่อหมูให้พี่ชมพู
“นี่ครับ”
“ขอบคุณค่ะ ฮัดชิ่ววว” ตอนนี้ผมสั่งเกตได้ว่าจมูกเธอเริ่มแดงมากขึ้นอาจจะเป็นเพราะควันจากเตาปิ้งย่าง ใช่ผมลืมเลยมันไม่ดีกับเธอหนิยิ่งสูดควันเข้าไปยิ่งแย่ขึ้น
“ฮะ ฮัดชิ่ว”
“เออ...คุณชมพูเป็นภูมิหักเหมือนกันนะคะ”
“ค่ะ”
“เดียวผมมา” ผมกะว่าจะไปเข้าห้องน้ำแปปนึงแล้วค่อยออกมาแล้วพาคุณชมพูไปทานอาหารที่อื่น
ชมพูกับมุก
“คุณชมพูหน้าตาคุ้นๆ เหมือนกันนะคะ”
“จริงเหรอค่ะ ฮัดชิ่ว”
“ใช่ค่ะ เออ...แต่ถ้าคุณจามหนักขนาดนี้ก็ไม่สมควรออกมาข้างนอกนะคะ มันอาจจะทำให้คนที่มาด้วยรู้แย่อะคะ”
“คุณชมพูดูสิค่ะ คนรอบๆ มองด้วยสายตารังเกียจกันใหญ่เลย”
“........ฉันขอโทษด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ แล้วคุณคิดดูนะคะยิ่งคุณไปไหนมาไหนกับพีคนรอบข้างจะมองยังไง เห้อสงสารพีนะค”
“...............?”
“สงสารผมทำไม?”
- Writer
